Γιατί νά καταῤῥεύσῃ;;;
Τί εἶναι αὐτό πού θά μποροῦσε νά τό κάνῃ νά καταῤῥεύσῃ;;;
Ἡ παγκόσμιος ἀγορά, ἔτσι ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ, ἐξαρτᾶται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀπὸ τὴν πρωτογενὴ παραγωγή. Κάτι δῆλα δὴ ποὺ συνέβαινε πάντα.
Ὅταν παράγῃς τροφή, ῥουχισμό, ἐνέργεια εἶναι δεδομένον πὼς ἐπηρεάζεις, μὲ πολλοὺς τρόπους, τὶς παγκόσμιες ἰσοῤῥοπίες στὸν οἰκονομικὸ τομέα. Ὅταν εἶσαι (στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων) μεταποιητὴς ἤ διαμεσολαβητὴς ἤ τέλος πάντων διακινητής, πῶς θά μποροῦσες νά ἐπηρεάσῃς τίς παγκόσμιες ἐξελίξεις; 

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Σὲ ἐπίπεδον τροφικῆς αὐταρκείας ἀκόμη δὲν ἔχουμε κἄν ἀγγίξει τὰ ἐπιθυμητὰ ἐπίπεδα. Εἰσάγουμε τὰ περισσότερα τρόφιμά μας καὶ τὰ δικά μας, αὐτὰ ποὺ ἡ χώρα παράγει,  ἐπεὶ δὴ ἡ εἰσαγωγὴ ἀποδεικνύεται πολὺ πιὸ οἰκονομική, ἤ τὰ ἐξαγάγουμε ἤ τὰ θάβουμε στὶς χωματερές.
Ἐνεργειακὰ ὅ,τι κι ἐὰν ἔχουμε, ἀπὸ πετρέλαια ἔως ἀέρια, τὰ ἐκμεταλλεύονται ἄλλοι, ἤ θὰ τὰ ἐκμεταλλευθοῦν ἄλλοι. Συνεπῶς κι ἐδῶ ἀπολύτως ἐξηρτημένοι εἴμαστε.
Κι ὅσον ἀφορᾶ στὸν ῥουχισμό, στὰ βιομηχανικὰ καὶ στὰ ἠλεκτρονικὰ εἴδη, ἄς εἶναι καλὰ ἡ Κίνα.
Τὰ λιμάνια μας λειτουργοῦν ὡς σταθμοὶ ἀποθηκεύσεως καὶ διακινήσεως πρὸς τρίτους, πάλι ἀπὸ τὴν Κίνα, ἀλλὰ καὶ τὴν Τουρκία, δίχως νὰ μποροῦμε νὰ ἀσκήσουμε ἔλεγχο ἐπὶ τῶν πεπραγμένων καὶ δίχως νὰ κερδίζῃ κάτι τὸ δημόσιον ταμεῖον.
Οἱ ὀργανισμοὶ κοινῆς ὀφελείας ἕνας ἕνας περνοῦν στὰ χέρια τῶν «δανειστῶν» μας καὶ μαζύ τους προσφέρουμε τὰ μὲ αἷμα δημιουργηθέντα περιουσιακά μας στοιχεῖα. Ἔχουμε καταντήσει …διάδρομος μεταφορᾶς ἀντικειμένων, πρὸς πάσαν κατεύθυνσιν, μὲ κύριον στόχο τὴν ἐξυπηρέτησιν τρίτων, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μένουν σὲ ἐμᾶς τὰ σκουπίδια, τὰ καυσαέρια καὶ τὰ ἀποῤῥίματα τῆς κάθε συσκευασίας.

Ἐάν, μὲ κάποιον τρόπο, καταφέρουμε νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν δραχμή, τὸ πρῶτο χρονικὸ διάστημα, ποὺ θὰ εἶναι καὶ τὸ σημαντικότερον, ἐὰν ΔΕΝ ἔχουμε κάποιαν αὐτάρκεια σημαντική, κυρίως σὲ τρόφιμα, θὰ πεθάνουν ΜΟΝΟΝ ἀπὸ πείνα χιλιάδες συμπολῖτες μας. Δὲν ἀναφέρομαι σὲ ζητήματα ἐνεργειακά, ποὺ ἐὰν μᾶς βρῇ ἡ ἐπιστροφὴ σὲ χειμερινὴ περίοδο, τότε μόνον ἀπὸ τὸ ψῦχος θὰ ἔχουμε πολλὲς χιλιάδες θανάτων ἐπὶ πλέον. Ἐὰν ἀποφασίσῳ νὰ προσθέσῳ καὶ τὴν ἀδυναμία μεταφορᾶς αὐτῶν τῶν τροφίμων, τότε μόνον οἱ …γάϊδαροι μᾶς σώζουν, ποὺ ὅμως ἔχουν …ἐξαφανισθεῖ!!!
Συνεπῶς καὶ ἡ δραχμή, ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἔχουμε φροντίσει νὰ ἐνδυναμώσουμε τὶς δομὲς ποὺ θὰ μᾶς κάνουν αὐτάρκεις, εἶναι μᾶλλον ἐφιάλτης, στὴν ἀρχική της κατάστασιν, παρὰ μέσον ἐπιλύσεως προβλημάτων.

Ἡ δραχμὴ ὅμως θὰ μᾶς δόσῃ, μακροπρόθεσμα, ἄλλες δυνατότητες.
Καὶ πρῶτα ἀπ΄  ὅλα θὰ μᾶς δόση τὸ δικαίωμα τοῦ ἐπαναπροσδιορισμοῦ τῶν ἀναγκῶν τῆς ἀγορᾶς. Ἐὰν ἐπὶ πλέον καταφέρουμε (ποιός ἦλθε;) νὰ ἐκδίδουμε ΜΟΝΟΙ μας τὴν δραχμή μας, δίχως τὴν διαμεσολάβησιν τῶν τραπεζικῶν ἐλέγχων, σαφῶς κι ἔχουμε ἐλπίδες ἐπιβιώσεως. Ὅμως ὅλα αὐτὰ θὰ μπορέσουν νὰ λειτουργήσουν μόνον ὑπὸ τὸ πρίσμα τῆς ἐλευθέρας ἀγορᾶς. Νόμισμα δίχως ἀντίκρυσμα σὲ εἴδη πρώτης ἀνάγκης, δὲν ἔχει νόημα ὑπάρξεως.
Ἀκόμη καὶ τὰ ἀνταλλακτικὰ «νομίσματα», ποὺ ἔχουν τοπικὲς ἐφαρμογές, ἀπαιτοῦν ἀντίκρυσμα ὑλικό. Τὸ νόμισμα δὲν ἔχει λόγον ὑπάρξεως δίχως ἀντίκρυσμα. Καὶ τὸ βασικότερον ἀντίκρυσμα, ἐπὶ τοῦ ὁποίου στηρίζονται ΟΛΑ τὰ νομίσματα παγκοσμίως, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, γιὰ νὰ ἔχουν λόγο ὑπάρξεως, εἶναι ὁ χρυσός. Ἐμεῖς ἔχουμε χρυσό  ἤ ὄχι;
Ἐὰν δὲν ἔχουμε χρυσό, ἔχουμε πρόβλημα. Δὲν γίνεται νὰ θέλουμε ὑγιὴ οἰκονομία δίχως νὰ μποροῦμε νὰ ἔχουμε σύστημα (ἐπίσημο) συναλλαγῶν, μὲ ἄλλες χῶρες, καὶ νὰ μὴν βασιζόμεθα στὸν χρυσό.

Πολλά «μυστήρια» μέ τόν χρυσό;;;

Ἀλλὰ ἄς δοῦμε καὶ μερικὲς ἀκόμη παραμέτρους.
Νόμισμα πότε χρειάζεται; Ὅταν ἡ ἀγορά εἶναι ἐλεύθερη ἤ ὅταν ἡ ἀγορά εἶναι ἀπολύτως ἐλεγχομένη καί καταπιεσμένη; Διότι καὶ στὴν ἀρχαία Σπάρτη εἶχαν νόμισμα, ἀλλὰ ἦταν νόμισμα ἄνευ ἀξίας, ἐφ΄ ὅσον ἡ κοινωνία τους δὲν ἐβασίζετο στὸ νόμισμα.
Συνεπῶς γιὰ νὰ θέλουμε νόμισμα, σημαίνει, αὐτομάτως, πὼς εὐελπιστοῦμε ὅτι θὰ ἔχουμε καὶ τὴν δυνατότητα νὰ ἀναπτύξουμε τὴν οἰκονομία μας. Ἐμεῖς ἔχουμε κάτι τέτοιο; Ἤ ὄχι;

Ἄς δοῦμε τοὺς «νόμους».
Οἱ «νόμοι» ποὺ ἔχουν ψηφιστεῖ στὴν χώρα μας εἶναι τέτοιοι, ποὺ τὸ μόνον ποὺ ΔΕΝ προβλέπουν, εἶναι ἡ ἀνάπτυξις.
Φόροι ἐπὶ φόρων, πρόστιμα ἐπὶ προστίμων, χαράτσια ἐπὶ χαρατσίων… Ὅλα αὐτά, γιὰ πλάκα, καθιστοῦν μίαν κοινωνία, σὰν τὴν δική μας, δεσμία καὶ χειραγωγουμένη. Τὸ ἐμπόριον πλέον φαντάζει ἀπαγορευτικό, ὁ κάθε τεχνίτης εἶναι καταδικασμένος νὰ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ κράτος καὶ ἡ δικαιοσύνη ἔχει πρὸ πολλοῦ προσκυνήσει.
Μὲ δραχμὴ σκέτο, σὰν νόμισμα, καὶ μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ νομομαγείρεμα, ὄχι μόνον ΔΕΝ ξεφεύγουμε ἀπὸ τὸ τέλμα ἀλλὰ εἶναι βέβαιον πὼς θὰ …ἐξαφανισθοῦμε. Ἐὰν προσθέσουμε καὶ τὴν ἀπουσία αὐταρκείας, τότε συζητᾶμε γιὰ …αὐτοκτονία.

Ἐὰν ἐπιστρέφαμε στὴν δραχμὴ πρὸ μερικῶν ἐτῶν, τότε ποὺ ξεκίνησαν ὅλα, μὲ ἐκεῖνο τὸ νομοθετικὸ πλαίσιο ποὺ εἴχαμε τότε, θὰ μπορούσαμε νὰ συζητήσουμε μὲ ἄλλο σκεπτικό. Τώρα πῶς;;;
Μέ ἕνα νομικόν πλαίσιον πού ἐξυπηρετεῖ ΜΟΝΟΝ τούς τοκογλύφους πῶς;;;
Τότε ἦταν διαφορετικά, διότι τὸ νομικὸν πλαίσιον ἦταν διαφορετικό.
Τώρα, γιὰ νὰ θεωρήσουμε τὴν δραχμὴ μέσον σωτηρίας, θὰ πρέπη πρῶτα νὰ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ὅλο τὸ νομομαγείρεμα ποὺ μᾶς φορτώθηκε.  Διαφορετικὰ θὰ περάσουμε σὲ χειρότερον ἐπίπεδον διαβιώσεως, ἀπὸ τὸ σημερινόν, ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς θὰ μᾶς κρατοῦν ΚΑΙ δεσμίους πρῶτα μὲ «νόμους», συγχρόνως μὲ τὴν λεηλασία ποὺ ἔχει ἐπιτευχθεῖ,  ἀλλὰ ταὐτοχρόνως μὲ τὴν ἀδυναμία ἀντιδράσεως. λόγῳ τῆς τρομοκρατίας ποὺ ἀσκεῖ τὸ κράτος..

Κι ἐγὼ θέλω νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν δραχμή.
Ἀλλὰ θέλω νὰ συμβῇ αὐτὸ μὲ ἄλλες ὑποδομὲς καὶ σὲ ἄλλες βάσεις. Δίχως νὰ κουβαλοῦμε στὴν πλάτη μας τὸ ἄθλιο νομομαγείρεμα, ἀλλὰ καὶ τὰ κουδουνισμένα ποὺ τὸ ψήφισαν, καθὼς ἐπίσης καὶ δίχως αὐτὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα. Ἐὰν ἐπικεντρωθοῦμε ὅμως μόνον σὲ αὐτοὺς ποὺ φήφισαν, κρατῶντας τὸ πολιτικὸ σύστημα, ὡς ἔχει, παίξαμε καὶ χάσαμε. Διότι θὰ ἔχουμε ξεχάσει ὅτι ὅλοι συνέβαλαν, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, στὸ νὰ φθάσουμε ἐδῶ ποὺ εἴμαστε σήμερα.
Γιὰ παράδειγμα, γνωρίζουν ὅλοι τὰ ἐξῆς:

• Ἡ βουλὴ ΔΕΝ λειτουργεῖ μὲ λιγοτέρους ἀπὸ 300 βουλευτές. Ἐὰν ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς παραιτηθῇ, τότε αὐτομάτως ἡ βουλὴ ἀκυρώνεται, ἐφ΄ ὅσον δὲν βρεθῇ ἀντικαταστάτης.
  Εἴδατε ἐσεῖς κάποιο κόμμα, πρό ψηφίσεως μνημονίων, νά παραιτηθῇ;;; Ἐγὼ ὄχι. Γιὰ αὐτὸ καὶ μόνον εἶναι ΟΛΟΙ προδότες.
  (Παράδειγμα τέτοιου εἴδους εἶναι ἡ Ἄννα Βαγενᾶ, ποὺ ἔσπευσε νὰ ἀντικαταστήσῃ παραιτηθέντες συναδέλφους της!!!)
• Οἱ διαδηλώσεις ΔΕΝ ἔγιναν. Ὅταν κοτζὰμ Τσίπρας βγαίνει καὶ δηλώνει πὼς «δὲν θὰ βγάλουμε τὸν κόσμο στοὺς δρόμους» εἶναι ἀπὸ μόνον του ἀπόδειξις τοῦ τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει. Μᾶς ἔχουν ξεπουλήσει κι ἐμεῖς ἀκόμη ἐλπίζουμε.
  Ἡ βουλὴ ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ΜΑΤ ἔχει καὶ τὰ ΚΝΑΤ γιὰ προστασία. Στὰ ΚΝΑΤ εἶναι καὶ τὸ ΠΑΜΕ, ποὺ κάποιοι, ἀκόμη, θεωροῦν ὡς μέσον …ἀντιστάσεως καὶ ἐπαναστασεως.
• Ἐὰν ΜΟΝΟΝ τριάντα (30) βουλευτὲς προτείνουν τὴν παραπομπή, ἤ τὸν ἔλεγχο, ἤ τὴν ἐξαίρεσιν πρωθυπουργοῦ, τότε αὐτομάτως μποροῦν νὰ τὸν παραπέμψουν.
  Ποιούς βουλευτές εἴδαμε νά τό κάνουν αὐτό;;;

Ὁ ἐκλογικὸς νόμος ἐπιτάσσει διάλυσιν τῆς βο(υ)λῆς!!! Τώρα!

Γιὰ τὴν παραπομπὴ τοῦ GAP ἀρκοῦν 30 βουλευτές!

ποντίκι

Καὶ φυσικὰ πρέπει νὰ στοχεύσουμε πρῶτα σὲ μερικὰ ζητήματα πολὺ πιὸ οὐσιώδη καὶ σημαντικά,  πρὸ κειμένου νὰ ἀλλάξουν οὐσιαστικῶς οἱ δομές, κι ὄχι μόνον ἐπιφανειακῶς.
Θὰ πρέπη λοιπὸν ἤ νὰ ἀπομακρυνθοῦν-ἐξοριστοῦν κάποιοι, ἤ νὰ φυλακιστοῦν ἤ ἀκόμη καὶ νὰ …αὐτοκτονήσουν, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε νὰ πετάξουμε ἀπὸ τὶς πλάτες μας τὸ ἄχθος.
Ποιός ἀπό τούς πολιτικούς, τούς δημοσιογράφους καί τούς παρατρεχαμένους τους ἔχει θέσιν σέ μίαν πολιτεία πού θά μεριμνᾶ πράγματι γιά τό καλό τοῦ συνόλου κι ὄχι γιά τό ὅποιο προσωπικό της ὄφελος;
Ἄρα;
Ἄρα πρέπει νὰ ξεκινήσουμε μὲ ἐρωτήσεις, γιὰ νὰ βροῦμε τὶς ἀπαντήσεις, σιγὰ σιγά.

• Τί γίνεται μέ αὐτές τίς στρατιές ἐντεταλμένων, πρακτόρων καί δολιοφθορέων   Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς τά κάστρα πέφτουν ἀπό μέσα, διότι κάποιοι καλοπληρωμένοι ἀνοίξουν τίς Κερκόπορτες;
  Μήπως ἔφθασε ὁ καιρός νά ἀρχίσουμε νά ξεκολλᾶμε ἀπό τίς γνωστές, δοκιμασμένες ἀλλά λάθος τακτικές; Μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε πώς μέ τά κόμματα ἄκρη ΔΕΝ θά βγάλουμε; Μήπως ἡ βουλή, ὑπὸ αὐτὴν τὴν μορφή, πρέπει νά παύσῃ διά παντός; Μήπως ἐπί τέλους πρέπει νά ἑστιάσουμε στήν ἀναδομησιν, ἀπομακρύνοντας τά ὅποια πρόσωπα βλάπτουν, συνειδητῶς τό σύνολον;
• Πῶς γίνεται νά λειτουργήσουμε ὡς κράτος ἐάν δέν ξεστραβώσουμε τήν δικαιοσύνη; Ἐάν δέν τιμωρηθοῦν ὅλοι οἱ ἔνοχοι; Ἐάν δέν ἀλλάξῃ ἡ νομοθεσία, πρό κειμένου νά προστατεύῃ τό γενικό καλό κι ὄχι τα συμφέροντα τῶν ὁλίγων;
• Πῶς γίνεται νά ὑπάρχουν δύο μέτρα καί δύο σταθμά γιά ὅσους ἐξαπατοῦν συνειδητῶς; Ναί, εἶναι θέμα δικαιοσύνης, ἀλλὰ εἶναι καὶ θέμα συμμετεχόντων. Θὰ πρέπη ἡ ὅποια πολιτικὴ δομὴ νὰ βασίζεται στὴν ἀντικειμενικότητα κι ὄχι στὰ προσωπικὰ συμφέροντα. Οὐσιαστικῶςτὸ πλαίσιο ἐπὶ τοῦ ὁποίου θὰ κινεῖται τὸ κάθε τί, μέσα στὴν χώρα, ἀπὸ τὸ ἕνα ἔως τὸ ἄλλο ἄκρο, εἶναι ἡ ἰσονομία. Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη θὰ πρέπη ΟΛΟΙ νὰ ἀντιμετωπίζονται μὲ τὸ αὐτὸ νομικὸ καὶ ἠθικὸ πλαίσιον.
  Ἐάν ἐμεῖς ἔχουμε ἐπιχειρηματίες, ποὺ μὲ μίαν μόνον ἁρπακτή, βρέθηκαν μὲ περιουσίες, ποιά ἰσονομία καί ἀντικειμενικότης θά μποροῦσε νά ὑπάρχῃ;
• Πῶς γίνεται νά ἔχουμε ἐλεύθερο κράτος μέ τήν κεντρική μας τράπεζα, ποὺ ἐκδίδει τὸ κεντρικό νόμισμά μας, στά χέρια διεθνῶν τοκογλύφων;
• Πῶς γίνεται νά ἀποφασίζῃ γιά κάποιο  πρόβλημα ἕνας ἀντιπρόσωπος νομοῦ πού ΔΕΝ ἔχει ἰδέα γιά αὐτό τό πρόβλημα; (Παράδειγμα. Πῶς ἀποφασίζει γιά τό ἐάν ἡ Γαῦδος θά ἔχη, ἤ ὄχι, σύνδεσιν μέ τήν Κρήτη, κάποιος πού προέρχεται ἀπό τά Ἰωάννινα ἤ ἀπό τήν Πέλλα; Καὶ τὸ ἀντίθετον. Πῶς θά ἀποφασίση γιά πρόβλημα τῶν Ἰωαννίνων ἤ τῆς Πέλλης κάποιος πού προέρχεται ἀπό τήν Καλαμάτα ἤ τήν Κρήτη;)
  Οὐσιαστικῶς ἡ τοπικὴ αὐτοδιοίκησις πρέπει νὰ εἶναι αὐτόνομη, ἐλεγχομένη ἀπὸ τοπικοὺς φορεῖς καὶ σὲ ἄμεση ἐπαφὴ μὲ τὰ τοπικὰ προβλήματα. Τὸ κεντρικὸ κράτος πρέπει νὰ ἀσχολεῖται μόνον μὲ τὰ τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἐφ΄ ὅσον ἡ χώρα μας εἶναι χαοτική, μὲ πολλὲς διαφορετικὲς γωπολιτικὲς ἀνάγκες καὶ μὲ πολλοὺς διαφορετικοὺς τρόπους ἐπιλύσεως τῶν προβλημάτων της. Ἄλλες ἀνάγκες ἔχει ἡ Κρήτη κι ἄλλες ἡ Μακεδονία. Ἄλλες ἡ Ἤπειρος καὶ ἄλλες τὰ νησιά μας. Ἄλλες ἡ Θράκη κι ἄλλες ἡ Πελοπόννησος.
• Πῶς γίνεται νά ἔχουμε ἐλευθέρους πολῖτες ἐάν δέν ἔχουμε σύστημα παιδείας; Ἐάν δέν καθάρουμε τό σύστημα παιδείας μας ἀπό κάθε ψεῦδος καί κάθε μηδενιστικό στοιχεῖο; Ἐάν ἡ παιδεία δέν στοχεύῃ στό νά παραδόσῃ στήν κοινωνία ἐλευθέρους πολῖτες;
  Τὸ σύστημα παιδείας θέλει γκρέμισμα κι ἐπαναδόμησιν. Ἀλλὰ ἡ ἐπαναδόμησις δὲν γίνεται νὰ συμβῇ ἀπὸ πρόσωπα ποὺ ἔχουν προδόσει ἤδη, μὲ τὸν χειρότερο τρόπο, κάθε Ἕλληνα.

Νὰ μιλήσουμε λοιπὸν γιὰ δραχμή. Ἀλλὰ νὰ μιλήσουμε γιὰ δραχμὴ σκέτο δὲν λέει κάτι.
Κι ἐκτὸς ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἀνέφερα ἤδη, εἶναι κι ἄλλες οἱ παράμετροι, ἀλλὰ μὲ τὶς προαναφερθεῖσες καὶ μόνον, ἐὰν τὶς ἀντιμετωπίζουμε ὅπως τὶς ἀντιμετωπίζαμε, ὅλες οἱ δραχμὲς τοῦ πλανήτου νὰ ἔλθουν, ἐμεῖς πάντα ὑπὸ τὸ βάρος τῆς ἐξουσίας τῶν τοκογλύφων θὰ εἴμαστε.

Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι αν βγει η Ελλάδα από το ευρώ θα καταρρεύσει άπαξ δια παντός το παγκόσμιο οικοδόμημα του καπιταλισμού, και τότε οι λαοί θα πάρουν τις τύχες στα χέρια τους για να οικοδομήσουν τα οράματα του Μαρξ και του Λένιν.
(Θυμήθηκα ανέκδοτο)
Ήταν λέει ένας ελέφαντας που καθώς περπατούσε πάτησε μια μυρμηγκοφωλιά.
Αμέσως σήμανε συναγερμός και χιλιάδες μυρμήγκια ανέβηκαν σε ένα δέντρο και καθώς περνούσε το παχύδερμο έπεσαν στο κεφάλι του και άρχισαν να το κτυπούν με μανία. Ο ελέφαντας με μια απότομη κίνηση τίναξε το κεφάλι του και όλα τα μυρμήγκια σωριάστηκαν στο έδαφος. Ένα όμως καθώς έπεφτε πιάστηκε, με τα μπροστινά του πόδια, από το λαιμό του. Αμέσως από κάτω τα συντρόφια έβαλαν φωνή που ακούστηκε στην άλλη άκρη της σαβάνας:
ΠΝΙΞΤΟΝΑ ΡΕ ΜΗΤΣΟΟΟΟΟΟΟ…

Δημήτρης Ἀλικᾶκος

Ἄς εἴμαστε λοιπὸν περισσότερο προσγειωμένοι.
Αὐτὲς οἱ ἀλλαγές, οἱ ἀναγκαῖες ἀλλαγές, ποὺ ξεκινοῦν ἀπὸ τὸ πολίτευμα, τοὺς μετέχοντες καὶ τὸ πόσο ἀνεξάρτητοι εἶναι, καὶ περνοῦν στὸ ποιοὶ εἴμαστε, στὸ ποῦ πρέπει νὰ πᾶμε κι ἀπὸ ποιὸν δρόμο, εἶναι πολὺ οὐσιαστικότερες ἀλλαγὲς ἀπὸ τὴν δραχμή.
Ναί, χρειάζεται ἡ δραχμή. Ἀπαιτεῖται ὅμως, εἶτε πρίν, εἶτε ἀμέσως μετά, τὸ νομικό, τὸ δικαστικό, τὸ κοινωνικό, τὸ πολιτικό, τὸ ἐκπαιδευτικὸ μὰ κυρίως τὸ ἀτομικὸ ἐπίπεδον νὰ ἀνατραπῇ.
Μποροῦμε ἤ ἁπλῶς θέλουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τόν κόπο, ὡς κλασσικοὶ φυγόπονοι, πρό κειμένου νά ἀποφύγουμε τήν ἐργασία καί νά τά ξαναφτιάξουμε ὅλα ὅπως μᾶς πρέπει κι ὄχι ὅπως μᾶς …βρῆκαν;
Ἐὰν ἁπλῶς θέλουμε νὰ ἀποφύγουμε τὴν προσπάθεια, καμμία δραχμὴ δὲν μᾶς σώζει.

Ἄλλως τὲ εἴπαμε… Ἐὰν ἐμεῖς δὲν γίνουμε αὐτὸ ποὺ θέλουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ γίνουν, τότε …φέξε μου καὶ γλύστρησα.
Γιὰ γέλια εἴμαστε…

Φιλονόη

ΚΝΑΤ, τὸ σιδερένιο χέρι τοῦ συστήματος.

Τὸ παρακράτος, τὸ ΠΑΜΕ καὶ οἱ στρατηγικὲς χειραγωγήσεως τῆς κοινῆς γνώμης..

Ὁ πιστότερος σκύλος τοῦ κατεστημένου: τὸ ΚΚΕ!!!!

Πολλά «μυστήρια» μέ τόν χρυσό;;;

Θά τολμήσῃ νά παραιτηθῇ ἡ Χρυσῆ Αὐγή;

φωτογραφία