Μιὰ φορὰ καὶ ἔναν καιρό, σὲ μιὰ γειτονιὰ ποὺ ἔζησα, γιὰ ἀρκετὰ χρόνια, ὑπῆρχε μία ὁδός ποὺ ἐλέγετο «Ἰωάννου Μεταξᾶ».
Μετὰ βέβαια ἦλθαν τὰ τσογλάνια τῆς « ἀλλαγῆς» καὶ φρόντισαν φυσικὰ νὰ ἀλλάξουν καὶ τὴν ὀνομασία τοῦ συγκεκριμένου δρόμου.
Καὶ ἡ ὁδὸς ἔγινε «δρόμος» μὲ μίαν ἅλλη ἱστορία φυσικά, καθὼς ὀνομάστηκε «Γύπαρη»
Και ποιός ἦταν αὐτός ὁ Γύπαρης τελικά;;;;
Μὰ ὁ διοικητὴς τοῦ ἀστυνομικοῦ τμήματος Ἀθηνῶν, ποὺ πῆρε ἐντολὴ ἀπὸ τὸν Μπενάκη (τὸν προπάππου τοῦ Σαμαρᾶ) νὰ δολοφονήσῃ τὸν Ἴωνα Δραγούμη καὶ ὁ ὁποῖος φυσικὰ ἄμεσα τὴν ἐξετέλεσε φονεύοντας, τὸ ἐπόμενο κιόλας πρωινό, τὸν Ἴωνα Δραγούμη, σὰν τὸ σκυλί, στὸν δρόμο (τὴν Λ. Κηφισίας) καθὼς πήγαινε στὸ ἐκδοτήριο τῆς ἐφημερίδος του.