Στὴν ζωή μας συμβαίνει γενικῶς τῆς ἀνατροπῆς.
Ὅσα ἔως τώρα ἐγνωρίζαμε καλούμεθα νὰ τὰ ξεχάσουμε καὶ νὰ πιάσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή… Ἀπὸ τὸ πιὸ μικρό, ἔως τὸ πιὸ μεγάλο…
Καὶ εἶναι δύσκολα… Κάθε ἡμέρα ποὺ περνᾶ εἶναι ὅλο καὶ πιὸ δύσκολα… Πολὺ δύσκολα…
Ὅμως…

Ὅμως, κάτι ποὺ ἀρχίζει νὰ ξεδιαλύνεται καὶ ποὺ ἐλάχιστοι ἔχουν ἀρχίσει νὰ ἀντιλαμβάνονται εἶναι τὸ πῶς θὰ ἤμεθα μετά…
Μετὰ ἀπὸ τὴν κατάῤῤευσιν… Μετὰ ἀπὸ τὴν χρεωκοπία ποὺ ἔρχεται κι ἐπισήμως… Μετὰ ἀπὸ τὴν ἀποχώρησίν μας, διότι θὰ μᾶς προκύψῃ κι αὐτό, ἀπὸ τὸ εὐρῶ.

Δέν μέ πιστεύετε; Ἔτσι; Νομίζετε πώς τό ἐγλυτώσαμε τὸ εὐρῶ…;;; Τὸ διεσώσαμε…
Νομίζετε πὼς παραμείναμε μέσα στὴν Εὐρωζώνη…
Νομίζετε πὼς τὸ κάθε στουρναροΣτουρνάρονι λέει ἀλήθεια, ἄν καὶ οὐδέποτε ἔχει δόσει τέτοια δείγματα στό παρελθόν;… Νομίζετε πὼς ἐξ αἴφνης τὸ κάθε «Ἀντωνάκιον» μᾶς προέκυψε «πατριώτης» ποὺ θεωρεῖ πὼς «ἀρκοῦν  τὰ μέτρα πού ἐλήφθησαν»… Φθάνουν οἱ καταστροφές, ψιθυρίζουν… Καὶ ἐλησμόνησαν τόσο εὔκολα τὸ «στὰ τέσσερα», ποὺ ἐπέβαλαν…
Ὥρα εἶναι λοιπὸν τώρα νὰ καταπιασθοῦν ὅλοι αὐτοὶ μὲ τὶς διασώσεις μας ἤ, ὀρθότερα, μὲ τὴν …δική τους διάσωσιν…

Τέλος πάντων…
Εἶτε μὲ πιστεύετε, εἶτε ὄχι, ἕνα εἶναι τὸ ζητούμενον.
Ἐὰν ὁδεύουμε καλῶς γιὰ τὴν ἐπίσημο ἀνακοίνωσιν τῆς χρεωκοπίας μας, τότε δὲν ἀργεῖ ἐκείνη ἡ στιγμὴ ποὺ θὰ εὑρεθοῦμε, ἔκπληκτοι σίγουρα, ταλαιπωρημένοι, βιασμένοι ἴσως κάποιες φορές, ἐμπρὸς στὴν ἀνάγκη γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τῆς νέας αὐτῆς καταστάσεως. 
Καὶ ἡ νέα κατάστασις θὰ ἐμπεριέχῃ κάτι ποὺ οὐδέποτε περιμέναμε, μὲ ὅλους αὐτοὺς τοὺς ξεπουλημένους ποὺ μᾶς «κυβερνοῦν».

Δὲν ξέρω γιὰ πόσο θὰ κρατήσῃ… Οὔτε πῶς θὰ τὸ ἀντιμετωπίσουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ὑποσχεθεῖ «νομιμοφροσύνη» στὰ ξενόδουλα κέντρα ποὺ ἐξυπηρετοῦν… Ὅμως ἐμεῖς σίγουρα γιὰ κάποιες ἡμέρες ἤ μῆνες ἤ χρόνια θὰ γίνουμε ἐλεύθεροι…
Γιὰ πρώτη φορά, μετὰ ἀπὸ τὴν χρεωκοπία θὰ ἤμεθα πράγματι ἐλεύθεροι, διότι οὐδεὶς θὰ μᾶς θέλῃ,  ἔτσι ὅπως θὰ μᾶς ἔχουν καταντήσει…

Χά… Καί τί νά τήν κάνουμε μωρέ τήν ἐλευθερία ἐάν δέν ἔχουμε νά ταΐσουμε τά παιδιά μας; Ἔ;
Καὶ τὰ παιδιά μας θὰ μάθουμε νὰ τὰ ταΐζουμε μὲ πικραλίδες… Κι ἐμεῖς θὰ ἐπιβιώσουμε… Καὶ θὰ τὰ καταφέρουμε νὰ βγοῦμε καθαροὶ ἀπὸ αὐτὴν τὴν περιπέτεια…
Ὅπως ἄλλως τὲ τὰ καταφέραμε τόσες καὶ τόσες φορὲς στὸ παρελθόν…
Δὲν γίνεται νὰ μὴ τὰ καταφέρουμε…
Ἐὰν δὲν τὸ πιστεύουμε ἄς αὐτοκτονήσουμε ἀπὸ τώρα γιὰ νὰ μὴν ὑποστοῦμε τὸν κόπο καὶ τὸν πόνο ποὺ θὰ ἀπαιτηθῇ τότε, πρὸ κειμένου νὰ στήσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν Πατρίδα μας στὰ πόδια της, σὲ νέα θεμέλια, ὑγειέστερα καὶ σταθερότερα…

Σὲ λίγο θὰ ἤμεθα ἐλεύθεροι Ἕλληνες…
Σὲ λίγο θὰ μποροῦμε νὰ ἀνασάνουμε ἐπὶ τέλους μόνοι μας, δίχως δυνάστες…
Ὅλα θὰ μηδενισθοῦν… Ὅλα…
Γιὰ αὐτὸ ἄς προσέχουμε… Λίγο κουράγιο… Λίγη δύναμις ἀκόμη…
Φθάνουμε στὴν καμπή, νὰ τὸ θυμᾶσθε…

Φιλονόη.

φωτογραφία