Ἐπειδὴ πολλοὶ ἀποροῦν ποῦ τὴν εὑρῆκε τόση λαϊκὴ ὁμοθυμία ἡ καινούργια κυβέρνησις, εἶναι ἁπλό:
οἱ προηγούμενες κυβερνήσεις ἐδούλευσαν πρὸς τὴν διάσπασι τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ (πχ. τραβῶντας χρήματα ἀπὸ τὸν καθένα, δημιουργεῖς προβλήματα στὶς ἤδη ὑπάρχουσες ὑποχρεώσεις ποὺ ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους, καὶ γενικότερα κόβοντας τὸ μέλλον τοῦ κάθε ἑνός, κόβεις τὸ μέλλον-μὲ-τὸν-ἄλλο), καὶ φυσικὰ αὐτὸ δὲν ἀπησχόλησε τὴν τρόϊκα, ἐπειδὴ ἡ τρόϊκα δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν πολιτική, ἀλλὰ γιὰ τοὺς «ἀριθμούς».

Ἀφ’ ἑνὸς ὁ ἀπεμονωμένος ἄνθρωπος εἶναι διψασμένος νὰ ἑνωθῇ μὲ ἄλλους ἀνθρώπους (κοινωνία ὑπερανθρώπων δὲν ὑπάρχει, τί νὰ κάνουμε) καὶ ἀφ’ ἑτέρου δὲν ἔχει πλέον ἰδιωτικοὺς σκοποὺς νὰ ἐκπληρώση ἀφοῦ τοῦ ἔχουν ἀφαιρεθεῖ.
Κατὰ αὐτὸ τὸν τρόπο δημιουργοῦνται τὰ μεθυσμένα σύνολα ποὺ χορεύουν χωρὶς συναίσθησι κινδύνου.

Ἂς προσέχατε νὰ γνωρίζετε καλλίτερα τὸ ἀντικείμενο ποὺ διαχειρίζεσθε, καὶ τὸ ὁποῖο ὀνομάζεται «ἄνθρωπος».
Καλὰ ξεμπερδέματα.

Γιῶργος Συβρίδης

φωτογραφία