Σ’ ένα ευνομούμενο κράτος η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί με βάση τις επιθυμίες του εκάστοτε υπουργού και οι τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις πρέπει να γίνονται σεβαστές, ανεξάρτητα από το αν διαφωνούμε με το περιεχόμενό τους.
Όταν κάποιοι πολιτικοί εμήνυαν τον Σώρρα για διασπορά ψευδών ειδήσεων για πρόκληση φόβου και ζημιά στην οικονομία σύμφωνα με το άρθρο 187 του Π.Κ., όφειλαν να προσκομίσουν αποδείξεις για τα λεγόμενα τους, για να πείσουν το αρμόδιο δικαστήριο για τους ισχυρισμούς τους.
Δεν το έκαναν και βγήκε μία αθωωτική απόφαση.
Αυτή η απόφαση δεν αναιρέθηκε από κάποιον διάδικο και έγινε οριστική και αμετάκλητη.
Διαβάζω στον τύπο ότι κάποιοι θέλουν σήμερα να την αναιρέσουν, γιατί την θεωρούν εσφαλμένη.
Δυστυχώς είναι πολύ αργά γι’ αυτό τώρα, αλλά πρακτικά δεν χρειάζεται.
Ένα δικαστήριο κρίνει πάντα με βάση τις αποδείξεις, που του παρουσιάζουν οι διάδικοι.
Δεν υπήρχε κάποια περίπτωση να διαπιστώσει ένα δικαστήριο, αν ο Σώρρας ήταν σε θέση να διαχειρισθεί ή είχε 600 δισεκατομμύρια δολάρια, όπως ισχυριζόταν.
Θα μπορούσε μόνο να ρωτήσει τους μάρτυρες ή κάποιους εμπειρογνώμονες και αυτό έκανε.
Οι μάρτυρες δήλωσαν ότι τα λεφτά υπήρχαν και ότι τα είχαν ελέγξει.
Αλλά στο σημείο αυτό υπάρχει μία κρίσιμη λεπτομέρεια.
Η επίδειξη ενός ανωνύμου χρεογράφου κάποιας χώρας δεν αποδεικνύει ότι ευρίσκονταν στην κατοχή του Σώρρα τα χρήματα ή ότι μπορούσε να τα εισπράξει ή να τα διαχειρισθεί.
Αν κάποιος μας δείξει την φωτογραφία μίας Ferrari, δεν αποδεικνύει αυτόματα ότι του ανήκει και μπορεί να την οδηγήσει ή να την πουλήσει.
Αν ο μηνυτής του κου Σώρρα εστίασε εκ λάθους στο ότι δεν υπάρχει η Ferrari, για να αποδείξει ότι δεν μπορεί να την οδηγήσει ο Σώρρας, τότε απλά μία φωτογραφία με τον Σώρρα στο τιμόνι της Ferrari, θα μπορούσε να πείσει το δικαστήριο για την φυσική ύπαρξη του αυτοκινήτου.
Αυτό έγινε τότε και η απόφαση, που βγήκε δεν ήταν εσφαλμένη.
Σήμερα κάποιοι πολιτικοί βάζουν τον τύπο να καταφέρεται κατά του κου Σώρρα, γιατί οι οπαδοί του αυξήθηκαν τόσο, ώστε να υπάρχει κίνδυνος να τον δούμε στο μέλλον στην θέση τους ως βουλευτή στην Βουλή των Ελλήνων.
Αυτό τους φοβίζει, γιατί έχασαν το μονοπώλιο του να κοροϊδεύουν μόνον οι ίδιοι τους Έλληνες ψηφοφόρους.
Οι οπαδοί του Σώρρα κατάλαβαν την διευκόλυνση, που τους παρέχει με την «κομπίνα» του.
Το κράτος ισχυρίζεται ότι οι πολίτες του χρωστούν φόρους και εισφορές με βάση νόμους, που ψηφίσθηκαν με βάση τις πιέσεις της τρόικας.
Οι ίδιοι υποβάλλουν ένα χαρτί στην Εφορία ή στα ασφαλιστικά ταμεία και μεταβιβάζουν «νομότυπα» τις οφειλές τους στον Σώρρα.
Το κράτος, αν ήθελε να κάνει τυπικά την δουλειά του, θα έπρεπε να απευθυνθεί εγγράφως στον Σώρρα και να τον καλέσει να πληρώσει ή να αποδεχθεί την οφειλή τους.
Αυτό νομικά προσομοιάζει με στερητική αναδοχή χρέους.
Με βάση τον νόμο, το χρέος πρέπει να είναι υπαρκτό, έγκυρο και αγώγιμο.
Μπορεί όμως το χρέος να είναι και μελλοντικό (προσαυξήσεις φόρων), υπό αίρεση (τεκμαρτή φορολόγηση) ή προθεσμία, να απορρέει από φυσική ενοχή ή να είναι επίδικο, οπότε στην τελευταία περίπτωση ο αρχικός οφειλέτης μετά την αναδοχή δεν νομιμοποιείται παθητικά για την συμμετοχή του στην δίκη που αφορά σε χρέος, κατ’ αυτεπάγγελτη του δικαστηρίου έρευνα.
Ο Σώρρας μπορεί να εμφανίζεται αγράμματος, αλλά οι δικηγόροι του γνωρίζουν πολύ καλά τον νόμο και τα παράθυρά του.
Αν ο Σώρρας έχει λεφτά να πληρώσει τα χρέη των οπαδών του και δέχεται την οφειλή, τότε τα λεφτά υπάρχουν, όλοι οι εχθροί του πρέπει να το βουλώσουν ή να ψάξουν τρύπα να κρυφτούν.
Αν δεν δεχθεί να πληρώσει, τότε τα λεφτά είτε δεν υπάρχουν, είτε ο Σώρρας συμπεριφέρεται σαν τους μεγαλοφειλέτες του δημοσίου και αρνείται να πληρώσει.
Και στην πρώτη και στην δεύτερη περίπτωση, μπορούν λόγω του ύψους του ποσού να τον συλλάβουν για χρέη προς το Δημόσιο.
Ο νόμος Ν. 4337/2015 -ΦΕΚ Α΄ 129/17-10-15 προβλέπει ότι ο οφειλέτης προς το Δημόσιο κινδυνεύει με φυλάκιση πέντε έως είκοσι χρόνια, αν το ποσό της ετησίας οφειλής ξεπερνάει τα 150.000 ευρώ ή αφορά σε μη απόδοση ΦΠΑ επάνω από 100.000 ευρώ.
Με βάση αυτό τον νόμο, ο κος Σώρρας θα όδευε μελλοντικά προς την φυλακή για τις οφειλές των πολυαρίθμων οπαδών του.
Σήμερα δεν κινδυνεύει να συλληφθεί, γιατί τα αδικήματα αυτά δεν θεωρούνται αυτόφωρα.
Επομένως ακόμα και αν ξεκίναγε σήμερα η σχετική διαδικασία στην δικαιοσύνη, οι οπαδοί του Σώρρα μπορούν να είναι βέβαιοι ότι οι οφειλές τους δεν πρόκειται να πληρωθούν ποτέ από κάποιον, αν ο Σώρρας γίνει βουλευτής.
Αλλά αν ο Σώρρας εκλεγεί βουλευτής συνοδευόμενος με πολυαρίθμους συναδέλφους του από το ίδιο κόμμα, θα είχε κίνητρο να προκηρύξει Σεισάχθεια ή διαγραφή χρεών για τον εαυτό του και τους πολυαρίθμους οπαδούς του.
Το ενδεχόμενο κόμμα Σώρρα, αν γίνει κατανοητή αυτή η ιδιαιτερότητα από τους εκλογείς, αναμένεται να σαρώσει σε ψήφους στις επόμενες εκλογές.
Γι’ αυτό όσοι κοροιδεύουν τους οπαδούς του Σώρρα, ίσως θα έπρεπε να γελούν με τους εαυτούς τους, που πληρώνουν αγόγγυστα, λόγω ηλιθιότητας, φόρους, που ενδέχεται να καταργηθούν στο μέλλον…
Ο Σώρρας είναι μία τρελλή λύση.
O TΡΕΛΛΟΣ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΡΗΞΙΚΕΛΕΥΘΗ ΛΥΣΗ, ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ
Μήπως θα έπρεπε να τον μιμηθούν και πολλοί άλλοι «λογικοί» πολιτικοί από άλλους χώρους για να διαγραφούν επιτέλους 87 δισεκατομμύρια ευρώ άδικοι και ανείσπρακτοι φόροι;
Αρκετό δούλεμα δεν έχει πέσει από τους «σωτήρες» όλων των κομμάτων;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.