Συν-Ἕλληνες, 
Ὅλοι μας, ἐδῶ καὶ καιρό,  ἔχουμε ἐπικεντρωθῇ στὰ πολὺ μεγάλα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουμε τὰ τελευταῖα χρόνια, λόγῳ τῶν μνημονίων. Ὅλοι μας ἔχουμε φτωχύνῃ ἀρκετὰ καὶ κινδυνεύουμε νὰ φτωχύνουμε ἀκόμη περισσότερο. 
Ὅλοι μας ἔχουμε τρομοκρατηθῇ ἴσως ἀπὸ τὸ δυσοίωνο μέλλον ποὺ μᾶς ἐπιφυλάσσουν ὅλα τὰ κατακάθια τοῦ πλανήτου. 
Ὅλοι μας πονᾶμε, ἀγωνιοῦμε, ἴσως καὶ νὰ φοβόμαστε. 
Μόνον ποὺ θὰ σᾶς ζητήσω γιὰ μίαν στιγμὴ νὰ σταθοῦμε καὶ νὰ πάρουμε μίαν ἀνάσα.
Τόση δά… Ἴσα νὰ καθαρίσῃ λίγο τὸ μυαλό μας καὶ νὰ δοῦμε πιὸ ψύχραιμα κάποιες ἀπὸ τὶς καταστάσεις ποὺ καλούμαστε καθημερινῶς νὰ ἀντιμετωπίσουμε. 

Γύρω ἀπὸ τὸ ποιὸς φταίει καὶ ποιὸς δὲν φταίει, ἀναφορικῶς μὲ τὰ ἄθλια οἰκονομικὰ τῆς χώρας μας, ἔχουν γίνῃ δεκάδες ἀναλύσεις. Ἔχουν γράψῃ εἰδικοί, γνῶστες, βολεμένοι, ἀβόλευτοι, χορτᾶτοι καὶ πεινασμένοι. Δὲν τολμῶ λοιπὸν νὰ καταπιαστῶ μὲ αὐτὸ τὸ ζήτημα. Ὑπάρχουν πάρα πολλοί, κατὰ πολὺ καλλίτεροι ἀπὸ ἐμέναν, ποὺ μποροῦν νὰ μᾶς ἐξηγήσουν ὅλους ἐκείνους τοὺς μηχανισμοὺς ποὺ κινήθηκαν καὶ τελικῶς σήμερα εἴμαστε ἔτσι ἄσχημα ἁλυσοδεμένοι.

Ναί, φταῖνε τὰ δάνεια, οἱ ὑπεξαιρέσεις, οἱ προμήθειες, οἱ μίζες, ἡ κακὴ διαχείρισις, οἱ λᾶθος ἐπενδύσεις, τὸ χρηματιστήριον, ἡ ΜΙΖΕΝΣ, οἱ ἄσχετοι ποὺ ἀνέλαβαν ὑπεύθυνες θέσεις, οἱ σχετικοὶ ποὺ πλούτισαν, ὁ φοροφυγάς, τὰ κουτιὰ μὲ τὰ ΠΑΜΠΕΡΣ τοῦ Κοσκωτᾶ,  ὁ παρέμπορας, ὁ τραπεζίτης, ὁ ἀπὸ τὸ παράθυρο διορισμένος, ὁ μαζὺ τὰ φάγαμε, ὁ μαζὺ τὰ ἤπιαμε  κι ὁ μαζὺ χορέψαμε. 
Φταίει ὁ Προβόπουλος, ὁ Πάκης, ὁ GAP, ὁ Σαμαρᾶς, ὁ Καρατζαπαίρνης, ὁ Ἀλέκος, ἡ Ἀλέκα, ὁ Μῆτσος, ὁ Κίτσος καὶ ὁ Λάκης Λαλάκης. 
Ἀλλά μᾶς ἔχει ἀπασχολήσῃ γιά λίγο ὁ λόγος τῆς δικῆς τους ὑπάρξεως; Μᾶς ἔχει προβληματίσῃ τό γιατί ὑπῆρξαν, ὑπάρχουν καί θά προσπαθήσουν νά ὑπάρχουν;

Ξέρετε στήν πραγματικότητα τί ἀκριβῶς φταίει γιά ὅλα αὐτά πού παθαίνουμε ἀπό τά γομάρια πού ἔχουν καταλάβῃ τίς κυβερνητικές θέσεις; 
Αὐτὸ φταίει:Ὄχι, ὄχι, δὲν κατηγορῶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ τόσα χρόνια ψήφιζαν μΠατΣΟΚ. Οὔτε ὅλους αὐτοὺς ποὺ ψήφιζαν  καὶ ψηφίζουν τὰ ὅποια ἄλλα κόμματα. Οὔτε αὐτοὺς ποὺ μπῆκαν στὴν διαδικασία τοῦ δοῦναι καὶ λαβεῖν.
Κατηγορῶ μόνον ἕνα:
Κατηγορῶ τὴν παιδεία αὐτοῦ τοῦ καφριστικοῦ κράτους ποὺ μᾶς μεταμόρφωσε ΟΛΟΥΣ,ἄλλον λιγότερο κι ἄλλον περισσότερο, σὲ ἀβούλους ὁπαδούς, ἱκανοὺς νὰ σηκώσουν μόνον μία σημαία καὶ νὰ χειροκροτοῦν χαζοχαρούμενα.
Κατηγορῶ ὅλο αὐτὸ τὸ σάπιο σύστημα πὼς πρῶτα φρόντισε νὰ μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπὸ ὅποια πεπαιδευτικὰ ἐφόδια εἴχαμε καὶ μετὰ νὰ μᾶς χώσῃ μέσα στὴν παράνοια ποὺ ζοῦμε, δίχως  πλέον  νὰ ἔχουμε τὴν κρίσι γιὰ νὰ ἀντιδράσουμε.
Κατηγορῶὅλους αὐτούς, ποὺ ἐδῶ καὶ τόσες δεκαετίες, μέσῳ τοῦ συστήματος ἀ-παιδείας μᾶς παραλαμβάνουν στὴν νηπιακὴ ἡλικία ὡς Ἀνθρώπους  καὶ  μᾶς παραδίδουν στὴν κοινωνία τέλεια πειθήνια, ἀκούνητα κι ἀκίνητα στρατιωτάκια. 

Πρῶτα καὶ καλλίτερα τὸν ἑαυτό μου θέτω μέσα σὲ ὅλην αὐτὴν τὴν ὁμάδα τῶν ἀμορφώτων, τῶν Παπούα, τῶν ὑπηκόων. Πρώτη ἐγὼ εἶμαι ὑπήκοος, ἀμόρφωτη, Παπούα. Πρώτη ἐγὼ ἄγομαι καὶ φέρομαι διότι κανεὶς δὲν μοῦ δίδαξε νὰ σκέπτομαι, νὰ ἀναπτύσσω λόγο καὶ κρίσι. Διότι κανεὶς δὲν μὲ ἤθελε ἐλεύθερη. Ὅλοι μὲ ἤθελαν δουλικό, σκυμμένο, γλοιῶδες… Πρώτη ἐγὼ εἶμαι ἡ πλέον ἀγαθή, ἀμνήμων καὶ ἐλεγχομένη.
Δὲν μοῦ ἔμαθαν γράμματα. Κι ἐφ’ ὅσον δὲν μοῦ ἔμαθαν γράμματα, δὲν μπόρεσα ΠΟΤΕ νὰ μελετήσω τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων βιβλία καὶ νὰ συνειδητοποιήσω τὸ ποιὰ εἶμαι. Ἐὰν ὅμως δὲν μπορῶ νὰ συνειδητοποιήσω τὸ ποιὰ εἶμαι, τότε δὲν μπορῶ καὶ νὰ ἀντιδράσω. Ἀδυνατῶ νὰ διεκδικήσω τὸ «παράλογον»  καὶ νὰ τὸ κερδίσω, διότι παραλόγως μὲ ἔχουν θέσῃ σὲ καταστολή. 

Τὸ παράλογον συν-Ἕλληνες εἶναι ἡ ἐλευθερία. Καὶ τὸ δικαιοῦμαι! Ὅλοι τὸ δικαιούμαστε!!!!

Κατήντησα ἔτσι διότι οὐδεὶς ἐκ τῶν δασκάλων, ποὺ ἀνέλαβαν νὰ μὲ μορφώσουν στὸ σχολεῖο, δὲν ἔλαβε ἐντολὴ νὰ μοῦ διδάξῃ τὰ ὄμορφα καὶ τὰ μεγάλα. Μὲ ἤθελαν ἠλίθια, ἄσχετη, ἄσκεπτη, ἀμόρφωτη, δούλα, μικρή, σκυμμένη, μὲ ἐξαρτήσεις καὶ τελικῶς ἀκόλουθο καὶ ὑποστηρικτὴ τῶν ὅποιων ὀρέξεών τους. Καὶ νὰ τὰ ΣΟΟΥ, ἡ καταναλωτικότης, τὸ πλαστικὸ χρῆμα, τὸ ἀχαρακτήριστα «πρότυπα» τοῦ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ, τὰ φαντακτερὰ καὶ τὰ ψεύτικα διαρκῶς ἐμπρός μου. Νὰ ἡ ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ ποὺ πάει μὲ ὅλα. Νὰ τὸ τάδε κινητό, τὸ δεῖνα ΚΑΜΠΡΙΟ, τὸ παραδείνα Πάρτυ. Κι ἐγὼ βιαζόμουν νὰ τὰ ἀποκτήσω γιὰ νὰ μὴν μὲ ποῦν παρακατιανή…

Μὲ ἔμαθαν νὰ ὁμαδοποιοῦμαι καὶ νὰ τὸ θεωρῶ προσόν μου.
Μὲ ἔμαθαν νὰ συμφωνῶ καὶ νὰ δέχομαι ὅλες τὶς ἀπόψεις ἐπὶ τῶν ἀπόψεων, ὤ ἀπόψεις, καὶ νὰ τὶς θεωρῶ σοφίες. Κι ὄχι μόνον αὐτό. Ἀλλὰ στὸ βᾶθος μοῦ ἔδειχναν ὅλες τὶς κοτσάνες ποὺ κατέβαζε τοῦ κάθε ἑνὸς ἡ κούτρα κι ἀν τὶ νὰ ῥίξω πέντε γενναῖα φάσκελα, νὰ μένω ἄναυδη καὶ ἐν τελῶς ἀποχαυνωμένη ἐμπρὸς στὶς μέγιστες παπαρολογίες τους. Μὲ ὁδήγησαν στὸ νὰ ξεπέσω τόσο πολύ, ποὺ τελικῶς σήμερα νὰ ἐκλιπαρῶ, μὲ τὰ ἁπλωμένα χέρια ποὺ βλέπετε παρὰ πάνω, γιὰ λίγα πορτοκάλια ἤ γιὰ ἕνα μαρούλι!!! Ναί, ὅλα τὰ χέρια στὴν παραπάνω φωτογραφία εἶναι δικά μου! ΟΛΑ!!! ΟΛΑ τὰ χέρια εἶμαι ἐγώ!!!

Μὲ ἔμαθαν νὰ μὴν ἐρευνῶ, νὰ μὴν ἀναζητῶ, νὰ βολεύομαι… Μασημένη τροφὴ γιὰ τὰ πάντα ποὺ ἀφοροῦν στὴν σκέψι, πλαστικὴ τροφὴ σὲ ὅσα ἀφοροῦν στὸ στομάχι. 
Ἐγὼ ἔγινα πλέον φυτό!!! Κάτι ψεύτικο… Καὶ τώρα πιὰ πρέπει νὰ περιμένω μόνον τὸν φυσικό μου θάνατο… 

Κι ἐν ῷ αὐτοὶ σχεδίαζαν τὴν πνευματική μου κηδεία, πρὸ κειμένου νὰ φθάσουν ταχύτερα στὴν φυσική μου ἐξόντωσι, ἐγὼ γλεντοῦσα καὶ γελοῦσα χαζοχαρούμενα, διότι μὲ ἀπασχολοῦσαν μὲ μύριες ἀνοησίες καὶ μοῦ κρέμαγαν πάντα ἕνα καροτάκι ἐμπρὸς στὴν μούρη.
Δὲν κατάφερα νὰ πιστέψω τίποτα ἀπὸ ὅσα μοῦ ἔλεγαν κάποιοι ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια ποὺ εἶχαν ἀρχίσῃ νὰ ἀντιλαμβάνονται περισσότερα. Κι ἔτσι κατήντησα σήμερα νὰ ἁπλώνω τὰ χέρια γιὰ λίγη ἐλεημοσύνη!!! Αὐτὸ εἶμαι πλέον. Τοῦ κλώτσου, τοῦ μπάτσου καὶ τοῦ φτυσίματος!!!
Εἶμαι μία γυναίκα, σὰν χιλιάδες ἄλλες ἐκεῖ ἔξω, ποὺ τώρα πιὰ ἐνδιαφέρομαι μόνον γιὰ τὸ ἐπίπεδον ζωῆς ποὺ ἔχασα. Εἶμαι μία γυναίκα ποὺ τώρα πιὰ θέλω μόνον λίγη ἀπὸ τὴν πλαστὴ εὐημερία ποὺ ἔζησα. Εἶμαι ἕνα γύναιον, σὰν τόσα καὶ τόσα ἄλλα, ποὺ τώρα πιὰ δὲν θέλω τίποτα ἄλλο, παρὰ μόνον νὰ σώσω τὸ τομάρι μου. Δὲν σκέπτομαι, δὲν ἀξίζω, δὲν ὀνειρεύομαι.
Τὰ παιδιά μου εἶναι σὰν ὅλα τὰ ἄλλα παιδιά.
Γράφουν γκρίκλις, χρησιμοποιοῦν μόνον ἐλάχιστες λέξεις, ὄχι περισσότερες ἀπὸ πεντακόσιες, βλέπουν ὅλες τὶς σαπουνόπερες ποὺ παίζονται στὴν τηλεόρασι, ἐνδιαφέρονται μόνον γιὰ τὸ ἐπόμενον πάρτυ, γιὰ τὸν ἤ τὴν γκόμενα, γιὰ τὸ  νέο μπλουζάκι τῆς τάδε φίρμας καὶ φυσικὰ γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ ὅλη ἡ νεολαία, σὲ κάθε μεριὰ τοῦ πλανήτου ἐνδιαφέρεται. Εἶναι φυσιολογικὰ παιδιά. Εἶναι δῆλα δὴ τέλειοι δοῦλοι!!!
Ἐὰν δὲν βροῦν εὔκολα τὰ ὅσα ἐπιθυμοῦν, θὰ γίνουν πόρνες, ὅπως καὶ τόσες ἄλλες συνομίληκές τους, ἤ πόρνοι, ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι συνομήλικοί τους. 

Καὶ κάπου ἐδῶ κλείνει διὰ παντὸς ὁ κύκλος Ἑλλάς. 

Ἤ ὄχι;

Συν- Ἕλληνες. 
Ἀπευθύνομαι σήμερα σὲ ὅλους τοὺς Ἕλληνες, σὲ κάθε γωνιὰ τοῦ πλανήτου ἀλλὰ ἰδίως σὲ αὐτοὺς ποὺ ζοῦν ἐδῶ, σὲ ἐτοῦτον τὸν πολύπαθο τόπο. 
Ζητῶ τὴν φυσική σας ἤ ἄλλου εἴδους, ὁποιουδήποτε εἴδους, παρουσία, σὲ μίαν ἐκδήλωσιν προασπίσεως τῆς ἤδη κατεστραμμένης γλώσσης μας. Αὐτῆς τῆς γλώσσης ποὺ μᾶς ἀπέμεινε. Ἄς κρατήσουμε αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον ὡς βάσιν γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ξεκινήσουμε τὴν ἄνοδον.
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ τὰ παιδιά μας διδάσκονται ἤδη μονογράμματη γραφή. Δῆλα δὴ ἔχουν ἤδη ἐπισήμως καταργηθῆ ἀπὸ τὴν γλῶσσα μας τὰ υ, η, ει, οι, υι, ω, αι, ζ, ξ. 
Αὐτὰ τὰ παιδιά, τὰ δικά μου παιδιά, τὰ παιδιὰ ὅλης τῆς Ἑλλάδος, διότι εἶναι ὅλα δικά μου παιδιά, χρειάζονται νὰ κρατήσουν ὁπωσδήποτε μίαν ζωντανὴ σχέσιν μὲ τὴν γλῶσσα τους. Ἐὰν δὲν τὴν κρατήσουν τότε θὰ χάσουν καὶ τὶς ἐλάχιστες πιθανότητες ἀντιδράσεως. Διότι ἡ γλωσσικὴ γνώσις τοὺς προσδίδει βάσεις σκέψεως. Οἱ βάσεις σκέψεως τοὺς προσδίδουν λογική. Ἡ λογικὴ εἶναι ἡ μεταλυτέρα ἄμυνα ποὺ διαθέτουμε ὡς ἀνθρωπότητα. Αὐτὴν μᾶς ἔχουν καταργήσῃ, ἐκβιάζοντας τὰ συναισθήματα μας καὶ ὁδηγῶντας μας σὲ ὅλο καὶ πιὸ χαμηλὰ ἐπίπεδα ἀντιληπτικότητος. 

Αὐτὰ τὰ παιδιὰ τὰ ἔχουν ἐν τελῶς ἀποκόψῃ καὶ πρέπει νὰ τὰ πάρουμε ΟΛΑ ἀπὸ τὸ χέρι καὶ νὰ τοὺς ξαναδιδάξουμε ἀξίες καὶ ἀρχές, ποὺ κάποιοι μᾶς ἔκλεψαν.
Εἶναι πλέον ἀνάγκη!!!

Συν-Ἕλληνες,
τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα τῆς δυστυχίας μας ὀφείλεται στὸ ὅ,τι μᾶς ἔχουν μετατρέψῃ σὲ ὄντα ποὺ ἀδυνατοῦν νὰ σκεφθοῦν καὶ κατ’ ἐπέκτασιν νὰ ἀντιδράσουν. Προβλέπουν κάθε μας κίνησιν, διότι μᾶς ἔκλεψαν τὸ πολυτιμότερον ὅλων: τὴν δυνατότητα νὰ πεπαιδευθοῦμε καὶ νὰ βροῦμε τὴν πραγματική μας Φύσιν!
Τὰ λάθη μας μεγάλα. Ἤδη τὰ δικά μου σᾶς τὰ παρουσίασα. 
Τί θέλουμε λοιπόν τώρα; Νά δουλοποιηθοῦν ἐν τελῶς ὅλες οἱ ἐπόμενες γενεές; Νά χαθοῦν διά παντός ὅλα τά παιδιά ἀπό αὐτόν τόν τόπο;

Μὴν μὲ ῥωτήσετε γιατὶ δὲν ἀντιδροῦν οἱ δάσκαλοι. 
Ἡ ἀπάντησις εἶναι πάλι στὴν παραπάνω εἰκόνα. 
Ἐὰν θέλῃς νὰ καταστρέψῃς ἕναν λαό, πρῶτα κατάστρεψε τὸν δάσκαλο ποὺ θὰ τὸν διδάξῃ.
Μὲ ἕναν κατεστραμμένο  ἐγκεφαλικῶς δάσκαλο, εἶναι πλέον παιχνιδάκι νὰ διαλύσῃς κάθε δομὴ ποὺ κρατοῦσε αὐτὸν τὸν λαὸ σὲ κατάστασιν ἀξιοπρεπή. Εἶναι πανεύκολο νὰ διαλύσῃς τὶς ὅποιες συνοχές.
Οἱ δάσκαλοι ἀδυνατοῦν νὰ ἀντιδράσουν διότι ἀδυνατοῦν νὰ κατανοήσουν. Οἱ δάσκαλοι ἔχουν πρὶν ἀπὸ ἐμᾶς λοβοτομηθῆ!!! Οἱ δάσκαλοι, κάθε βαθμίδος, εἶναι πλέον ἀπὸ ἐπικίνδυνοι, ἔως πολὺ ἐπικίνδυνοι. Ἐπὶ τέλους ὅμως πρέπει νὰ τοὺς παρακάμψουμε. Τὸ ζήτημα εἶναι πάρα πολὺ σοβαρότερο ἀπὸ ὅσο μποροῦμε νὰ συνειδητοποιήσουμε. Ἐὰν φυσικὰ μᾶς ἔχουν ἀφήσῃ δυνατότητες νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ὁ,τιδήποτε!!!

Πρώτη ἐγὼ λοιπὸν ἀκολούθησα ἀνικάνους, πίστεψα ἀνυπάρκτους, ὑπεστήριξα ἀνθέλληνες!!!
Κι ἔρχομαι σήμερα νὰ δῶ κατάματα τὸ πόσο εὔκολα μὲ ἄγουν καὶ μὲ φέρουν οἱ λεγόμενοι ἐπαγγελματίες τοῦ εἴδους. 
Διότι στὸν τόπο μας δὲν εἴχαμε ποτὲ πολιτικούς. Εἴχαμε πάντα ὁλιγίστους ποὺ πρὸ κειμένου νὰ ἐλέγχουν τὶς μᾶζες, μὲ πρώτη καὶ καλλίτερη ἐμέναν, φρόντιζαν νὰ μοῦ προσφέρουν ἄρτον καὶ θεάματα ἀλλὰ οὐδέποτε πραγματικὴ γνώσι.
Οὐδέποτε μοῦ ἐπέτρεψαν νὰ μορφωθῶ σὲ βάθος διότι τότε θὰ κατάφερνα νὰ σκεφθῶ καὶ κατ’  ἐπέκτασιν νὰ διακρίνω τὸ ψέμμα ἀπὸ τὴν ἀλήθεια. Τὸν γελωτοποιὸ ἀπὸ τὸν ἄριστο. Τὸν ἄτιμο ἀπὸ τὸν ἔντιμο.

Μὰ ἐὰν ἐγὼ κατάφερνα νὰ ἀντιληφθῷ πὼς μὲ χρησιμοποιοῦν, τότε δὲν θὰ μποροῦσαν πλέον νὰ μὲ χρησιμοποιήσουν. Θὰ τοὺς εἶχα ἀπομυθοποιήσῃ. Θὰ τοὺς εἶχα ἀφήσῃ πίσω μου.

Ὅσο ὅμως ἔβλεπαν πὼς ἐγὼ σιγὰ σιγὰ χάνω τὴν ἱκανότητά μου νὰ σκέπτομαι, τόσο ἐντονότερα μὲ ξαναγέμιζαν ἀπύθμενες βλακεῖες. Ἔστελνα τὰ παιδιά μου στὸ σχολεῖο καὶ τοὺς ἀκύρωναν τὴν κοινή, κοινότατη λογική. Μεταμόρφωναν τὰ παιδιά μου σὲ ἑστίες μολύνσεως τῆς ἰδίας τῆς κοινωνίας. Δηλητήρια… Μικρόβια…
Διότι ἐὰν κατάφεραν τόσα πολλὰ μὲ ἐμέναν ποὺ εἶχα περισσότερες βάσεις στηρίξεως, τὰ παιδιά μου, δίχως ἄμυνες καὶ μὲ δασκάλους ἐν τελῶς ἐλεγχομένους, ἦταν πλέον φτερὰ στὸν ἄνεμο γιὰ τὰ γοῦστα καὶ τὶς ὀρέξεις τους. 
Μοῦ θόλωσαν τὴν κρίσι, τὴν σκέψι, τὴν ἀντίληψι πρὸ κειμένου νὰ πιάνω ἔνα σημαιάκι καὶ νὰ τὸ κουνῶ χαζοχαρούμενα καὶ ἠλίθια. Ἤθελαν μὴ σκεπτομένους. Μὴ λογικούς. Μὴ προβληματισμένους. Καὶ τελικῶς μᾶς κατήντησαν προβληματικοὺς καὶ συνεχίζουν!!!!
Μὲ ὤθησαν στὸ νὰ πιστεύω πὼς πρέπει νὰ ἔχω σωτῆρες ἐπάνω ἀπὸ τὸ κεφάλι μου. Μὲ δίδαξαν πὼς ἡ ἀναξιοκρατία εἶναι τὸ μόνον μέσον γιὰ νὰ ἐπιβιώσω. Μὲ μεταμόρφωσαν σὲ ἄτιμο ὑπανθρωπάριο, ποὺ γιὰ νὰ ἐπιβιώσω θὰ πρέπῃ νὰ θυσιάσω καὶ τὸν ἐλάχιστον αὐτοσεβασμὸ ποὺ μοῦ ἀπέμεινε. Μὲ ἔκαναν νὰ πιστέψω πὼς μὲ τὰ ψέμματα εἶναι καλλίτερα ἀπὸ τὸ νὰ παραμένω ἐραστὴς τῆς ἀληθείας. Ἔκαναν ὅλα ὅσα χρειάζονταν πρὸ κειμένου νὰ εἶμαι στὰ χέρια τους εὔπλαστη μάζα, χειραγωγουμένη, ἐλεγχομένη. Μὲ μεταμόρφωσαν δῆλα δὴ σὲ κάτι ποὺ οὐδόλως ἡ Φύσις μου δημιούργησε. 
Κι ἔρχομαι ἐγὼ σήμερα, ἡ λοβοτομημένη, ἡ ἀπαίδευτη, ἡ ἀμόρφωτη, ἡ ἐλεγχομένη, ἡ προβατοποιημένη νὰ οὐρλιάξω πὼς φτάνει! Σώνει πιά! Ἀρκεῖ!

Σήμερα, γιὰ πρώτη φορά,  συνειδητοποιῶ βαθύτατα, πὼς γιὰ νὰ τὰ καταφέρουν ὅλα αὐτὰ ἔπρεπε νὰ μοῦ δημιουργήσουν σκέψι πεντάχρονου παιδιοῦ. Ἔπρεπε νὰ μὲ κάνουν νὰ ἀναζητῶ τὴν ἀσφάλεια τοῦ μπαμπᾶ κόμματος καὶ τῆς μαμᾶς ὁμαδοποιήσεως. Ἔπρεπε νὰ μὲ μεταλλάξουν σὲ κάτι ποὺ δὲν θὰ μπορῇ νὰ ἀντιδράσῃ μὲ καμμίαν δύναμι, σὲ ὁποιονδήποτε πόνο, ὅσο μεγάλος κι ἐὰν εἶναι. Ἔπρεπε νὰ μὲ κάνουν νὰ σιωπῶ, νὰ τὸ βουλώνω, νὰ δέχομαι κάθε τους ῥάπισμα μὲ χαμηλωμένο κεφάλι καὶ ντροπιασμένο βλέμμα. Ἔπρεπε νὰ φθάσω στὸ σημεῖον νὰ πεινοῦν τὰ παιδιά μου γιὰ νὰ ἀντιληφθῶ πὼς ὁ πόνος ποὺ μποροῦν νὰ μοῦ προκαλέσουν εἶναι δυσβάστακτος. Δὲν ἀντέχεται πλέον.

Ναί, μὲ λήστεψαν, διότι μὲ ἔκαναν νὰ πιστέψω στὰ μεγάλα τους λόγια. 
Ναί, μὲ άδίκησαν, διότι μὲ ἔκαναν νὰ πιστέψω στὶς ψεύτικες ἐλπίδες τους.
Ναί, θὰ μὲ ἀφανίσουν, διότι μὲ ἔκαναν νὰ θεωρῶ πὼς εἶναι ἀνίκητοι!!!

Ἀλλὰ σώνει πιά!
Ἀρκεῖ!!
Φτάνει!
Ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ παραταχθοῦμε καὶ νὰ στήσουμε γραμμὴ ἀμύνης!
Πρέπει νὰ ἀποδείξουμε πρωτίστως στοὺς ἑαυτούς μας, καὶ κατόπιν σὲ αὐτούς, πὼς ναί, δὲν νικηθήκαμε. Εἴμαστε ἀκόμη ἐδῶ, ζωντανοί, πολεμιστές. 
Ἔχουμε ἕναν μεγάλο ἀγώνα νὰ δόσουμε. Ἔχουμε νὰ πατάξουμε καὶ νὰ πετάξουμε ἀπὸ τὰ ὑποτιθέμενα σχολεῖα αὐτὰ τὰ ἐκτρώματα ποὺ ὀνόμασαν «γραμματικές».
Ἔχουμε ἕναν ἀγώνα συν-Ἕλληνες νὰ δόσουμε. Εἶναι ἀγώνας γιὰ τὰ παιδιά μας. Εἶναι ἀγώνας γιὰ ὅλες τὶς γενεὲς ποὺ ἀκολουθοῦν. Εἶναι ἀγώνας γιὰ τὴν Ἐλευθερία. Ἐπὶ τέλους, αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε Ὅλοι μας!!!
Ἡ γραμμὴ ἀμύνης εἶναι ἐδῶ. Πιὸ πίσω εἶναι ὁ γκρεμός!!!
Χρειαζόμαστε χρόνο γιὰ νὰ ξανακτίσουμε τὴν χαμένη μας κρίσι, νὰ ξαναβροῦμε τὴν χαμένη μας ταὐτότητα καὶ νὰ ξανακερδίσουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔκλεψαν. 
Γιὰ νὰ συμβῇ ὅμως αὐτὸ πρέπει νὰ βάλουμε κάπου τὸ φρένο. Πρέπει νὰ σταματήσουμε ἐμεῖς τὴν κατηφόρα, διότι αὐτοὶ καὶ ἀνίκανοι εἶναι καὶ ἠλίθιοι καὶ ἀπολύτως ἐλεγχόμενοι.
Πρέπει νὰ σώσουμε ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερα παιδιὰ ἀπὸ τὰ χέρια τους. Πρέπει νὰ διατηρήσουμε τοὐλάχιστον στὸ κατώτατον μέν, ἀλλὰ ἀναγνωρίσιμο πλέον, ἐπίπεδον τῆς παιδείας μας καὶ νὰ καταπιαστοῦμε μὲ τὸ νὰ τὴν ἀναδομήσουμε. 

Ἐὰν δὲν φτιάξουμε αὐτὸν τὸν βασικὸ πυλώνα, τὸν πυλώνα τῆς σκέψεως, τῆς ἀντιλήψεως καὶ τοῦ λόγου μας, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ ἀποκτήσουμε ἐκεῖνες τὶς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις γιὰ νὰ ξανακερδίσουμε τὴν ἐλευθερία μας.

Καὶ ἡ ἐλευθερία ἀδέλφια εἶναι δικαίωμα, ὄχι χατήρι ἤ δωράκια σὲ ἰθαγενεῖς. 

Σᾶς καλῶ ὅλους νὰ στηρίξετε τὴν ἐκδήλωσιν τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν γιὰ τὴν γλῶσσα μας. Εἶναι μία ἡρωϊκὴ προσπάθεια αὐτὴ ἀπὸ τὴν Ἀκαδημία, τὴν στιγμὴ ποὺ βάλλεται πανταχόθεν ἀπὸ ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς κάφρους. 
Ζητῶ νὰ μὲ βοηθήσετε νὰ ἀφυπνιστῶ. Ζητῶ νὰ βάλουμε ὅλοι μας ἕνα χεράκι καὶ νὰ μπορέσουμε νὰ σώσουμε τοὐλάχιστον τὶς ἐπόμενες γενεές. Ζητῶ νὰ πολεμήσουμε Ἕλληνες. 
Τὸ δικαιούμαστε, τὸ ἀξίζουμε καὶ μᾶς πρέπει!!!

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Θὰ σταλῇ ἐπιστολὴ σὲ ὅλα τὰ κόμματα γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν προσπάθειά μας. 
Ὅποιος κομματικὸς ἀρχηγὸς ἀρνηθῇ νὰ βοηθήσῃ θὰ ἀποδείξῃ ἐμπράκτως πὼς χρειάζεται δούλους κι ὄχι ἐλευθέρους Ἕλληνες πολῖτες. 

Ἐκδήλωσις μὲ θέμα: «Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα, χθές, σήμερα, αὔριο».

φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ κι ἀπὸ μήνυμα