Σε μία άλλη χώρα, σε κάποιο παράλληλο σύμπαν, σε κάποια επίσημη δικτατορία ίσως θα ήταν λογικό και αναμενόμενο ο πρωθυπουργός μιας χώρας να ταξιδεύει στη Βαυαρία για να καλέσει εργοστασιάρχες στην Ελλάδα και στη συνέχεια να προσκαλεί στο πρωθυπουργικό γραφείο εκπροσώπους πολυεθνικών εταιρειών.

Ο Αντώνης Σαμαράς έχει εγκαταλείψει την πολιτική και τους πολίτες και ασχολείται αποκλειστικά με μπίζνες. Ίσως το παιδικό του όνειρο να ήταν μια επιχειρηματική καριέρα και τώρα βρήκε ευκαιρία να το πραγματοποιήσει.

Στη χώρα που η διαπλοκή πολιτικών και επιχειρηματιών θεωρείται πληγή ίσου μεγέθους και μπόχας με τη φοροδιαφυγή, υπήρχαν μέχρι χτες κάποια προσχήματα. Ο πρωθυπουργός συναντούσε κρυφά τους επιχειρηματίες κι αν κάποια στιγμή ένας υπουργός «συλλαμβάνονταν» να συνομιλεί με επιχειρηματία, τον κρεμούσαν στα μανταλάκια το επόμενο πρωί.

Ο κ. Σαμαράς τόνισε στο πανηγυρικό της δόσης, ότι θα αποενοχοποιήσει την επιχειρηματικότητα. Ίσως θεωρεί μέσα στη γενικότερη ελαφρότητα που τον διακρίνει ότι οι συναντήσεις του με εκπροσώπους πολυεθνικών κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Ίσως δεν κατάλαβε ότι το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη της χώρας και της οικονομίας μέσω των δικών της δυνάμεων. Ταυτίζει με άνεση αφελούς ο κ. Σαμαράς την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη της οικονομίας με την έλευση πολυεθνικών.

Για παράδειγμα, όμως, αρκετές πολυεθνικές έχουν επενδύσει στην Ουγκάντα, στην Αιθιοπία, στη Γκάνα, στη Μοζαμβίκη και στην Τανζανία, αλλά δεν τις λες και ανεπτυγμένες οικονομίες. Το αντίθετο τις λες. Άρα, με το να πείσεις πολυεθνικές να έρθουν στην Ελλάδα δε λύνεις ούτε το πρόβλημα της φτώχειας, ούτε το θέμα της ανάπτυξης.

Το ζήτημα όμως είναι αλλού. Το νομικό, επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον που ισχύουν στην Ελλάδα είναι γνωστά. Όλες οι πολυεθνικές τα γνωρίζουν. Ποιος, λοιπόν, ο λόγος που ο κ. Σαμαράς συναντάται σε κλειστές συσκέψεις με εκπροσώπους των πολυεθνικών;

Να υποθέσουμε ότι τους τρατάρει ουζομεζέδες και προσπαθεί να τους πατήσει στο φιλότιμο για να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλάδα; Λιγάκι δύσκολο ακόμη και για έναν του επιπέδου Σαμαρά να πιστεύει ότι μπορεί να συγκινήσει με συναισθηματισμούς κάποιες πολυεθνικές.

Αυτό που φαίνεται ως πλέον λογική εξήγηση είναι ότι κάτι τους προσφέρει σε αντάλλαγμα. Κάποια πράγματα τους τάζει. Ο κ. Σαμαράς μιλά διαρκώς για την καταπολέμηση της ανεργίας την οποία επίσης ταυτίζει με την έλευση πολυεθνικών. Ακόμη, όμως, κι αν πλακώσουν στην Ελλάδα όλες οι πολυεθνικές του κόσμου αλλά απασχολούν τους εργαζόμενους με μισθούς των 300 ευρώ, δε σημαίνει ότι έδωσες δουλειά σε άνεργους, αλλά ότι απλώς τους κατέστρεψες μετατρέποντάς τους σε σκλάβους γαλέρας.

Ο γνωστός ακροδεξιός λαϊκισμός του κ. Σαμαρά θέλει πολύ απλουστευτικά να παρουσιάσει μείωση ανέργων σε ποσοστιαία βάση. Αυτό, όμως, πολύ εύκολα γίνεται κι αν μεταναστεύσουν όλοι οι άνεργοι της Ελλάδας. Δεν το λες επιτυχία. Επίσης, μπορείς να τους χρησιμοποιήσεις όπως ο Μουσολίνι για να σπάζουν πέτρες και να φτιάχνουν δρόμους. Ούτε αυτό το λες επιτυχία. Μπορείς ακόμη και να τους ξεπαστρέψεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις η ανεργία όχι μόνο θα μειωθεί, αλλά θα εκμηδενιστεί. Και πάλι, όμως, ελάχιστοι θα το θεωρήσουν επιτυχία.

Σε αυτές τις συναντήσεις με τους εκπροσώπους των πολυεθνικών, το μυαλό οποιουδήποτε «κακοπροαίρετου» μπορεί να πάει σε διαφόρων ειδών κρυφές συμφωνίες. Βλέπετε, όταν οι συναντήσεις πολιτικών και επιχειρηματιών γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες, αυτοί που είναι απ’ έξω σκέφτονται περίεργα. Ποιος θα τους κατηγορήσει, λοιπόν, αν σκεφτούν ότι ο κ. Σαμαράς προσφέρει φορολογική ασυλία με αντάλλαγμα από τις πολυεθνικές την οικονομική στήριξη του κόμματός του ή του νέου πολιτικού φορέα που ονειρεύεται να δημιουργήσει;

Ποιος μπορεί να κατηγορήσει εκείνον τον «κακοπροαίρετο» που θα σκεφτεί ότι ο κ. Σαμαράς ξεπουλά φιλέτα της Ελλάδας ζητώντας ως αντάλλαγμα από τις πολυεθνικές τη δημιουργία δυο – τριών μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών που θα στηρίζουν αποκλειστικά τις κυβερνητικές επιλογές και θα θάβουν τους αντιπάλους κάνοντας λαπά τα μυαλά της τηλεοπτικής μάζας;

Είναι πολλά αυτά για τα οποία ο κ. Σαμαράς μπορεί να κατηγορηθεί από διάφορους «κακοπροαίρετους». Αυτό συμβαίνει όταν συναντιέσαι πίσω από κλειστές πόρτες. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλες τις συμφωνίες του θα τις μάθουμε στην πράξη και όταν θα είναι πολύ αργά. Οι πολυεθνικές δε θα έλθουν, διότι έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν τη Νότια Ευρώπη. Μπορεί κάποιες, βέβαια, να φέρουν το σκουπιδολόι τους εδώ.

Ο κ. Σαμαράς, φυσικά και θα το βαφτίσει επιτυχία. Διότι έχει ένα τεράστιο ελάττωμα. Δεν αντέχει την κριτική. Τον αρρωσταίνει. Γι’ αυτό και οσμίζομαι περαιτέρω καταστροφή. Διότι όλοι τον έχουν αφήσει ανενόχλητο να κάνει μεγάλα εγκλήματα μέσα σε λίγο χρόνο χρησιμοποιώντας τα άλλοθι της «πατρίδας» και του «δημοσίου συμφέροντος». Δεν υπάρχει καμία αβεβαιότητα στη σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Είναι βέβαιο ότι τα χειρότερα έρχονται.

καρτέσιος