Γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἀναγνωρίσω τὶς διαδρομὲς ποὺ μοῦ ταιριάζουν καὶ νὰ ξεκινήσω τὸ ταξείδι μου πρὸς τὸ αὔριο, κάθε μου στιγμή, στὴν καθημερινότητά μου, χρειάζεται πάντα νὰ …«μεταμορφώνομαι» σὲ κάτι ποὺ …δὲν εἶμαι, μὰ ποὺ θὰ ἤθελα νὰ εἶμαι.
Χρειάζεται κάθε στιγμὴ νὰ …«μεταμορφώνομαι» σὲ μικρὸ «θεό».

Ὁ θεός, θεωρητικῶς, εἶναι τέλειος. Δῆλα δὴ γνωρίζει τὸ τέλος καὶ τὸ ἐμπεριέχει, οὔτως ἤ ἄλλως, στὴν οὐσία του.
Δῆλα δὴ «καταλαμβάνει» ἕναν χῶρο ἀπὸ τὸ ἐχθὲς ἔως τὸ αὔριο, κατέχοντας καὶ τὴν γνώσιν καὶ τὸ αἴτον καὶ τὸ τέλος.
Συνεπῶς ἐμεῖς πρέπει νὰ γίνουμε ἕνα εἶδος θεοῦ, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὸ ἐὰν θά, ἤ δὲν θὰ ἐπιλέξουμε κάποιαν διαδρομή.

Μποροῦμε ὅμως νὰ δράσουμε διαφορετικά! Δῆλα δὴ νὰ ἐπιλέξουμε βάσει …ἐνστίκτου!
Μὰ τὸ …ἔνστικτον εἶναι μία διαφορετικὴ προέγγισις τῆς θεϊκῆς μας φύσεως.
Συνεπῶς;
Μήπως μέ τό νά πασχίζω νά εὕρω τίς ἀπαντήσεις ἐπιτυγχάνω νά γίνομαι κάθε φορά ἕνας μικρός θεός;

Φιλονόη

φωτογραφία