Ἐὰν ἤμουν παιδί του, θὰ τὸν ἔκλαιγα.
Ἐὰν ἤμουν τῆς αὐτῆς ἰδεολογίας, θὰ τὸν ἔκλαιγα.
Ἐὰν δὲν ἤμουν πεπεισμένη γιὰ τὰ δίκαια τοῦ ἀνθρώπου ποὺ κατεπατήθησαν, σὲ μεγάλο βαθμό, κατὰ τὴν δικτατορία, θὰ τὸν ἔκλαιγα, ἐφ΄ ὅσον, ὅπως καὶ κάποιες ἄλλες κυβερνήσεις, παλλαιότερα, ἔτσι καὶ ἡ δικτατορία, ἄφησε ἀρκετὰ καλὰ κληροδοτήματα στὴν χώρα.
Ὅμως ἐπεὶ δὴ πιστεύω στὸν Ἄνθρωπο, πιστεύω στὸ Δίκαιον, πιστεύω στὴν ἰσονομία, δὲν τὸν κλαίω.
Λυπᾶμαι μόνον γιὰ τὸ φρικτό του τέλος, ἐν τελῶς ἀνθρωπιστικῶς, διότι δὲν ἀξίζει καὶ δὲν ταιριάζει σὲ ἔναν γέροντα νὰ κακοποιεῖται γιὰ μερικὰ ψωροευρόπουλα καὶ λόγῳ τῆς ἀνικανότητος-ἀνηθικότητος τῶν (φερομένων ὡς) κυβερνώντων νὰ προστατεύσουν τὴν κοινωνία ἀπὸ τὴν ἐγκληματικότητα.

Ὅταν δὲν ὑπῆρχε «δημοκρατία» στὴν χώρα…

Ἡ δημοκρατία μας, ὡς πολίτευμα, γνωρίζουμε πὼς μισεῖ τὴν ἀριστεία.
Γνωρίζουμε ἐπίσης πὼς μισεῖ κάθε τὶ ἑλληνικό, ἐφ΄ ὅσον ὁ ἑλληνικὸς τρόπος ἀντιμετωπίσεως τοῦ πολίτου ἐπιβάλλει ἰσονομία καὶ ἡ ἰσονομία Δίκαιον.
Γνωρίζουμε ἐπίσης πὼς ἡ δημοκρατία μας ἐμίσησε, ἐπολέμησε καὶ κατέστρεψε κάθε καλὸ ποὺ ἄφησε πίσω της ἡ δικτατορία, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ ἀλλοιώσῃ τὶς μνῆμες τῶν ἀνθρώπων. Κι ἔτσι διαπιστώσαμε ξαφνικά, πολὺ πολὺ ἐκ τῶν ὑστέρων, πὼς οἱ …«ἀντιστασιακοί» ἦσαν χιλιάδες, ἴσως κι …ἑκατομμύρια, οἱ καταπιεσμένοι ἀκόμη περισσότεροι καὶ οἱ …«ἀπελευθερωτές» μας …«ἐθνάρχες»!!!

Ποιός ἔφερε τήν χούντα τό 1967;

Οὐδέποτε διενοήθημεν πὼς καὶ τὴν δικτατορία, ἀλλὰ καὶ τὴν δημοκρατία, μᾶς …«φορέθηκαν», μὲ τὸ ἔτσι θέλω, ἀπὸ κάτι τύπους ὁλίγον …«περιουσίους», ποὺ τὴν μία τοὺς βόλευε τὸ ἕνα πολιτειακὸ σύστημα καὶ τὴν ἄλλην τὸ ἄλλο.
Οὐδέποτε συνειδητοποίησαμε πὼς ἡ δικτατορία τῆς 21ης Ἀπριλίου ἀνετράπη ἀπὸ τὴν δικτατορία Ἰωαννίδου γιὰ νὰ παραδοθῇ ἡ Κύπρος μας, μὲ τὶς εὐλογίες τοῦ ΟΗΕ, στὴν Τουρκία καὶ ἐμμέσως στὸ Ἰσραήλ, πάντα ὑπὸ τὶς ὀδηγίες τῶν ἐν λόγῳ …«περιουσίων»!!!
Οὐδέποτε συνδυάσαμε μέσα μας τὶς ἀμέτρητες …«συμπτώσεις» γιὰ τὴν σιωπὴ τὸν Ἄγγλων γύρω ἀπὸ τὴν ἀπώλεια τῆς Κύπρου…
Οὐδέποτε κατεννοήσαμε τὸν μηχανισμὸ ποὺ ἐχρησιμοποιήθη εἰς βάρος μας γιὰ νὰ μᾶς αἱματοκυλήσουν, ἐνοχοποιώντας τὴν πρώτη δικτατορία, «ἀθωώνοντας» τὴν δευτέρα καὶ τελικῶς νομιμοποιώντας τὴν δικτατορία τοῦ …«ἐθνάρχου» στὰ μάτια μας, ἀλλὰ καὶ τὴν δημοκρατία τους.
Οὐδέποτε ἀντελήφθημεν τὴν παγίδα ποὺ μᾶς ἔστησαν, γιὰ νὰ φθάσουμε σήμερα νὰ ὑπερασπιζόμεθα, μὲ τὴν ζωή μας, τὸ πολίτευμα ποὺ μᾶς κατέστρεψε.
Οὐδέποτε ζυγίσαμε μέσα μας τὸν βαθμὸ τῆς προπαγάνδας ποὺ μετατρέπει τὸ ψέμμα σὲ ἀλήθεια καὶ τὴν ἀλήθεια σὲ ἐχθρό.

Ἡ τάξις τοῦ 1940.

Οὔτε μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ μάθουμε πὼς οἰ «χρήσιμοι» πράκτορες, ῥουφιάνοι, ἀνθέλληνες τῆς πρώτης δικτατορίας τεχνηέντως …«ἐξεδιώχθησαν» κατὰ τὴν δευτέρα, πρὸ κειμένου νὰ …ἀναγεννηθοῦν σὲ …«πατριῶτες» ς καὶ …προστάτες τοῦ πολιτεύματος μετὰ τὴν …ἐπιστροφή μας στὴν …νομιμότητα!
Οὔτε μᾶς ἐνημέρωσαν πὼς τὰ χρήσιμα τσογλάνια τῶν δύο δικτατοριῶν …«καθάρισαν» ἐν μία νυκτί, γιὰ νὰ μᾶς προκύψουν ὑπέρμαχοι τῆς δημοκρατίας.
Οὔτε μᾶς ἐπληροφόρησαν πὼς οἱ ἴδιοι καὶ οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ καὶ οἱ ἀπόγονοί τους, ἀκόμη καὶ σήμερα μᾶς ξεπωλοῦν, μὲ μεγάλην εὐκολία, ἀποκομίζοντας μερικὰ χιλιάρικα καὶ παραποιώντας ἱστορικὲς ἀλήθειες, ἐθνικὲς προδοσίες, ἐθνικὰ ἐγκλήματα, προστατεύομενοι διαρκῶς καὶ εὐθαρσῶς ἀπὸ τοὺς ἐντολεῖς τους.

Θεοδωράκης καὶ Σπίθα: ἡ ἀνθελληνικὴ συνωμοσία!

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ἄλλη κι ἐπὶ τέλους ὀφείλουμε νὰ τὴν συνειδητοποιήσουμε…
Σὲ ἕναν βαθμό, συγκεκριμένο βαθμό, δὲν ὑπάρχουν κακὰ πολιτεύματα ἀλλὰ κακοί, ἔως καὶ χείριστοι καὶ γελοῖοι καὶ ἀνθέλληνες καὶ ὑπάνθρωποι καὶ φυτεμένοι ἄρχοντες, ποὺ πάντα, μὰ πάντα, ἀπὸ ἀρχῆς τῆς ὑπάρξεως τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν, διῳρίζονται ὡς …ἐκλεγμένοι, γιὰ νὰ μᾶς χειραγωγοῦν ἢ ὡς δικτάτορες  καὶ νὰ μᾶς διατηροῦν ἐν ὑπνώσει καὶ ἐν δουλείᾳ, ἐξυπηρετώντας τὰ ἀφεντικά τους!

Τὸ σημερινό μου ὅμως σημείωμα εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Στυλιανὸ Παττακό, ποὺ «ἔφυγε» κάτω ἀπὸ βίαιες καὶ θλιβερές συνθῆκες. Σὰν νὰ ἔλαβε τὴν ἐκδίκησιν τῆς μισητῆς του δημοκρατίας, στὶς τελευταῖες του στιγμές.
Ἕνα πρόσωπο ἀμφιλεγόμενον γιὰ πολλούς, ποὺ ὀφείλουμε ὅμως νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουμε μερικὰ θετικά.
Ἕνα ἀπὸ αὐτά, ὅσο κι ἐὰν διαφωνοῦμε, ἦταν ἡ προσήλωσίς του στὶς ἰδέες του. Σέβομαι πάντα αὐτοὺς ποὺ ὑπερασπίζονται τὶς ἰδέες τους, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν εἶναι σύμφωνες μὲ τὰ δικά μου πιστεύω καὶ τοὺς τιμῶ.
Ἕνα ἄλλο σημεῖον εἶναι ὁ πατριωτισμός του, μέσα ἀπὸ τὶς δικές του ὀπτικές.
Ὀφείλουμε νὰ τιμήσουμε κι ἐμεῖς αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ πολέμησε σὲ ὄλα τὰ πεδία τῶν μαχῶν, ὅποτε διετάχθη, ὄπως ἄλλως τὲ ὄλοι αὐτοὶ ποὺ ἀγόγγυστα, σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τῆς πορείας μας στὸν χρόνο, προσέφεραν τὴν ζωή τους στὸν βωμὸ τῆς Ἐλευθερίας. Ὁ Παττακὸς ἦταν πολεμιστὴς καὶ διέπρεψε στὰ πεδία τῶν μαχῶν, κάτι ποὺ ἡ πολιτεία μας τοὺ ἔκλεψε μὲ θρασύτητα, ἐφ΄ ὄσον δὲν τοῦ ἀνεγνώρισε τὸ ὁ,τι δήποτε.
Τέλος ὀφείλουμε νὰ τὸν τιμήσουμε γιὰ τὴν τιμιότητά του, ποὺ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν πενία  του, κάτι ποὺ δὲν ἔχουν  νὰ ἐπιδείξουν ὄλοι οἱ ἄλλοι …ἐθνοσωτῆρες μας, ποὺ ἐξαργύρωσαν κι ἐξαργυρώνουν παντιοτρόπως τὶς …«ὑπηρεσίες» τους.

Γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα δὲν ἔχω κάτι νὰ προσθέσω.
Μισῶ κάθε εἴδους μονομέρεια, καθὼς ἐπίσης καὶ κάθε μέσον ποὺ χρησιμοποιεῖται ἀπὸ τοὺς (φερομένους ὡς) ἄρχοντες, γιὰ νὰ καταπιέζουν τὴν ἀνθρωπότητα, εἶτε αὐτὰ λέγονται κόμματα, εἶτε θρησκεῖες εἶτε ἀκόμη καὶ πολιτεύματα.
Μισῶ τὴν ἀνελευθερία τῆς σκέψεως καὶ τὸν μισανθρωπισμό.
Μισῶ ὅ,τι κι ὅποιον δουλοποιεῖ τὸν Ἄνθρωπο.
Μισῶ ὅ,τι κι ὅποιον ἀλλοιώνει τὶς ἀλήθειες.
Μισῶ ὅ,τι κι ὅποιον ἐκμεταλλεύεται, πρὸς ἴδιον ὄφελος, τὴν ἄγνοια τῶν συνανθρώπων του.
Μισῶ κάθε παγκόσμιο κτῆνος ποὺ ἐξαγοράζει κυβερνήσεις, ποὺ καταστρέφει λαοὺς καὶ ποὺ κερδίζει ἀπὸ τὸ αἷμα τους.
Κι ὁ Παττακός, ἔχοντας συνείδησιν ἢ ὄχι, ἐπαιξε στὸ παιχνίδι τῶν ἐπικυριάρχων, μὲ τοὺς δικούς τους ὄρους καὶ σαφῶς εἰς βάρος τῆς Ἀληθείας, τῆς Γνώσεως καὶ τελικῶς τῆς Ἀνθρωπότητος.
Ὄχι γιὰ αὐτὰ ποὺ τοῦ καταλογίζουν οἱ σημερινοὶ κυβερνῶντες, ἀλλὰ γιὰ ἄλλα, σοβαρότερα, οὐσιαστικότερα καὶ σημαντικότερα ἀπὸ ὅσα λέγονται. Στοιχεῖα πού, κατὰ τὴν κρίσιν μου, μᾶς ἐστέρησαν γιὰ ἀκόμη τέσσεριες δεκαετίες τὴν πορεία πρὸς τὴν Ἀπελευθέρωσιν.

Νά κλαῖς λοιπόν γιά τόν Παττακό;
Θὰ ἔλεγα, καλλίτερα, ἀν τὶ νὰ κλαῖς γιὰ τὸν Παττακό, νὰ κλαῖς γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἀκόμη δὲν ἀνακαλύψαμε καὶ ἐξ αἰτίως ὅλων τῶν Παττακῶν.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ἡ ἀνικανότης τῶν κυβερνώντων νὰ προστατεύσουν τοὺς πολῖτες, ἀνεξαρτήτως τῆς ἰδεολογίας τους, καθὼς καὶ τὸ μῖσος τῶν κρατούντων κατὰ ὁποιουδήποτε τοὺς ἀπογυμνώνει, ἀπὸ τὶς ἐπίπλαστες καὶ ψευδεῖς τους μάσκες, ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὴν στέρησιν τῆς συντάξεως σὲ ἕναν γέροντα.
Ντροπή μας ποὺ τὸ ἀνεχθήκαμε τόσες δεκαετίες.

Ὁ νέος δύναται νὰ ἀλλάξῃ καὶ τὰ πιστεύω του καὶ τὴν ζωή του, ἐὰν θέλῃ.
Ὁ γέρος ὄχι.
Μία πολιτεία ἀποδεικνύεται ὡς πολιτεία, μόνον ὅταν σέβεται τοὺς γέροντές της, ἀνεξαρτήτως τῶν ἰδεολογιῶν τους.

Ὁ θάνατος τοῦ Παττακοῦ κλείνει ἔναν μεγάλο κύκλο πολλῶν παραμυθολογιῶν, μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῆς μεταπολιτεύσεως.
Γιὰ κάποιον λόγο πιστεύω πὼς ὁ θάνατός του θὰ ἐπιφέρη, ταχύτατα, τὸν θάνατο ὅλου αὐτοῦ τοῦ πολιτικοκομματικοῦ συρφετοῦ.

Εἶναι ἀξιοθαύμαστον ποὺ ὁ Παττακὸς τριγυρνοῦσε ἐλεύθερος, δίχως συνοδεῖες καὶ «μπράβους», ἀλλὰ ποὺ οὐδὲ ἕνας πολιτικοκομματικὸς παράγων, ἢ δημοσιοκάφρος, δύναται νὰ πράξῃ τὸ ἴδιο.

Ὁ Παττακὸς κατήγετο, γιὰ ὅσους δὲν τὸ γνωρίζουν, ἀπὸ τὶς ἴδιες ἀκριβῶς οἰκογένειες ποὺ κατάγονται ὅλοι οἱ ἔως σήμερα, ἀπὸ Βυζαντίου ἀκόμη, «ἄρχοντές» μας. Δυστυχῶς μας.

Αὐτοκρατορικοὶ ἀπόγονοι (α) [Πρόσωπα τοῦ …χθές;]

εἰκόνα