Στην θυσία της Ελλάδας ως σύγχρονης Ιφιγένειας αποβλέπουν Ευρωπαίοι και άλλοι διεθνείς οικονομικοί παράγοντες για να μην κλονιστεί το διεθνές τραπεζικό σύστημα που αποκαλύπτεται ως το κύριο διακύβευμα της κρίσης.

Η αδυναμία των μεγαλοτραπεζιτών να αντικαταστήσουν έγκαιρα το μέχρι σήμερα λογιστικό χρήμα που διακινούσαν, με πραγματικό χρήμα, οδηγεί σε «ανθρωποθυσίες», προκειμένου να κερδίσουν χρόνο και να αντλήσουν τα απαραίτητα κεφάλαια. Η γύμνια του συστήματος άρχισε να διαγράφεται μετά την κρίση που προκάλεσε το σκάνδαλο της Λήμαν Μπραδερς.

Μία άλλη συνομοταξία διεθνών παικτών ενδιαφέρονται για τον ορυκτό πλούτο της μεσογειακής λεκάνης. Δηλαδή η χώρα μας αμύνεται απέναντι σε δύο μέτωπα που εν πολλοίς διαπλέκονται.

Η αντίσταση των Ελλήνων και η μη ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου αποτελεί σοβαρό ανάχωμα, αφού τίθενται σε κίνδυνο:

Το νέο πακέτο βοήθειας των 130 δις που διακαώς επιθυμεί να μας «δώσει» η Ευρωπαϊκή Ένωση για την στήριξη των τραπεζών. Βεβαίως θα κληθεί να το αποπληρώσει ο Ελληνικός Λαός και βεβαίως τα χρήματα όπως και τα προηγούμενα δεν πρόκειται να «πέσουν» στην Ελληνική αγορά. Το ποσό θα «ρουφηχτεί» από τα οικονομικά funds που συμμετέχουν στις Ελληνικές Τράπεζες. Άρα ούτε το εξωτερικό χρέος της χώρας θα εξυπηρετηθεί, ούτε βέβαια θα πάνε σε ….μισθούς και συντάξεις.

Εάν τελικά δεν περάσει το μεθοδευμένο σενάριο του Μεσοπρόθεσμου, αναβάλλονται οι αποκρατικοποιήσεις, με αποτέλεσμα την πρόκληση  ζημίας τόσο σε όσους απέβλεπαν στην εξαγορά των μεριδίων  ή δικαιωμάτων του Δημοσίου κλπ. αντί πινακίου φακής, όσο και  σε όσους στοιχημάτιζαν σχετικά, σε θεσμικά και εξωθεσμικά «χρηματιστήρια».

Η αναβολή των αποκρατικοποιήσεων απομακρύνει και το επόμενο κρίσιμο βήμα στο σχεδιασμό Ευρωπαϊκών, Αμερικανικών εταιριών και Κυβερνήσεων που περιλαμβάνει την αναγκαστική παραχώρηση έναντι «βοήθειας» της εκμετάλλευσης του ορυκτού πλούτου της χώρας μας.

Παράλληλα με τα παραπάνω κλονίζεται και η ισχύς του Ευρώ αλλά και η στρεβλή συνοχή της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (που κατά μία εκτίμηση την οποία συμμερίζομαι αποτελεί διακαή καημό της κ. Α. Μέρκελ, η οποία οραματίζεται μία Γερμανία σε ρόλο ταγού της Ευρώπης).

Αν δεχθούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα καταβάλλει την 5η δόση λόγω μη  ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου, τότε αναγκαστικά η χώρα θα προχωρήσει σε «κούρεμα» του χρέους το οποίο θα εκληφθεί ως «πτώχευση» και οι διάφοροι διεθνείς τοκογλύφοι θα υποχρεωθούν να πληρώσουν τεράστια ποσά (ουκ έστιν αριθμός) σε πραγματικό και όχι λογιστικό χρήμα στους κατόχους CDS.

Τέλος κλονίζεται συθέμελα το Διεθνές Τραπεζικό σύστημα και δικαιώνονται όσοι εκ των έσω θεωρούν ότι πρέπει να περάσει σε νέο μοντέλο και παράλληλα να απαλλαγεί από τους πατρώνους του (Κόκκινες Ασπίδες για όσους γνωρίζουν κλπ.).

Για να αποφευχθούν τα παραπάνω πρέπει να θυσιαστεί μία χώρα: η Ελλάδα.

Ωστόσο, μετά από μια προσεκτική ανάγνωση του ξένου οικονομικού τύπου, μου έχει δημιουργηθεί η σταθερή εντύπωση ότι όποια και αν είναι η έκβαση της ψηφοφορίας για το Μεσοπρόθεσμο η 5η δόση θα καταβληθεί, παρά τους λεονταρισμούς Ευρωπαίων και Ελλήνων τραπεζιτών και συνεργαζόμενων πολιτικών, αλλά και θα πιεστούμε ως χώρα για να εισπράξουμε και το νέο πακέτο στήριξης. Το ερώτημα που προκύπτει είναι:  με ποια Κυβέρνηση και με ποια κόμματα θα εκμεταλλευτούμε προς όφελός μας μία τέτοια εξέλιξη. 

Στην προσπάθεια τρομοκράτησης Βουλευτών και Πολιτών επιστρατεύτηκε μετά την χρυσή εφεδρεία του κ. Ε. Βενιζέλου και ο κ. Προβόπουλος ο οποίος τυρβάζει περί «τέλους χρόνου» για να κάμψει στις όποιες αντιδράσεις για την ψήφιση του επαίσχυντου Μεσοπρόθεσμου το οποίο θα φέρει την οικονομία της χώρας στην εποχή του σχεδίου Μάρσαλ.

Και βέβαια οι μόνοι που δεν  θίγονται είναι οι προκλητικές αποδοχές των Βουλευτών και των υπαλλήλων της Βουλής. Αλλά σε αυτό το θέμα ετοιμάζεται μία εξαιρετικά δυσάρεστη διπλή έκπληξη για το σύνολο των Βουλευτών μετά την απευκταία ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, τόσο από πλευράς Κυβέρνησης αλλά και από πλευράς Πολιτών.  

Θα επιτρέψουμε να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο; Ελπίζω όχι!

Παράλληλα με την διαφύλαξη των Εθνικών συμφερόντων, παρουσιάζεται και μία μοναδική ευκαιρία για ολόκληρη την Υφήλιο για ανατροπή του παγκόσμιου Τραπεζικού Συστήματος και την απελευθέρωση των λαών από τον άϋλο δυνάστη.     

Η συγκέντρωση των πολιτών απ’ ολόκληρη την Ελλάδα στο Σύνταγμα και η ενημέρωση των συρόμενων από τους αρχηγούς τους και τις παρέες τους Βουλευτών για την μήνι των πολιτών  που θα βιώσουν όσοι ψηφίσουν ή παθητικά το στηρίξουν, είναι η μόνη ρεαλιστική λύση.

Ως εκ τούτου πέρα από τις όποιες σκέψεις και ερωτηματικά (μερικά από τα οποία συμμερίζομαι) για το κίνημα των «Αγανακτισμένων» πρέπει να κατεβούμε όλοι από ολόκληρη την Ελλάδα στο Σύνταγμα και να παραμείνουμε όσο χρειαστεί. Ακόμη και στην περίπτωση που ανεγκέφαλοι, κομματικά υποταγμένοι Βουλευτές, ψηφίσουν το μοναδικό άρθρο του Μεσοπρόθεσμου. Η μάχη πρέπει να συνεχιστεί και μετά. Η Κυβερνητική εισπρακτική λογική Και βεβαίως,  θεωρώ ως μη βάσιμες τις φήμες που θέλουν την ίδια ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου να υπάρξουν καλέσματα για πορείες διαμαρτυρίας οπαδών μεγάλης ομάδας, λόγω εμπλοκής του ονόματος του Προέδρου της στο σκάνδαλο με τους στημένους ποδοσφαιρικούς αγώνες , που εντελώς…τυχαία δόθηκε στη δημοσιότητα αυτές τις πολύ κρίσιμες ημέρες!

Εξάλλου, ο αγώνας που καλούμαστε να δώσουμε αφορά τόσο την Ελλάδα όσο και πολλούς άλλους λαούς της Υφηλίου. Τα μάτια τους είναι στραμμένα επάνω μας με ελπίδα και προσμονή! Για ακόμη μία φορά είμαστε μπροστάρηδες σ΄ένα «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Το παράδειγμά μας θα αποτελέσει πηγή έμπνευσης και για άλλους λαούς, ώστε τελικά να σπάσει το «απόστημα»!

Οφείλουμε να είμαστε όλοι παρόντες. Για να μπορούμε να λέμε με υπερηφάνεια στις επόμενες γενιές: «Ήμουν και εγώ εκεί».

Ἰωάννης Δέμος, οἰκονομολόγος.

φωτογραφία ἀπό ἐδῶ