Θέτω το ερώτημα ευθέως. Αν όλοι οι Έλληνες αποφασίσουμε να μην δώσουμε,  μέσω ΔΕΗ, σωσίβιο σ’ αυτήν την κυβέρνηση των ξενόδουλων πολιτικάντηδων που ξεπουλούν την πατρίδα μας στους κάθε είδους «κατακτητές», και στους σαλτιμπάγκους της πολιτικής Καρατζαφέρηδες και Ντορόπληκτους (έτσι κι αλλιώς οι τελευταίοι είναι χαμένοι από χέρι) και βολεμένους «βολεψάκηδες» της ΝΔ, τι θα γίνει; Θα μας κόψει η ΔΕΗ το ρεύμα; Για πόσο χρόνο; Και πόσο διάστημα μπορούν οι μέτοχοι, αλλά και οι καλοζωισμένοι υπάλληλοι της ΔΕΗ, να ζήσουν χωρίς τα χρήματά μας;
Δεν ξεκινάμε έναν αγώνα με σύνθημα: «Δεν πληρώνω την ΔΕΗ»; 
Ναι!  Σκεφτόμαστε τι θα πει ο γείτονας, ο συγγενής, ο «φίλος» όταν μας δουν με κομμένο το ηλεκτρικό ρεύμα και προ πάντων την άνεσή μας. Ας υψώσουμε μια μαύρη  σημαία στα σπίτια μας, σύμβολο αντίστασης στην ηλίθια πολιτική και ας αρχίσουμε να μαγειρεύουμε με γκάζ.  Ας βγάλουμε τις ξυλόσομπες από τις αποθήκες και, όσοι έχουν, ας ανάψουν τα τζάκια τους προκειμένου να κάψουμε τα κάθε ειδών «τζάκια» που μας εκμεταλλεύονται κοντά δύο αιώνες τώρα. 
Το ερώτημα απευθύνεται βέβαια σε όλους του Έλληνες πλην των βολεμένων ΠΑΣΟΚων και των ομοϊδεατών μου ΝΔκρατων  που «βολεύθηκαν» και «βουλεύθηκαν» χάρις στην ψήφο μας.
Δεν απευθύνω το ερώτημα σε κάθε λογιών αριστερών γιατί αυτοί παίρνουν ρεύμα «από άλλη γραμμή» και δεδομένου του ότι, αν δεν το γράψει ο «Ρίζος»  αδυνατούν να σκεφθούν σαν άνθρωποι, λειτουργούν σαν πρόβατα.
Επειδή το ιστολόγιό μου είναι περιορισμένων δυνατοτήτων, το θέτω υπ’ όψιν των ισχυρών του ιστιοχώρου (τοπικής και πανελλήνιας εμβέλειας).
Για το «Ήπειρος η πατρίδα μας»… Οδυσσεύς

Συμφωνῶ μὲ τὸν Ὀδυσσέα λοιπόν. Ἀρκεῖ νὰ γίνῃ συλλογικά, συνειδητὰ καὶ μὲ πρόγραμμα. 

Παραλλήλως, γιατί νὰ περιμένω (ὅπως σωστὰ γράφει ὁ Ὀδυσσεύς) νὰ μοῦ κόψουν τὸ ῥεῦμα;  Γιατί νὰ περάσω στὴν ἄμυνα; Γιατί νὰ αἰσθανθῶ ἄσχημα; 

Ἀναλαμβάνω πρώτη τὴν εὐθύνη τῆς ἀποφάσεώς μου ζῶντας δίχως ῥεῦμα ἀπὸ τώρα! Κόβω τὴν ΔΕΗ ἐγώ, κάνοντας ἐγὼ ἀπεξάρτησι ἀπὸ αὐτήν. Πῶς; (Ἀκολουθεῖ ἀνάρτησις μὲ ἰδέες στὸ Πῶς ζῶ δίχως ῥεῦμα!)

Ξέρετε ποιό εἶναι τὸ καλλίτερο; Ἀντὶ νὰ στραφοῦν μὲ θλίψι τὰ βλέμματα τῶν φίλων καὶ τῶν γειτόνων ἐπάνω μου, θὰ στραφοῦν μὲ ξάφνιασμα στὴν ἀρχή καὶ μετά…. 

Ὅλοι μαζύ παιδιά… Τὸ «δὲν πληρώνω» ὡς στάσις ζωῆς δὲν μὲ κάλυψε. Τὸ πληρώνω λογικά καὶ συνετά ναί. Δὲν εἶμαι τοῦ τζᾶμπα ἀλλὰ τῶν ἰσορροπιῶν. Ἐδῶ ὅμως ζοῦμε μίαν ἀνισορροπία ἀπόλυτη. 

Ἡ κατάστασις ἔχει ξεφύγει. Καὶ κάτι ὀφείλουμε στὰ παιδιά μας. Ἂς μὴν πιοῦν γάλα γιὰ λίγες ἡμέρες… Ἀλλὰ σίγουρα θὰ ἔχουμε μίαν οὐσιαστικὴ κίνησι ἀντιστάσεως. Ποῦ ξέρετε; Ἴσως νὰ ἔφθασε ἡ στιγμή…

Φιλονόη.

φωτογραφία

σχετικὰ: 

Πῶς ζῶ δίχως …ῥεῦμα!