Κάθε μέλος ἑνὸς σώματος εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖον καὶ σημαντικὸν καὶ σπουδαῖον. 
Ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ μικρό μας δάκτυλο εἶναι τόσο σημαντικό…
Τόσο σπουδαῖο…
Τόσο ἀναγκαῖο…
Ὅμως ἐλάχιστα ἀντιλαμβανόμεθα τὴν ἀξία του…
Αὐτὴν τὴν συνειδητοποιοῦμε μόνον ὅταν κάποιο δάκτυλο, ἤ κάποιο μέλος τοῦ σώματός μας, ἀπουσιάζει…

Σήμερα ἡ κοινωνία μας εἶναι διεσπασμένη… Κομματιασμένη… Σὰν ἕνα σῶμα ποὺ ἔχασε τὰ μέλη του…
Ὅμως ἀκόμη κι ἐὰν κατὰ βάθος συνειδητοποιοῦμε πὼς γιὰ νὰ ἔχουμε ἀποτελέσματα ὀφείλουμε νὰ ἐνσωματωθοῦμε ἐκ νέου στὸ ἀρχικὸ σῶμα τῆς παραδοσιακῶς Ἑλληνικῆς μας κοινωνίας, ἐν τοῦτοις συμπεριφερόμεθα σὰν νὰ μὴν ὑφίστανται τὰ ἄλλα τμήματα αὐτὰ τοῦ σώματος ἤ σὰν νὰ εἶναι ξένα σώματα…

Ναί… Τελικῶς, θέλουμε δὲν θέλουμε, συνεργοῦμε ΟΛΟΙ μας πρὸς τὸ νὰ ἐπανέλθῃ τὸ σῶμα στὴν προτέρα του κατάστασιν.
Δὲν τὸ ἀντιλαμβανόμεθα, ἀλλὰ συμβαίνει.
Εἶναι ἀστεῖο νὰ βλέπω ἀνθρώπους γύρω μου ποὺ θεωροῦν ἐχθρούς τους τοὺς συμπατριῶτες τους, διότι ἁπλῶς ψηφίζουν ἄλλο κόμμα ἤ λατρεύουν ἄλλον θεό…
Καὶ εἶναι ἀκόμη πιὸ ἀστεῖο ὅταν θεωροῦν πὼς δροῦν ἀνεπηρέαστοι… ἤ πὼς οἱ πράξεις τους θὰ ὁδηγήσουν σὲ κάποιο ἀποτέλεσμα…

Δὲν πειράζει…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ φθάσουμε θὰ φθάσουμε…
Καὶ θὰ φθάσουμε εἶτε τὸ θέλουμε, εἶτε δὲν τὸ  θέλουμε…
Συνεπῶς… Ὅσα κι ἐὰν συμβαίνουν, ἁπλῶς εἶναι ἀστεῖα…
Ὄχι μόνον δὲν καθυστεροῦν τὴν ἐνσωμάτωσιν τῶν τμημάτων τοῦ σώματος στὸ σῶμα, ἀλλὰ τὴν ἐπιταχύνουν.

Καὶ αὐτὴ ἡ ἐνσωμάτωσις, ἡ ἀνασύστασις, ἡ Ἀνάστασις τοῦ γένους ἐξεκίνησε.
Θὰ τὸ ζήσουμε…
Ἁπλῶς κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὴν πολεμοῦν, δὲν θὰ προλάβουν νὰ συνειδητοποιήσουν τὸ τὶ τοὺς …εὑρῆκε!!!

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ Σοφία… αὐτὴ ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς ὁδηγήσῃ στὴν Νίκη, εἶναι ἐπίσης μέσα στὸ γονίδιόν μας… Γίνεται νά μή τήν φέρῃ στήν ἐπιφάνει ἡ Ἀνάγκη;

φωτογραφία