Πρὸ μηνῶν συνῳμίλησε μὲ τὸν θεό, ὁ ὁποῖος τοῦ εἶπε πὼς εὐτυχῶς ὅλα καλὰ τὰ ἀποφασίζει!!!
Εἴχαμε κι ἐμεῖς ἕναν καϋμό… Ἕναν πόνο… Μίαν ἀγωνία…
Μᾶς ἐκαθησύχασε ὁ θεὸς τοῦ Ἀντώνη.

Τώρα ἰσχυρίζεται πὼς μὲ τὴν βοήθεια τοῦ θεοῦ θὰ ξεπεράσουμε πολλά…
Ποιός θά τά ξεπεράσῃ; Ἐμεῖς, αὐτός καί τό σκυλολόι του ἤ τά ἀφεντικά του;

Δέν μᾶς παρατᾶς Ἀντωνάκη;
Ἔχουμε πολὺ σημαντικότερα νὰ κάνουμε ἀπὸ τὸ νὰ διαπραγματευόμεθα μὲ τὸν θεό σου. 
Αὐτὸς εἰδικῶς δὲν μᾶς ἀφορᾷ.
Ὁ δικός μας θεὸς εἶναι ποὺ ἀποφασίζει… Ὁ δικός σου ἐτελεύτησε… Ἐτελείωσε… Πάπαλα… 

Φιλονόη.

Υ.Γ. Χαμόγελο ὅμως; Μὴ μοῦ πεῖτε… Ἀπὸ τὸν πόνο του τοῦ βγῆκε κάπως …στραβό!