Σὰν σήμερα, τὸ 1952, φεύγει ἀπὸ τὴν ζωὴ σὲ ἡλικία 74 ἐτῶν, ὁ Στρατηγὸς ἐν ἀποστρατείᾳ Θεόδωρος Πάγκαλος (παπποῦς τῆς γουρουνοκεφαλῆς τοῦ ΠΑΣΟΚ).

Μελετώντας τὴν Ἱστορία του τὸ μόνο θετικὸ ποὺ μπορῶ νὰ βρῶ ἦταν ἡ ἀνασύνταξις τῆς στρατιᾶς Ἕβρου, μετὰ τὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφή, ἡ ὁποία ὑπῆρξε ἀναμφίβολα ἔργο δικί του καὶ μόνον. Ἡ ὕπαρξις τῆς Στρατιᾶς αὐτῆς, ἦταν ὡς διπλωματικὸ χαρτί, ἡ αἰτία ὥστε οἱ ὅροι τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης τὸ 1923, νὰ μὴν καταστοῦν τόσο δυσβάστακτοι γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἦταν ἡ Στρατιὰ μὲ τὴν ὁποία ὁ Κεμὰλ δὲν ἐτόλμησε νὰ συγκρουσθῇ.

Στὰ ἀρνητικὰ τῆς πορείας του, ὁ πολιτικὸς καιροσκοπισμός του, ἡ ἀντιπάθειά του πρὸς τοὺς συμπολεμιστὲς τοῦ Πλαστήρα καὶ Κονδύλη, ἡ παράδοσις τοῦ Πρίγκηπος Ἀνδρέα στοὺς Ἀγγλους (στὴν οὐσία ἡ ἀπελευθέρωσίς του) πρὶν δικασθῇ γιὰ τὴν ἀπειθαρχεία του στὴν τελικὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς Ἀγκύρας, τὸ 1921, ποὺ ἐστοίχισε τὴν νίκη στὸν Ἑλληνικὸ Στρατό, ἡ «φαιδρὴ δικτατορία» ποὺ ἐπέβαλε καὶ τέλος… ἡ ἔμπνευσίς του, μαζὺ μὲ τὸν Βουλπιώτη, γιὰ τὴν ἴδρυση τῶν Ταγμάτων Ἀσφαλείας στην Κατοχή.

Δημητριάδης Κωνσταντῖνος