Φασιστάκια ἐν δράσει μὲ πρόσχημα τὰ ἐμβόλια

Ἐμβολιαστικὴ πολιτικὴἈφ’ ἧς στιγμῆς ἡ ἐπιστήμη συνεδέθη —τόσο στενά, ὄσο ποτέ— μὲ τὴν οἰκονομία, εἶναι ἀναμενόμενο πὼς οἱ ἄνθρωποι θὰ ἀμφισβητήσουν τὰ κίνητρα τῶν ἐπιστημόνων. Δὲν εἶναι ἔνδειξις ἀνορθολογισμοῦ, ἀλλὰ εὔλογος δυσπιστία. Ἡ δυσπιστία πρὸς τὰ ἐμβόλια ἀνθεῖ ἀποκλειστικὰ στὸν προηγμένο δυτικὸ κόσμο καὶ μάλιστα στὰ ὑψηλὰ μορφωτικὰ καὶ κοινωνικὰ στρώματα (σκεφθεῖτε πὼς στὴν Ἑλλάδα μόνον τὸ 18% τοῦ ἰατρονοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ ἔχει δεχθῇ νὰ ἐμβολιασθῇ, ΑΝΤ1) — ἀντιθέτως, στὴν Ἀφρικὴ καὶ τὴν Ἀσία σχεδὸν δὲν ὑφίσταται ἀμφισβήτησις. Ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, Δονάλδος Τράμβιος, ἔχει δηλώσῃ ἀνοικτὰ τὴν δυσπιστία του στοὺς μαζικοὺς ἐμβολιασμούς. Ἡ ἀμφισβήτησις τῶν ἐμβολίων ξεκίνησε ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἰατρικὴ κοινότητα τὸ 1998, σὲ ἕνα ἐμβληματικὸ ἄρθρο στὸ Βρεταννικὸ «LANCET» (τὸ πιὸ ἔγκυρο ἐπιστημονικὸ ἰατρικὸ περιοδικὸ στὸν κόσμο, στὸ ὁποῖο ἡ δημοσίευσις θεωρεῖται ἀπὸ ἄποψη καταξιώσες πρὶν τὸ Νόμπελ), ἐκεῖ συσχετίσθηκε γιὰ πρώτη φορὰ ὁ μαζικὸς ἐμβολιασμὸς μὲ τὴν αὔξηση τοῦ αὐτισμοῦ.

Τώρα, στὰ καθ’ ἠμᾶς: ἄκουσα κάποιες πολιτικὲς συζητήσεις στὴν τηλεόραση, στὶς ὁποῖες κάποιοι βουλευτὲς (κυρίως ἀπὸ τὸ Ποτάμι) ζητοῦσαν σχεδὸν τὴν ἀναγκαστικότητα στὸν ἐμβολιασμὸ τῶν παιδιῶν. Ἀναγκαστικότης τῶν ἐμβολίων σημαίνει: ποινικὴ δίωξις τῶν μὴ ἐμβολιασθέντων ἢ τῶν κηδεμόνων τους· ἀφαίρεσις τῆς γονικὴς μερίμνης· μὴ ἀποδοχὴ τοῦ παιδιοῦ στὴν ἐκπαίδευση· πρόστιμα· μαζικοὶ βίαιοι ἐμβολιασμοὶ στὰ σχολεῖα κ.ο.κ.. Αὐτὰ ὡς μέθοδοι καταστολῆς τῶν μὴ ἐμβολιασθέντων δὲν ἀνήκουν στὸ ὀπλοστάσιο τοῦ δυτικοῦ νομικοῦ πολιτισμοῦ, καὶ ὅσοι τὰ ὑποστηρίζουν δὲν ἀνήκουν στὶς πολιτικὲς δυνάμεις τοῦ δημοκρατικοῦ τόξου. Θυμίζω τὴν ῥήση τοῦ Γάλλου ποιητοῦ Paul Valery: ὁ φασισμὸς ἀρχίζει μὲ τὴν σκέψη πὼς οἱ ἄλλοι εἶναι ἀνόητοι (θὰ πρότεινα λοιπὸν στοὺς κάθε λογὴς Ποτάμιδες νὰ μὴν στείλουν δικούς τους νὰ ἐμβολιάσουν παιδάκια στὰ σχολεῖα χωρὶς τὴν ἄδεια τῶν γονιῶν τους, γιατὶ προβλέπω νὰ πέσουν φάπες, καὶ δὲν τοὺς κόβω νὰ ἀντέχουν).

Εὔλογα θὰ μὲ ῥωτήσετε: δέν ἔχει ὅρια ἡ ἐξουσία τῶν γονέων ἐπάνω στά παιδιά τους; Ναί, ἡ ἐξουσία τῆς γονικῆς μερίμνης ἔχει ὅρια, λ.χ. ἡ ἄρνησις θεραπείας τοῦ παιδιοῦ, ὅταν εὑρίσκεται σὲ παρόντα καὶ ἄμεσο κίνδυνο. Ὡστόσο, ἡ πρόληψις γιὰ λόγους δημοσίας ὑγείας, στὶς ὁποῖες ἀνήκει ὁ μαζικὸς ἐμβολιασμός, δὲν ὑπόκειται σὲ αὐτὴν τὴν κατηγορία· ἐδῶ τὸ δικαίωμα τοῦ γονέως νὰ ἀρνηθῇ εἶναι ἀναφαίρετο. Βέβαια, ὅπως παντοῦ ἔτσι καὶ ἐδῶ, ὑπάρχουν γκρίζες περιοχὲς καὶ ἐξαιρέσεις, λ.χ. ὅταν ἐμφανισθοῦν κρούσματα μηνιγγίτιδος (θανατηφόρο μεταδοτικὸ νόσημα)· στὴν περίπτωση αὐτήν, ναί, μπορεῖ νὰ παρακαμφθῇ ἡ βούλησις τῶν γονέων γιὰ τὴν διενέργεια μιᾶς ἰατρικῆς πράξεως. Ὡς κανὼν ὅμως, ἡ ἀναγκαστικὴ ὑποβολὴ σὲ μαζικὸ ἐμβολιασμὸ γιὰ προληπτικοὺς λόγους, χωρὶς τὴν συναίνεση τοῦ προσώπου εἶναι ἠθικὰ καὶ νομικὰ ἀπαράδεκτος. Τὸ δικαίωμα στὴν ὑγεία εἶναι δικαίωμα, ὄχι ὑποχρέωσις, καὶ κατοχυρώνεται σὲ συνταγματικὸ καὶ εὐρωπαϊκὸ ἐπίπεδο μὲ τὴν ἀρχὴ τῆς συναινέσεως πάντοτε νὰ τὸ συνοδεύῃ.

Μέχρι τώρα ἡ Ἑλλαδικὴ νομοθεσία προβλέπει τὴν ὑποχρεωτικότητα τοῦ ἐμβολιασμοῦ μέσῳ τῆς ἐπιδείξεως τοῦ βιβλιαρίου ἐμβολίων στὸ σχολεῖο. Ὅπως ὅμως ὁ Συνήγορος τοῦ Πολίτου —πρὸς τιμήν του, γιατὶ ἐλάχιστοι στὴν δημόσια σφαῖρα τολμοῦν πιά— ἐγνωμοδότησε: αὐτὸ εἶναι χρήσιμο νὰ γίνεται, ὄχι ὡς ἔλεγχος ἐὰν τὸ παιδὶ ἔκανε ἢ ὄχι τὰ ἐμβόλια, ἀλλὰ γιὰ νὰ γνωρίζῃ τὸ σχολεῖο ποιὸ παιδὶ καὶ ποιὰ ἐμβόλια ἔκανε, ὥστε σὲ περίπτωση μιᾶς ἐπικινδύνου ἐπιδημίας νὰ λάβῃ τὰ κατάλληλα μέτρα προστασίας τῶν μαθητῶν. Αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἀποδεκτὴ ἑρμηνεία τῆς ὑποχρεωτικότητος, ὁποιαδήποτε ἄλλη θὰ ὁδηγήσῃ σὲ καταδίκη τῆς χώρας μας στὸ Στρασβοῦργο γιὰ θέματα οἰκογενειακῆς ζωῆς καὶ γονικῆς μερίμνης.

Τὰ στατιστικὰ στοιχεῖα δείχνουν πὼς ἡ χώρα μας δὲν ἀντιμετωπίζει κάποιο ἄμεσο πρόβλημα ἐπιδημίας, ὁπότε ὁποιαδήποτε συζήτησις περὶ ὑποχρεωτικότητος ἢ ἀναγκαστικότητος εἶναι τοὐλάχιστον ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου. Γιὰ νὰ προλάβω τυχὸν ἐνστάσεις, εἶναι νομικὰ ἀποδεκτὸ νὰ τεθῇ ὁποιοσδήποτε ἐμβολιασμὸς ὡς προϋπόθεσις εἰσόδου στὴν χώρα ἀλλοδαπῶν πολιτῶν· διότι αὐτὸ ἀφορᾶ στὸ δικαίωμα μετακινήσεως καὶ ἐπεμβαίνεις σὲ αὐτό, ὄχι στὸ δικαίωμα τῆς ὑγείας τοῦ προσώπου χωρὶς τὴν ῥητὴ συναίνεσή του. Στὴν περίπτωση τῆς βασικὴς ἐκπαιδεύσεως ποὺ θεωρεῖται ὑποχρεωτικὴ σύμφωνα μὲ τὸ Σύνταγμα, παραβιάζεται ἡ ἀρχὴ τῆς συναινέσεως στὸ δικαίωμα τῆς ὑγείας ἐὰν ὁ ἐμβολιασμὸς τεθῇ ὡς προϋπόθεσις ἐγγραφῆς τοῦ μαθητοῦ στὸ σχολεῖο.

Δυστυχῶς, ὁ πραγματικὸς λόγος αὐτῶν ποὺ ἐπιμένουν στὴν ἀναγκαστικότητα τῶν ἐμβολίων, δὲν εἶναι ἡ ἀνησυχία γιὰ τὰ δικά τους παιδιά, διότι αὐτὰ τὰ ἔχουν ἤδη ἐμβολιάσῃ καὶ θεωροῦν πὼς δὲν κινδυνεύουν — εἶναι ὁ φθόνος γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν τὸ θάῤῥος νὰ ἀντισταθοῦν στὸ κλίμα φόβου τῶν ΜΜΕ καὶ τοῦ νεοπουριτανισμοῦ τῆς κοινωνίας. Κλονίζεται ἡ αὐτοεκτίμησίς τους, γι’ αὐτὸ ἐλύσσαξαν νὰ δοῦν τοὺς ἀμφισβητίες νὰ ὑποκύπτουν.

Ἂς προσπαθήσουμε ὅλοι μας, ἄλλη μίαν φορά, νὰ περιορίσουμε τὸν φασιστάκο ποὺ κρύβουμε μέσα μας.

Ζιαμπάρας Δημήτριος

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply