Ξεκίνησα νὰ γράψω ἔνα ἄλλο κείμενο καὶ κατέληξα σὲ ἐτοῦτο. 

Ὄχι, δὲν εἶμαι θυμωμένη. Ἀνυπόμονη εἶμαι.

Γνωρίζω πὼς ἤδη συμβαίνουν πολλά. Θὰ συμβοῦν ἀκόμη περισσότερα. 

Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνον τὸ τί βλέπουμε. Εἶναι κι αὐτὰ ποὺ θέλουμε νὰ βλέπουμε.

Δεκαετίες τώρα (γιὰ νὰ μὴ πῶ ἑκατονταετίες) μᾶς ἔχουν πείσει πὼς ἐμεῖς δὲν εἴμαστε οὔτε ἱκανοὶ οὔτε ἄξιοι οὔτε ἀντέχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τὶς κακοτοπιὲς τῆς αὐτοδιαχειρίσεως. 

Τὴν μία ἕνας ἀφέντης ποὺ λέγεται αὐτοκράτωρ, τὴν ἄλλην πάπας, τὴν παρ’ ἄλλην σουλτᾶνος ἢ ἀρχιμανδρίτης ἢ πρόεδρος ἢ….  Ἀλλάζουν τὰ ὀνόματα, ἀλλάζουν οἱ τίτλοι, ἀλλὰζουν τὰ χρώματα καὶ οἱ θεωρήσεις, ἀλλὰ ἡ σκλαβιὰ παραμένει.

Ἕνας ἀφέντης (μαζὺ μὲ τὴν αὐλή του) ποὺ ἐξουσιάζει, συνήθως ἄδικα κι ἀξιώνει ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀπὸ κάτω νὰ στηρίζουν καὶ νὰ πεθαίνουν γιὰ τοὺς ἐπάνω. 

Μὲ ἐλάχιστες ἐξαιρέσεις, οὐδεῖς ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες ὅμως  πολέμησε σὲ μάχες στὴν πρώτη γραμμή.  Οὐδεῖς ἠγωνίσθη ἐμπράκτως γιὰ τὴν ἐλευθερία. (Πλὴν μερικῶν φωτεινῶν ἐξαιρέσεων.) 

Κι ὅμως, παρ’ ὅ,τι τοὺς στηρίζουμε, τοὺς τρέφουμε, τοὺς προστατεύουμε, ἐμεῖς εἴμαστε αὐτοὶ ποὺ πρέπει νὰ πληρώσουν τὴν νύφη γιὰ κάθε ἀναποδιά. 

Καί τώρα καλούμεθα καθημερινῶς νὰ ζυγίζουμε τὴν συνείδησι μας καὶ τὴν ἀντίληψί μας. 

Καθημερινῶς ἀκοῦμε, διαβάζουμε, μαθαίνουμε γιὰ πατριῶτες ποὺ θὰ μᾶς σώσουν, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν ἔξω ἀπὸ τὴν κρίσι ἢ ποὺ θὰ κάψουν τὴν Ἑλλάδα στὸν βωμό τῆς Εὐρώπης.

Πατριῶτες! Νέα καραμέλλα! Ὅλοι γιὰ τὸ καλὸ τῆς Πατρίδος τους ἀγωνίζονται. Ἀλλὰ ἔχουμε χάσει τὴν εἰκόνα πλέον. Διότι οὐδεῖς μιλᾶ γιὰ τὴν δική μας Πατρίδα. Ὅλοι μιλοῦν γιὰ τὴν δική τους. 

Ἄλλου πατρίδα εἶναι τὸ κόμμα. Ἄλλου ἡ τράπεζα. Ἄλλου τὰ ἀφεντικά του. 

Πατρίδα ὅμοια μὲ τὴν δική μας οὐδεῖς ἔχει. 

(Ἔως κι ὁ GAP ἔπιασε νὰ μιλᾶ γιὰ πατρίδα… Καὶ δίκαιον ἔχει… Μόνον ποὺ δὲν διευκρινίζει ποιὰ εἶναι ἡ δική του πατρίδα.)

Πατρίδα καὶ πατριῶτες. Πήξαμε. 

Μία κυβέρνησις ἐθνικῆς (λένε) σωτηρίας. Ἐλλιπές!

Μία κυβέρνησις ἐθνικῆς σωτηρίας γιά τό ἔθνος τῶν τραπεζιτῶν.  Ὁλοκληρωμένον!

 Πατριῶτες λοιπόν ἢ πατριδοκάπηλοι;

Προσπαθῶντας νὰ διαχωρήσω τίς ἔννοιες σᾶς μεταφέρω κάποιες σκέψεις μου.

Πατριώτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ κάνει καταγγελίες γιὰ κακοδιαχείρισι μέσα στὴν βο(υ)λὴ ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ παραιτεῖται τῆς βο(υ)λευτικῆς του ἀμοιβῆς σὲ περίοδο κρίσεως καὶ γενικῆς φτώχειας. 

Πατριώτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ βγάζει κορῶνες γιὰ ἀριστεροὺς κι ἀριστερίζοντες, ἢ ἀκροδεξιοὺς καὶ φασίστες καὶ τάχα μου πασκίζει νὰ προστατεύσῃ τὴν δημοκρατία, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ προστατεύῃ τὴν δημοκρατία, ἀκόμη καὶ μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς του. Ἀγκαλιάζοντας ὅλους αὐτοὺς τοὺς ἀκραίους καὶ συμπολεμῶντας μαζύ τους.

Οὔτε εἶναι πατριώτης αὐτὸς ποὺ στηρίζει στελέχη του, τὰ ὁποῖα ἰσχυρίζονται πὼς εἶναι καλλίτερον νὰ σωθῇ ἡ Εὐρώπη παρὰ ἡ Ἑλλάς, ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ βάζει ἐπάνω ἀπὸ τὰ κομματικὰ συμφέροντα τὸ ἕνα ποὺ λέγεται Πατρίς.

Οὔτε εἶναι πατριώτης αὐτὸς ποὺ «παραμένει» ἀντιμνημονιακὸς καὶ ἀντιδανειακός, στὰ λόγια καὶ στὶς ὑπογραφὲς τὸ ὄνομά του φιγουράρει στὶς πρῶτες σειρές.

Οὔτε φυσικὰ εἶναι πατριώτης αὐτὸς ποὺ πάει καὶ ὑπογράφει μνημόνια δίχως προηγουμένως νὰ τὰ μελετήσῃ.  Ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ λέει πάντα τὴν ἀλήθεια καὶ πολεμᾶ τὸ ψεῦδος.

Πατριώτης δὲν εἶναι  αὐτὸς ποὺ ἔχει κατηγοριοποιήσει τὴν κοινωνία μὲ βάσι τὰ θρησκευτικὰ ἢ τὰ πολιτικοκομματικά του πιστεύω. Ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιληφθῇ καὶ νὰ ἀγωνισθῇ γιὰ τὸ γενικότερον καλό, ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὸ δὲν καλύπτῃ τὶς δικές του ὀπτικές.

Πατριώτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ καταγγέλλει τὴν ἀπουσία τῆς Μεγίστης ἀπὸ τοὺς χᾶρτες τῆς Εὐρώπης. Εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει πετάξει πρῶτος τὰ παραποιητικὰ ῥεπούσια βιβλία στὴν πυρά, μαζὺ μὲ τὶς κορῶνες τῆς κάθε Ῥεπούση. 

Οὔτε εἶναι αὐτὸς ποὺ παραγγέλνει νέα ὁπλικὰ συστήματα, τὴν στιγμὴ ποὺ τὰ ὑπάρχοντα ἀχρηστεύονται ἀπουσίᾳ ἀνταλλακτικῶν. 

Πατριώτης δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ σιωπᾶ γιὰ τὰ ἐγκλήματα κατὰ τῶν Ἑλλήνων τῆς Θράκης. Ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ τὰ ἀντιμετωπίζει καὶ πολεμᾶ στὸ πλευρὸ τῶν διωκομένων πλέον Ἑλλήνων. 

Οὔτε εἶναι πατριώτης αὐτὸς ποὺ γνωρίζει τὸ ΛΑΘΡΟμεταναστευτικὸ σὲ βάθος καὶ σιωπᾶ. Ἰδίως ὅταν κατέχῃ θέσεις ἐξουσίας. Εἶναι αὐτὸς ποὺ κάνει ἀπαγορευτικὴ τὴν εἰσροὴ τῶν ΛΑΘΡΟμεταναστῶν στὴν χώρα μας.  (Δὲν συζητᾶμε γιὰ τὸν Πάκη… Αὐτὸς εἶναι ἄλλη ὑπόθεσις.)

Μιλάω γιά πατριῶτες; 

Ποιός εἶναι σήμερα πατριώτης; 

Ἐγώ; Ἐσύ;  

Κάθε φορὰ ποὺ κάποιο μικρὸ ἢ μεγάλο συμφέρον, στενομυαλιὰ ἢ παρωπίδα ἐμφιλοχορεῖ ἀνάμεσα σὲ ἐμένα καὶ τὶς ἰδέες μου, τότε μόνον πατριώτης δὲν εἶμαι. 

Ἐὰν γιὰ παράδειγμα πατριῶτες χαρακτηρίζονται ἀπὸ ἐμέναν μόνον οἱ ὁμοϊδεάτες μου, αὐτὸ δὲν εἶναι πατριωτισμός ἀλλὰ πατριδοκαπηλεία. 

Ἢ ἐὰν ὁ ἔχων ἄλλες πολιτικὲς θεωρήσεις ἀλλὰ ἀγαπᾶ τὴν Πατρίδα μας καὶ εἶναι ἕτοιμος νὰ θυσιασθῇ γιὰ αὐτήν,  φαίνεται στὰ μάτια μου ὡς ἐχθρός, τότε ἐγὼ εἶμαι σίγουρα ἠλίθιος!

Κι αὐτὸς ποὺ διαστρεβλώνει τὴν πραγματικότητα, κινδυνολογῶντας, ἐπίσης ἐχθρὸς τῆς Πατρίδος μου εἶναι. 

Ξέρω πὼς καταλάβατε γιὰ ποιούς γράφω. 

Εἶμαι ἰδιαιτέρως ἀκραία ἴσως γιὰ τὶς ἀντιλήψεις κάποιων. Ἀλλὰ εἰλικρινῶς, τὸ μόνον ποὺ μὲ ἐνδιαφέρει δὲν εἶναι νὰ  συμφωνήσουμε ἀλλὰ νὰ καταλάβουμε πὼς ἡ Πατρίδα μας πρωτίστως κινδυνεύει ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἀπὸ τὰ πεποιθησιακὰ ἄχθη ποὺ κουβαλᾶμε. 

Ἐὰν δὲν ἀφήσουμε πίσω μας τὶς ὅποιες μας ὁπαδικὲς ὀπτικές γιὰ νὰ δοῦμε πῶς θὰ στηρίξουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον κι ὅλοι μαζὺ νὰ σώσουμε τὴν Πατρίδα μας, θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ κάνουμε μίαν τρύπα μέσα στὸ νερό. 

Μόνον γιὰ αὐτὸ εἴμαστε πλέον ἄξιοι.

Πατριῶτες, καλὰ τὰ πιστεύω μας, καλὲς οἱ πεποιθήσεις μας καὶ σεβαστὴ ἡ κάθε προσωπικὴ πορεία καὶ ἱστορία.

Ἐδῶ ὅμως πλέον ἔχουν τελειώσει τὰ παιχνίδια.

Ἐδῶ πλέον μόνον μὲ τὴν φωτιὰ παίζουμε. 

Κι αὐτὸ τὸ παιχνίδι δὲν εἶναι γιὰ τὴν πλάκα μας. 

Εἶναι γιὰ τὴν ἐπιβίωσί μας ἢ τὸν ἀφανισμό μας. 

Κι ἐγὼ Πατρίδα δὲν χαρίζω σὲ κανέναν. Οὔτε ἐπιτρέπω σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς παραπάνω (κι ὅσους ἄλλους ἐξέχασα) νὰ τὴν πιάνουν στὸ στόμα τους. 

Ἐγὼ θέλω Ἑλλάδα ζωντανή καὶ θὰ τὴν κερδίσω. Ἀκόμη κι ἐὰν χρειασθῇ νὰ ζήσω 1200 χρόνια. 

Ἐδῶ θὰ εἶμαι καὶ θὰ τὸ πράξω. 

Οἱ μᾶσκες ἔπεσαν!

Ὅσο περισσότεροι τὸ δοῦν, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ συμβοῦν τὰ μελλούμενα. 

Φιλονόη.

 

φωτογραφία