Ποιά πτώχευσις;

Ἡ οἰκονομική μας θὰ ἀπαντήσουν ὅλοι….. 

Τὸ μεσοπρόθεσμο; Ὁ ἐφαρμοστικός νόμος; Κατ’ οὐσίαν τὸ μνημόνιον δύο; (Δὲν ἀνησυχῶ… Θὰ ἀκολουθήσουν πολλά ἀκόμη…) Ποιό εἶναι χειρότερο τοῦ ἄλλου; Ποιό ἀκριβῶς παραδίδει μεγαλύτερα τμήματα ἐλευθεριῶν, ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ ἀνεξαρτησίας; 

Ὅλα τὰ ἴδια. Ὅλα εἶναι γιὰ πέταμα. Ὅλα ὅμως εἶναι κι ἀπαραίτητα.

Ἔτσι ὅπως ἔχουν ἐξελιχθεῖ τὰ πράγματα, γιὰ ἕνα εἶμαι μόνον σίγουρη. 

Ἐὰν δὲν περνοῦσαν τὰ οἰκονομικὰ μέτρα τοῦ μνημονίου ἕνα, δὲν θὰ ἀποκαλυπτόταν ἡ γύμνια μας. Ἐὰν δὲν ἀποκαλυπτόταν ἡ γύμνια μας, δὲν θὰ ἀποδεικνυόταν ἡ κυβερνητικὴ ἀνικανότης (ἀναφέρομαι φυσικὰ σὲ κάθε κυβερνητικὴ ἀνικανότητα κάθε κυβερνήσεως). Κι ἐὰν δὲν ἀποκαλυπτόταν ἡ κυβερνητικὴ ἀνικανότης, δὲν θὰ συνειδητοποιούσαμε τὴν συνενοχή μας καὶ τὴν συνέργεια  μας στὴν σημερινὴ κατάντια.

Βέβαια, δὲν εἶναι «προνόμιον» τοῦ συνόλου ἡ συνειδητοποίησις. Εἶναι ἀδύνατον κάτι τέτοιο. Εἶναι ἀδύνατον ὁ ταξιτζὴς ποὺ ἔκλεβε στὴν διαδρομὴ ἐχθὲς νὰ πάψῃ νὰ κλέβῃ σήμερα. Εἶναι τόσον μακρᾶν τῆς «λογικῆς» του ὁ συσχετισμός τῶν γεγονότων!!! Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ φταίῃ ὁ ἴδιος γιὰ τὴν πτώχευσι; Γϊνεται; Δὲν γίνεται…

Καὶ μὲ τὸν βενζινοπώλη. Ὅπως ἔκλεβε ἐχθές, θὰ κλέβῃ κι αὔριο. Διότι δὲν φταίει αὐτὸς γιὰ τὴν πτώχευσι τῶν ταμείων. Ἴσως λίγο γιὰ τὴν ἠθικὴ πτώχευσι.. Ἀλλὰ πῶς νὰ συσχετίσῃ μέσα στὸ ἀδόμητο μυαλό του τὰ ἄσχετα; 

Γιὰ τὸν γαλακτοβιομήχανο ἂς μὴ τὸ συζητήσουμε.. Ἐδῶ δὲν γίνεται κλοπή! «Κοινωνικότατον» ἔργο ἐπιτελεῖ ὅταν βαπτίζει ἕλληνικὰ κάθε καρυδιᾶς καρύδι γάλατα ἢ ὅταν ἀλλοιώνῃ τὶς ἡμερομηνίες τῶν προϊόντων του, ἢ ὅταν τὰ «ἐμπλουτίζῃ» γιὰ νὰ τραβοῦν σὲ μᾶκρος… Δὲν τίθεται θέμα δικῆς του πτωχεύσεως. Τὸ κράτος τὸν πτωχεύει… Αὐτὸς δίκαιος καὶ τὸ κράτος ἄδικον;

Γιὰ νὰ μὴ ἐπαναλαμβάνομαι. Καλλίτερα ἀπό ὅλους μόνον ἐμεῖς ξέρουμε πόσο καλὰ παιδιὰ εἴμαστε. Μόνον ἐμεῖς. Τὸ σύστημα κατέῤῥευσε. Ἐν τάξει.. Θέλει λίγο χρόνο γιὰ νὰ δοῦμε τὴν ὁλοκληρωτική του πτώσι. (Ἂν καὶ οἱ περισσότεροι τὴν ἔχουμε ἤδη δεῖ.)  Ἀλλὰ κατέῤῥευσε!!!

Μετὰ θὰ δοῦμε τὴν σκόνη ποὺ θὰ σηκωθῇ καὶ θὰ φθάσῃ ἔως τὰ σύννεφα. Τόση πολλὴ σκόνη, ποὺ ἐκείνην τὴν ἡμέρα δὲν θὰ μᾶς ψεκάσουν.

Μετὰ θὰ κατακαθίσῃ ἡ σκόνη. Καὶ θὰ δοῦμε  ἐπὶ τέλους τὰ ἐρείπια. Ποιά ἐρείπια ὅμως θὰ δοῦμε; Τὰ ἐρείπια τῆς κυβερνήσεως, τοῦ κρατικοῦ μηχανισμοῦ τοῦ κομματισμοῦ; Ἢ κάποια ἄλλα; 

Μήπως τὰ μοναδικὰ ἐρείπια ποὺ θὰ δοῦμε θὰ εἶναι τὰ δικά μας; Μήπως ἡ πτώχευσις (ποὺ ὑφίσταται ἤδη) δὲν εἶναι τίποτα περισσότερο ἀπὸ ἕναν πέπλο ποὺ θὰ τραβηχθῇ κι ἁπλῶς θὰ ἀποκαλύψῃ τὴν δική μας πτώχευσι; Αὐτὴν ποὺ μᾶς ἔκανε ὅσα σήμερα εἴμαστε; Αὐτὴν ποὺ μᾶς ἔκανε ὅσα κατηγοροῦμε; 

Μὴ βιαστοῦν κάποιοι νὰ θυμώσουν μὲ ὅσα γράφω. Δὲν εἶναι μόνον ἡ ἔμπρακτος συνενοχή. Εἶναι καὶ ἡ ἀνοχή συνενοχή. Ἢ εἶναι καὶ ἡ ἀδιαφορία συνενοχή. Ἢ εἶναι καὶ ἡ ἄρνησις τῆς πραγματικότητος συνενοχή. Ἢ εἶναι καὶ ἡ πίστωσις χρόνου συνενοχή. Ἢ ἀκόμη καὶ ἡ ἐλπίδα. Ἢ ἡ σιωπή.  Ὁ φόβος. Ὁ συμβιβασμός…..

Ἡ πραγματικὴ πτώχευσις ποὺ ὑφιστάμεθα δὲν ἔχει νὰ κάνῃ μὲ τὴν τσέπη μας. Ἡ τσέπη μας πονάει μόνον διότι λαμβάνει τὰ ἐπακόλουθα ὅλων τῶν ἄλλων μας πράξεων.  Κάθε μας πράξις, κάθε μας ἀδιαφορία, κάθε μας ἀναβολή, κάθε μας ὑποχώρησις, κάθε μας ἀνοχή, κάθε μας σιωπή, κάθε μας φοβία, κάθε μας βόλεμα εἶναι ἁπλῶς ἕνα μικρὸ κομμάτι τοῦ προβλήματος ποὺ βλέπουμε. (Ἀκριβέστερα, τοῦ προβλήματος ποὺ μποροῦμε νὰ δοῦμε.) Διότι ὅλο τὸ πρόβλημα ἀρνούμαστε νὰ τὸ δοῦμε. Νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε. Ἄλλως τε εἶναι ἰδιαιτέρως δύσκολη ἡ αὐτοκριτική. Τοὐλάχιστον γιὰ τοὺς περισσοτέρους. 

Δὲν κατηγορῶ κάποιον ἀλλὰ καὶ κατηγορῶ τοὺς πᾶντες. Πρῶτον καὶ καλλίτερον τὸν ἑαυτόν μου. Γιατί ξέρει αὐτός. 

Ὅμως τελείωσε. Ἔως ἐδῶ! Πάει καὶ ἐπέρασε! 

Ὅλα κατέῤῥευσαν. Τὸ βλέπετε δὲν τὸ βλέπετε, συμβαίνει. 

Καὶ τώρα περνᾶμε στὴν ἐπομένη ἡμέρα. 

Τί κάνουμε; 

Τὸ ξαναπιάνουμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἔπεσε; Μὲ τὶς σκόνες, μὲ τὰ σκόρπια τοῦβλα, μὲ τὰ κατεστραμμένα σίδερα; Ἢ ξεκινᾶμε ἀπό τὴν ἀρχή τὰ πάντα; 

Ἀρχή σημαίνει Ἀρχή!

Ὅταν ὁ Ἡρακλῆς εὑρέθη στὸ περίφημο σταυροδρόμι τῆς Ἀρετῆς καὶ τῆς Κακίας, ἔκανε μίαν ἐπιλογή. Ἐδιάλεξε τὸν δύσκολο δρόμο. Τὸν πολύ δύσκολο. Καὶ τὸν ὑπηρέτησε ἔως τέλους πιστά.

Ὅταν ἐμεῖς ἐφθάσαμε στὸ ἀντίστοιχο σταυροδρόμι μας, κάτι δὲν καταλάβαμε καλά. Θέλετε ἡ μίμησις, θέλετε ἡ βιασύνη, θέλετε ἡ ἀνικανότης; Δὲν ἔχει σημασία. Σήμερα ἔχουμε ὅμως ἐμπρός μας τὰ ῥημάδια μας. Τρανὴ ἀπόδειξις τῆς λάθος κατευθύνσεως ποὺ ἐπιλέξαμε κάποτε. 

Τί κάνουμε λοιπόν; Συνεχίζουμε ἀπὸ τὸ σημεῖον ποὺ εἴμαστε τώρα; Ἢ ἐπιστρέφουμε πίσω, (μικρὰ ἢ μεγάλη διαδρομή, διαφορετικὴ γιὰ τὸν κάθε ἕναν ἀπὸ ἐμᾶς) κι ἀναζητοῦμε τὸ σταυροδρόμι μας; Κι ἀλλάζουμε ἐπιλογές καὶ διαδρομή; 

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουν ἤδη ὅλα συμβεῖ. Ἁπλῶς κάποιοι θὰ καθυστερήσουν νὰ τὰ δοῦν. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἀκόμη καὶ τὸ κράτος, ἐὰν τὸ προσωποποιήσουμε, θὰ πρέπῃ νὰ «ἐπιστρέψῃ» στὸ δικό του σταυροδρόμι. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ὅλα πρέπει νὰ ἀναδομηθοῦν… Καὶ θὰ ἀναδομηθοῦν. Θέλουμε δὲν θέλουμε. 

Θὰ εἴμαστε μέσα στὴν ἀλλαγή ἢ θὰ τὴν παρατηροῦμε ἀπὸ μακρυά; 

Φιλονόη.

Μέσα στὴν μέριμνα γιὰ τὴν ἐπαναφορὰ τῶν φωτογραφιῶν, θυμήθηκα κι ἐτοῦτο τὸ κείμενον.
Φθάσαμε στὸ μνημόνιον τρία καὶ πολὺ πιθανὸν νὰ ἀκολουθήσουν πολλὰ ἀκόμη…
Τὰ ἴδια ἰσχύουν.. Ἀκόμη…

Πρώτη δημοσίευσις 8 Ἰουλίου 2011

φωτογραφία ἀπό ἐδῶ

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply