Καὶ παραγωγὴ ῥουφιάνων καὶ καταδοτῶν!

Ἀπὸ τὸ Ῥεσᾶλτο σήμερα ἡ ἀνάρτησις. Μία προσέγγισις τῶν νομοθετημάτων ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ ἀποκτήσουμε πλήρη εἰκόνα αὐτῶν ποὺ μᾶς ἑτοιμάζουν.

Το άρθρο αυτό το γράψαμε και δημοσιεύτηκε στην «Αθηναϊκή», τον Αύγουστο του 2001. Το αναπαράγουμε διότι αυτά που θεσμοθετούσε τότε ο «εκσυγχρονιστικός» τρομονόμος, σήμερα, η κατοχική κυβέρνηση τα θεσμοθετεί για το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωή. 
Διαβάστε το άρθρο:
Το «όνειδος» του χαφιεδισμού: Η «αρετή» των ανδρεικέλων!!! 
 ΕΔΩ

ΤΟ ΑΡΘΡΟ 2 του «εκσυγχρονιστικού» τρομονόμου αναφέρεται στα «μέτρα επιείκειας». 

 

Στις διατάξεις αυτού του άρθρου προβλέπονται «μέτρα επιείκειας» για μέλη «εγκληματικών οργανώσεων» που «καρφώνουν» τους συνεργάτες τους στις αστυνομικές αρχές, τα οποία συνίστανται είτε στην απαλλαγή τους είτε στην επιβολή μειωμένης ποινής. Το μέτρο επεκτείνεται και στους αλλοδαπούς οι οποίοι στις περιπτώσεις που βοηθούν την αστυνομία θα απολαμβάνουν διάφορα «προνόμια»… 

ΤΟ ΑΡΘΡΟ αυτό αποτελεί μία από τις πιο μακάβριες πτυχές της νεοταξικής φιλοσοφίας, συνακόλουθα και των «εκσυγχρονιστών» ιπποκόμων. Η κυβέρνηση Σημίτη ανενδοίαστα θεσμοθετεί το «χαφιεδισμό» και δίνει ηθική υπόσταση στους καταδότες και τους δειλούς. 

Για πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία η αναντρία και η ρουφιανιά γίνονται αρετή και ο φόβος προτέρημα. 

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ άρθρο καθιστά το «κάρφωμα», τους κυνηγούς κεφαλών και τις αστυνομικές διαστροφές και επίσημα νόμους του κράτους. 

Τα «μέτρα επιείκειας» είναι μέτρα θωρακισμού του οργανωμένου εγκλήματος της κρατικής έννομης βίας και αυθαιρεσίας. 

Είναι μέτρα που εκχωρούν στις διωκτικές αρχές το δικαίωμα να διαχειρίζονται πολιτικές υποθέσεις: Το δικαίωμα να «στήνουν» υποθέσεις και να «κατασκευάζουν» ενόχους. 

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι η πάγια τακτική των μυστικών υπηρεσιών συνίσταται στην ενοχοποίηση των πολιτικών αγωνιστών, στις σκευωρίες και κατασκευές «υπόπτων» και «ενόχων». 

Γνωστό είναι επίσης ότι η αστυνομική διαστροφή της προβοκάτσιας, των δολοπλοκιών και συνομωσιών έχουν γίνει επιστήμη από τις μυστικές υπηρεσίες όλου του κόσμου. 

Τα «μέτρα επιείκειας» νομιμοποιούν και θεσμοθετούν αυτή την αστυνομική αθλιότητα και διαστροφή. Αυτό που γινόταν παράνομα θα γίνεται πλέον νόμιμα. Και εδώ αποδεικνύεται περίτρανα ότι «νομιμότητα» για την εξουσία είναι πάντα η έννομη βία και αυθαιρεσία της… 

ΓΙΝΕΤΑΙ φανερό ότι όταν θεσμοθετείς την παραγωγή «χαφιέδων» και «καταδοτών» δεν το κάνεις για να κτυπήσεις την τρομοκρατία και τις οργανωμένες μαφίες του εγκλήματος. Και αυτό γιατί το κράτος και οι ποικίλες εξουσίες (οικονομικές και πολιτικές) διαπλέκονται στο οργανωμένο έγκλημα και παράγουν και κατευθύνουν την τρομοκρατία. 

Το τρομοθέτημα που προωθείται με πρόσχημα την τρομοκρατία και το «οργανωμένο έγκλημα» είναι ένα δόλιο τέχνασμα της νεοταξικής, «εκσυγχρονιστικής» Δεξιάς. Ούτε την τρομοκρατία μπορεί να αποσαθρώσει, ούτε το «οργανωμένο έγκλημα». Και αυτό γιατί η τρομοκρατία οργανώνεται και τηλεκατευθύνεται από το κράτος και συγκεκριμένα από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ (και καμιά μυστική υπηρεσία δεν συλλαμβάνει τον εαυτό της), και το «οργανωμένο έγκλημα» παράγεται και γιγαντώνεται από την κερδοσκοπική απληστία των δυνάμεων της αγοράς: Το κράτος και η πολιτική εξουσία είναι εξαρτήματα αυτού του εγκλήματος. Το «οργανωμένο έγκλημα» είναι διαπλεκόμενο έγκλημα με διεθνείς ιμάντες και εξαρτήσεις, είναι έγκλημα των ισχυρών διεθνών οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών. 

Η ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΣΗ του χαφιεδισμού δεν αφορά το «οργανωμένο έγκλημα». Στρέφεται καθαρά εναντίον των κοινωνικών αντιστάσεων και αμφισβητήσεων, εναντίον των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. 

Ματαιοπονούν, όμως, οι υπάλληλοι του ευρωατλαντισμού. Οι χαφιέδες και οι καταδότες πάντα υπήρξαν και μάλιστα σε κορυφές επαναστατικών οργανώσεων και κομμάτων. Δεν πέτυχαν, ωστόσο, να ανακόψουν τη ροή της ιστορίας και να «φυλακίσουν» τα μαζικά κινήματα. 

Αντίθετα είναι οι καταδότες και τα αφεντικά τους που πετάχτηκαν στο σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας. 

Την ίδια τύχη θα έχουν και οι «εκσυγχρονιστές»: Καταδότες της Νέας Τάξης και παραγωγοί εγχώριων καταδοτών. (Ῥεσᾶλτο)

Ἐπανῆλθα λοιπὸν στὸ θέμα τῶν τρομονόμων ποὺ κατὰ καιροὺς μᾶς ἑτοιμάζουν, διότι διόλου δὲν ἔχουμε χωνέψει τοὺς κυρίους στόχους τους.

Δὲν εἶναι μόνον ποὺ πασχίζουν νὰ μᾶς κάνουν ὅλους ῥουφιάνους. Δὲν εἶναι ποὺ πασκίζουν νὰ μᾶς κάνουν ὅλους συνεργούς. 

Κατὰ βάσιν στόχος τους εἶναι ὁ τρόμος μας. Ἡ ἄνευ ὅρων παράδοσίς μας κι ὁ ἐγκλεισμός μας στὰ τοῦ οἴκου μας. Κι ἀκριβῶς ἐδῶ τίθεται τὸ ζήτημα. Αὐτὸ θέλουμε; Αὐτὸ χρειαζόμεθα; Θὰ ἀρκεσθοῦμε στὸν φόβο καὶ θὰ παραιτηθοῦμε; Γίνεται αὐτό;

Ἐὰν δὲν σπάσῃς αὐγὰ  ὀμελέτα δὲν φτιάχνεις… Ἐὰν δὲν ἀναλάβουμε εὐθῦνες ἅπαντες, Πατρίδα δὲν μᾶς χαρίζουν…. Ἐὰν δὲν στήσουμε πλάτη ὅλοι μας, μὲ τὶς ἀντοχές του ὁ καθεῖς, τίς δυνάμεις του καὶ τὰ κουράγια του, δὲν πρόκειται κάποιος νὰ μᾶς χαρίσῃ τὸ δικαίωμα στὴν ζωή μας. Ἐὰν δὲν δεσμευθοῦμε, ἀτομικῶς καὶ συλλογικῶς, κάθαρσις δὲν θὰ ὑπάρξῃ. Ἐὰν δὲν ὁρματισθοῦμε ἕνα κοινὸ ὅραμα, διαρκῶς δοῦλοι θὰ παραμένουμε. Κι ἐάν, τέλος, δὲν βάλῃ ὁ καθείς μας ἕνα χεράκι (ἴσως καὶ τὰ δύο) Ἐλευθερία δὲν κερδίζουμε.  Αὐτὴν ποὺ αἰῶνες τώρα μᾶς μικραίνουν.

Φιλονόη.

Υ.Γ. Βέβαια, κατ’ ἐμέ πάντα, δὲν εἶναι ἔργον μόνον τῆς Δεξιᾶς αὐτό. Κάτι ἀνάλογο ἔχουν πράξει πάσῃς φύσεως «ἀφεντικὰ» ποὺ σέβονται τὸν ἑαυτόν τους. Ἀπὸ τὴν πιὸ μικρὴ ἐπιχείρησι στήνεται κάτι τέτοιο, ἔως κάθε μας κοινωνικὴ δομή, δημόσια ὑπηρεσία καὶ  κοινωνικὴ δράσι. Φυσικότατον. Οὐδεῖς ἐξουσιαστὴς δέχεται νὰ ἀφήσῃ τὴν κουτάλα μὲ τὸ μέλι. Εἶναι γλυκιά. Θὰ κάψῃ, θὰ κόψῃ, θὰ κοιμήσῃ, θὰ κτυπήσῃ, θὰ ἀπειλήσῃ, θὰ ἐκβιάσῃ… Ἀλλὰ τὴν κουτάλα δὲν τὴν ἀφήνει… Γλυκιὰ γάρ…. Ἁπλῶς σήμερα εἶναι στὰ χέρια τῆς Δεξιᾶς ἡ ἐξουσία. Ἐὰν ἀναζητήσουμε ἀνάλογα περιστατικὰ στὴν ἱστορία, ἡ σταλινικὴ Σιβηρία θὰ μᾶς δώσῃ πολλὰ παραδείγματα.