Ἔγραφα λοιπὸν ἐχθές, ἀρκετὰ ἐκνευρισμένη, γιὰ τὶς πλημμῦρες, ποὺ δὲν διέλυσαν μόνον τὴν Μάνδρα Ἀττικῆς (γιὰ μίαν ἀκόμη φορά), ἀλλὰ πολλὲς ἀκόμη περιοχὲς τῆς χώρας.

Ξανά-πλημμυρίσαμε;

Ἂδυνατεῖ βλέπετε τὸ κάθε καφριστικὸ σκουπίδι νὰ ἀντιληφθῇ πὼς καὶ τὸ δικό του σπίτι, μὰ κυρίως τὸ δικό του τομάρι (ἤ, ἀκόμη χειρότερα, τὸ  δικό του παιδί), κινδυνεύει ἐξ ἴσου ἀπὸ τὶς ἐγκληματικὲς ἀμέλειες. Ἕνα πλέον σύνηθες φαινόμενον, ἀποτέλεσμα κυρίως τῆς ἀνθρωπίνου ἐγκληματικῆς βλακείας καὶ ἀμελείας, ἐφ΄ ὅσον ἀκόμη καὶ ἡ συστηματικὴ ὑφαρπαγὴ Δημοσίου πλούτου σὲ αὐτὸν τὸν τομέα ὑπάγεται*.

Ὅμως τὸ θέμα μας καὶ σήμερα εἶναι οἱ πλημμύρες καί, ἰδίως, οἱ πλημμύρες τῆς Ἀττικῆς καὶ ἡ κατ’ ἐπανάληψιν καταστροφὴ τῆς Δυτικῆς Ἀττικῆς.

Αὐτὴ ἡ εἰκόνα προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἐθνικὴ Ὁδό, στὸ ὕψος τῆς ὑπογείου γεφύρας (διασταύρωσις Ἐθνικῆς Ὁδοῦ μὲ Θριάσιον), τὸ ἀπόγευμα τῆς Τετάρτης 27 Ἰουνίου. Ἡ λῆψις ἔγινε κατὰ τὴν διάρκεια ἀναμονῆς τῶν ὁδηγῶν δίπλα στὴν ὑπόγεια γέφυρα.

Τὸ ποτάμι ποὺ βλέπετε εἶναι πολὺ μικρὸ μέρος τοῦ ὄγκου τῶν ὑδάτων ποὺ κατέκλυζαν τὰ πάντα, στὴν Δυτικὴ Ἀττική, ἐκεῖνες τὶς ὧρες.
Ὄχι τόσο διότι τὸ νερὸ ἦταν πολὺ καὶ ξαφνικό, ἀλλὰ διότι ἡ ἰδία ἡ Ἐθνικὴ Ὁδὸς κατήντησε νὰ λειτουργῇ ὡς ἐμπόδιον στὴν διαφυγὴν τῶν ὑδάτων.

Ἂς ἐπιστρέψουμε ὅμως λίγο στὰ τοῦ Νοεμβρίου τοῦ 2017 καὶ στὶς τότε πολὺ μεγαλύτερες καταστροφές.
Καλὸ θὰ ἦταν νὰ παρατηρήσουμε πὼς οἱ πέτρινες γεφυρώσεις (σαφῶς παλαιότατες), ὄχι μόνον δὲν ἔπαθαν κάτι, ἀλλὰ ἐὰν δὲν ὑπῆρχαν οἱ ἄλλες, μὲ τὰ μικρότερα ἀνοίγματα, τῶν ἐργολαβικῶν ἁρπακτικῶν, ποὺ ἔσπασαν καὶ πράγματι ἐμπόδιζαν τὴν ῥοὴ τῶν ὑδάτων, ἀπειλώντας, κυρίως ζωές, δὲν θὰ εἴχαμε τοὺς τόσους πολλοὺς θανάτους στὴν Μάνδρα καὶ στὰ Μέγαρα, ἀλλὰ οὔτε θὰ εἴχαμε τόσο ἐκτενεῖς καταστροφές.
(Ὄχι, δὲν φταῖν μόνον οἱ σύγχρονες γεφυρώσεις βεβαίως. Ἁπλῶς εἶναι κι αὐτὲς μέρος τοῦ προβλήματος!)

Μπαζωμένα ῥέματα, μπαζωμένες ὑδάτινες διαφυγὲς καί, κυρίως, μπαζωμένα μυαλά.

Πέραν ὅμως τῶν ὑλικῶν καταστροφῶν, τῶν καταλασπωμένων ὑπογείων καὶ ἡμι-ὑπογείων, τῶν δεκάδων πνιγμένων αὐτὸ ποὺ ἀξίζει νὰ ἀντιληφθοῦμε γιὰ τὰ προβλήματα τῆς περιοχῆς εἶναι πὼς ἕνας σημαντικὸς παράγων, ποὺ ἐμποδίζει τὰ ὕδατα νὰ διαφύγουν πρὸς τὴν θάλασσα, μὲ τὶς μικρότερες, γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ἐπιπτώσεις, εἶναι ἡ ἰδία ἡ Ἐθνικὴ Ὁδός, ποὺ ἀνακόπτει τὴν ῥοή τους, ἰδίως στὸ ὕψος τοῦ Θριασίου.

Ὁ ὄγκος τῶν ὑδάτων τοῦ Νοεμβρίου, σαφῶς μεγαλύτερος ἀπὸ τὸν πρόσφατο (μὲ κοῖτες φάρδους ἀπὸ 70-150 μέτρα κατὰ διαστήματα), ξεῤῥίζωσε δένδρα ἑκατονταετῆ, ἀσφαλτοστρώσεις, γέφυρες, σπίτια καί, κατέληξε νὰ ἐγκλωβισθῇ, σὲ μεγάλο του μέρος, μέσα στὴν Μάνδρα.

Ἡ διαδρομή του δέ, ἀκόμη καὶ σήμερα, ἀποδεικνύει πὼς ναὶ μὲν ἦταν μεγάλος ὁ ὄγκος, ἀλλὰ ἐὰν ὑπῆρχε διέξοδος τῶν ὑδάτων, δὲν θὰ εἴχαμε νὰ θρηνοῦμε τόσα θύματα καὶ δὲν θὰ ἀναζητούσαμε, ἀκόμη καὶ  σήμερα, τοὺς …ἀγνώστους ὑπευθύνους!!!

Τὸ νερὸ ἦλθε γιὰ νὰ …μείνῃ!
Ἐὰν δὲν σκεφθοῦμε στοιχειδωδῶς λογικῶς, τὸ νερὸ ποὺ ἦλθε γιὰ νὰ μείνῃ θὰ μᾶς ἀποτελειώση.
Στὸ χέρι μας εἶναι νὰ ἀλλάξουμε ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν πολιτικο-κομματικῶν σκουπιδιῶν), διότι πλέον κάθε ἀναβολὴ καὶ ἀναστολὴ θὰ μᾶς ὁδηγῆ ταχύτερα στὸ (φυσικό μας) …τέλος!

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ἄκουσα κάπου πὼς ἀντιπλημμυρικὰ ἔργα ἀξίας 500.000 εὐρῶ λαμβάνουν ἤδη χώρα στὴν περιοχή!!! Σαφῶς καὶ γίνονται διανοίξεις, ποὺ δὲν νομίζω νὰ κοστίζουν τόσο πολύ. Ἐν τούτοις, γιὰ τὸ (πραγματικά) καλό μας, ἂς μὴν πολυ-πιστεύουμε τὶς κορῶνες τῶν διαπλεκομένων, διότι μία ἁπλῆ διάνοιξις κοίτης δὲν εἶναι ἔργον, ἀλλὰ Ἀνάγκη. Ἡ ἔννοια τοῦ ἀντιπλημμυρικοῦ, ἰδίως μὲ ὅλα ἐκεῖνα τὰ περὶ μελετῶν καὶ λοιπῶν ὑπερβολῶν, ποὺ ἔφθασαν νὰ ἀναφέρονται σὲ ἑκατομμύρια ἐπὶ ἑκατομμυρίων, δὲν ὑφίσταται. Τὰ μόνα ἀντιπλημμυρικὰ ἔργα ποὺ χρειάζονται στὴν περιοχὴ εἶναι αὐτὰ ποὺ θὰ ἐπιτρέψουν στὸ νερὸ νὰ κινεῖται ἐλεύθερα, δίχως ἐμπόδια καὶ δίχως ἀνθρώπινες παρεμβάσεις…

Ἀντιπλημμυρικά;  Ποῦ;
Εἰκόνες ἀπὸ τὸν Εὔστρατο Σκαφίδα:

.

* Ναί, περὶ βλακείας συζητᾶμε ὅταν κάποιος κυττᾷ μόνον τὴν ἁρπακτή του κι ὄχι τὸ Δημόσιον καλό, ἐφ΄ ὅσον ἀδυνατεῖ νὰ συνειδητοποιήσῃ πὼς ἡ καταστροφὴ δὲν θὰ κτυπήσῃ μόνον τὸν ἀδύναμο, ἀλλὰ καὶ τὸν ἴδιον. Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι …ψιλὰ γράμματα γιὰ τοὺς ἠλιθίους!!!