Ἱστορικὲς (ἀναγκαῖες γιὰ ὅλους μας) ἀποδομήσεις…

…καὶ ποὺ ἐὰν τὶς συνειδητοποιήσουμε, θὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ πόσο ἀνθελληνικὸ μόρφωμα εἶναι τὸ (κατ’ ἐπίφασιν) κράτος «Ἑλλάς»!

Εἶναι ἔκδηλος ἡ πίκρα καὶ ἡ ἀπογοήτευσις ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν προσφάτων ἱστορικῶν γεγονότων. Συναισθήματα θλίψεως καὶ ὀργῆς πλημμυρίζουν κάποιον (ὄχι ἀπαραιτήτως συστηματικό) ἐρευνητὴ τῆς Ἱστορίας, ὅταν καταπιάνεται μὲ τὴν μελέτη τῶν (ἔστᾦ) γνωστῶν (καὶ ἀποδεκτῶν), τοὐλάχιστον, ἱστορικῶν γεγονότων. Ἰδίως δὲ τοὺς τελευταίους δύο αἰῶνες, ποὺ ἐπισήμως διαθέτουμε καὶ «ἑστία ἐλευθέρα» (λέει), κατὰ τὰ διεθνῆ πρότυπα, εἶναι πασιφανὲς τὸ πόσο πολὺ οἱ ἀπ΄ εὐθείας ἐκπρόσωποι τῶν τοκογλύφων μερίμνησαν (καὶ μεριμνοῦν) γιὰ νὰ παραμείνουμε ὑπὸ τὸν ἔλεγχό τους «οἰκειοθελῶς», βάζοντας χέρι ἰδίως στὶς ἱστορικὲς ἀποδείξεις, ποὺ θὰ τοὺς ἀποκαθήλωναν.

Ἡ Ἐθνικὴ Τράπεζα …κερνᾶ ἱστορία!!!

Ἐάν, γιὰ παράδειγμα, καταφύγουμε γιὰ τὸν μαυροκορδάτο στὴν γνωστή μας βικιπαιδεία, θὰ διαβάσουμε στὴν εἰσαγωγὴ (ἀλλὰ καὶ λίγο παρακάτω) πώς…:

Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος (Κωνσταντινούπολη, 3 Φεβρουαρίου 1791 – Αίγινα, 6 Αυγούστου 1865) ήταν κυρίαρχη προσωπικότητα στις τάξεις [1] των εκσυγχρονιστών,[2] αγωνιστής του 1821[3] ,διπλωμάτης και πολιτικός που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου κατά την Επανάσταση και στις πρώτες μετεπαναστατικές δεκαετίες.[4] Έδρασε αρχικά στις παραδουνάβιες ηγεμονίες λαμβάνοντας πολιτικές θέσεις δίπλα στον θείο του Ιωάννη Καρατζά, εγκαταστάθηκε στην Πίζα (αποτελώντας επίλεκτο μέλος του ομώνυμου κύκλου) και στην συνέχεια κατέβηκε στην Ελλάδα για να λάβει μέρος στην επανάσταση του 1821. Αναρριχήθηκε στα ανώτατα αξιώματα σε σύντομο χρόνο αναλαμβάνοντας, διαδοχικά, πρόεδρος της Πρώτης Εθνοσυνελεύσεως, του Εκτελεστικού Σώματος και στην συνέχεια του Βουλευτικού. Μετά την επανάσταση ηγήθηκε της αντιπολιτεύσεως εναντίον του Καποδίστρια, ως εκφραστής της αγγλικής πολιτικής και συμμετείχε ενεργά στην πολιτική ζωή της Ελλάδας διατελώντας τέσσερις φορές πρωθυπουργός, εντός της περιόδου 1822 – 1844.

Ο Μαυροκορδάτος είναι μια από τις περισσότερο αμφιλεγόμενες για την κοινή γνώμη προσωπικότητες της Επαναστάσεως….

…Εκεί ο Μαυροκορδάτος παρακολούθησε μαθήματα οχυρωματικής, τα οποία θα εφάρμοζε αργότερα στο Μεσολόγγι. Έπειτα ανεχώρησαν για την Πίζα της Ιταλίας, όπου συνάντησαν τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο Ουγγροβλαχίας, στου οποίου το σπίτι εγκαταστάθηκαν. Κατά την διάρκεια της παραμονής του παρακολούθησε μαθήματα ιατρικής στο Πανεπιστήμιο και έλαβε μέρος σε επαναστατικές διεργασίες δημιουργώντας τον λεγόμενο «Κύκλο της Πίζας», ο οποίος διεδραμάτισε παρασκηνιακό ρόλο στην εξέλιξη της επαναστάσεως του ‘21. Το 1819 ο Μαυροκορδάτος μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία από τον Τσακάλωφ,[6] ο οποίος τον είχε επισκεφθεί στην Πίζα μαζί με τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο.β[›] Ο «κύκλος της Πίζας» θεωρούσε ότι η επανάσταση απαιτούσε περισσότερο χρόνο και μεγαλύτερη προετοιμασία,[7] ενώ ήταν αντίθετος στην τοποθέτηση του Αλέξανδρου Υψηλάντη στην αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας

…Στην πορεία όμως έμαθε ότι βρισκόταν ακόμα στα χέρια των Οθωμανών γι’ αυτό εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι.[12] Εκεί άρχισε αμέσως τις ενέργειες για τοπική πολιτική οργά­νωση. Συναντάται με τον Δημήτριο Υψηλάντη τον Αύγουστο του ’21, ορίζεται πληρε­ξούσιός τουγ[›] και συγκαλεί την «Συνέλευσιν της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος» της οποίας εκλέγεται πρόεδρος. Η διαφωνία του με τον Δημήτριο Υψηλάντη και η επακόλουθη συμμαχία του με τους προεστούς[13] του δίνουν την ευκαιρία αλματώδους προωθήσεως: εκλέγεται πρόεδρος της πρώτης Εθνικής Συνελεύσεως της Επιδαύρου (που την 1η Ιανουαρίου 1822 ψήφισε το «Προσωρινό Πολίτευμα της Ελλάδος» και στις 15 Ιανουαρίου εξέδωσε την περίφημη «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Ελληνικού Έθνους»), πρόεδρος την ίδια ημέρα του Εκτελεστικού Σώματος και αργότερα του Βουλευτικού. Η σύντομη Διακήρυξη που προτάσσεται στο «Προσωρινό Πολίτευμα» («πεμπτουσία της αρχής των εθνοτήτων») συντάχθηκε από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και τον στενό του συνεργάτη Αναστάσιο Πολυζωίδη.[14][15]

Η επιτυχία όμως στον στρατιωτικό τομέα δεν ήταν ανάλογη με αυτήν στον πολιτικό. Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, που πίστευε ότι αν επετύχαινε μια υπερήφανή νίκη εναντίον των τουρκικών στρατευμάτων θα κατάφερνε να επισκιάσει τους οπλαρχηγούς[17] και να αποκτήσει ακόμα περισσότερο κύρος, οργάνωσε εκστρατεία στην Ήπειρο, η οποία οδήγησε στην αποτυχημένη μάχη του Πέτα. Είναι πάντως ο μόνος πρωθυπουργός που έλαβε προσωπικά ενεργό μέρος σε (τρεις) πολεμικές επιχειρήσεις….

Φρόντισε για την σύναψη του αγγλικού δανείου για το οποίο κατηγορήθηκε σφοδρότατα. ΄Οσο κι αν λόγω λονδρέζικης αρπακτικότητας και ελληνοπρεπούς διαχειρίσεως το δάνειο δεν απέδωσε τ’αναμενόμενα και θεωρήθηκε από πολλούς σαν αιτία του εμφυλίου πολέμου (που θα γινόταν βέβαια και χωρίς το δάνειο που απλώς βοήθησε την παράταξη που το πήρε να επικρατήσει),[42] εν τούτοις ο κύριος σκοπός επετεύχθη: «να ενοχοποιήσει, ούτως ειπείν, την Αγγλίαν εν τη εκβάσει της ελληνικής επαναστάσεως» και να δώσει αφορμή «εις την έναρξιν αμοιβαίων σχέσεων» μεταξύ Ελλάδος και Αγγλίας, όπως έλεγε ο ίδιος ο Μαυροκορδάτος στις οδηγίες του.[43]

Πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραμάτισε και στην ανταρσία της Ύδρας,[47] η οποία κορυφώθηκε με την πυρπόληση του ελληνικού στόλου στον ναύσταθμο του Πόρου. Την 14η Ιουλίου του 1831 οι Ανδρέας Μιαούλης και Κριεζής με 200 Υδραίους στρατιώτες κατέλαβαν τον ναύσταθμο στον Πόρο, όπου κατέφθασε αμέσως ο Μαυροκορδάτος για να συντονίσει τις ενέργειες ως πολιτικός σύμβουλος του πρώτου. Στις άκαρπες διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και τους αντιπρέσβεις πήραν μέρος οι Μιαούλης και Μαυροκορδάτος ως αντιπρόσωποι των επαναστατών. Για να εξουδετερώσει την ανταρσία ο Καποδίστριας σχεδίασε απο­κλεισμό της Ύδρας (κέντρον των αντιπολιτευομένων) με τα πλοία του στόλου, που βρίσκονταν στον Πόρο, αλλά ο Μιαούλης πρόλαβε και τα κατέλαβε. Ο Καποδίστριας ζήτησε την βοήθεια του αρχηγού της ρωσσικής μοίρας ναυάρχου Ricord που επιχείρησε ν’ ανακαταλάβει τον στόλο. Την 1η Αυγούστου του 1831 ο Μιαούλης τίναξε στον αέρα [48] την φρεγάτα «Ελλάς» και την κορβέτα «Ύδρα».Ο Μαυροκορδάτος, αν και επέστρεψε στη Ύδρα πριν από το κατά τον Αλέξανδρο Ρίζο Ραγκαβή «μεγαλουργόν έγκλημα»,[49] θεωρήθηκε ηθικός αυτουργός της καταστροφής ακόμη και από συμπαθούντες αυτόν νεώτερους ιστορικούς.[50][51] Πλην όμως οι σχετικές διατυπώσεις εγγυτέρων χρονικά προς το γεγονός συγγραφέων γεννούν πολλές αμφιβολίες για την ενοχή του.[52]

πηγὴ

(Τὰ ἔντονα κοκκινισμένα γράμματα δικά μου.)

Σημείωσις: Ὁ Μαυροκορδάτος ἐπισήμως ἦταν αὐτὸς ποὺ μερίμνησε γιὰ νὰ ὀχυρωθῇ τὸ Μεσολόγγι. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ἀγνοοῦμε ἅπαντες εἶναι πὼς ἠ ὀχύρωσις τοῦ Μεσολογγίου ἦταν ἔργον τοῦ Ῥαζη-Κότσικα καὶ ὄχι τοῦ Μαυροκορδάτου. Αὐτὸς ἐξηφανίσθη ὅταν ἐπέτυχε νὰ πατήσῃ γερὰ τὸ πόδι του στὰ τῆς διακυβερνήσεως δρώμενα. Ἡ ἐν λόγῳ παραπληροφορία προέρχεται, κυρίως, ἀπὸ τὸν γαμβρὸ τοῦ Μαυροκορδάτου Τρικούπη, ποὺ μεταξὺ πολλῶν ἄλλων …«προσπερνᾶ» ταχύτατα τὴν ἀνικακότητά του στὴν γνωστὴ Μάχη τοῦ Πέτα.

Ἀναφέρομαι συχνὰ πυκὰ στὸ ἐν λόγῳ σαπρόφυτον, διότι ἂν καὶ γνωρίζουμε ἅπαντες, κυρίως διαισθητικῶς, τὸ εἶδος του, ἐν τούτοις, προσπερνοῦμε τὶς θετικὲς ἢ τὶς ἀσαφεῖς ἀναφορὲς στὸ ἄτομόν του, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς πίσω ἀπὸ αὐτὲς κρύβεται ἕνας ὁλόκληρος μηχανισμὸς ἀποσιωπήσεως τοῦ πραγματικοῦ ῥόλου του, μὰ κυρίως ἕνας ὁλόκληρος μηχανισμὸς ἀποκρύψεως τῶν πραγματικῶν ἐργοδοτῶν του. Ἑνὸς δυνάστου ποὺ μᾶς ἐπεβλήθη μέσα ἀπὸ  ἀπερίγραπτα παρασκήνια, βία καὶ δολοπλοκίες. Ἡ δὲ ἀπόκρυψις τοῦ πραγματικοῦ του ῥόλου του στὴν δημιουργία τοῦ Ἑλλαδοκαφριστάν, καθὼς φυσικὰ καὶ στὸ ἔως σήμερα ἁλυσόδεμα τῆς χώρας μας στὰ δάνεια τῶν τοκογλύφων, εἶναι κάτι ποὺ ξεπερνᾶ τὰ ὅρια τοῦ γελοίου, ἀλλὰ καὶ ὑφίσταται καὶ ἀποδεικνύεται, παρὰ τὶς τόσο συστηματικὲς ἱστορικὲς ἀλλοιώσεις.

Τὸ τσιράκι τοῦ Μαυροκορδάτου, ὁ Πολυζωΐδης, πού, ἀργότερα, ἦταν αὐτὸς ποὺ οὐσιαστικῶς διεχειρίζετο τὴν προπαγάνδα κατὰ τοῦ Κυβερνήτου, ἡ ὁποία καὶ ὁδήγησε στὴν δολοφονία του, δὲν ἦταν καὶ τόσο …καλὸ παιδί, ὅπως ἀρεσκόμεθα νὰ πιστεύουμε (ἄλλη …«ἁγιοποίησις» αὐτή!!!). Ἐντολὲς τοῦ Μαυροκορδάτου ἐκτελοῦσε κι αὐτός. Καί, μέσα σὲ αὐτὲς τὶς ἐντολὲς ἦταν καὶ ἡ μὴ ἐκτέλεσις τῶν ὁπλαρχηγῶν τοῦ Ἀγῶνος.
Τί νομίζαμε; Ἀπό μόνος του …ἔστησε τά πόδια καί ἠρνῆτο νά ὑπογράψῃ τήν ἐντολή ἐκτελέσεώς τους;

Ὁ Πολυζωΐδης, ποὺ τόσο θαυμάζουμε, ἦταν αὐτὸς ποὺ τόσο πολὺ πολέμησε τὸν Κολοκοτρώνη καὶ τὸν Καποδίστρια.
Ἦταν αὐτὸς ποὺ συνυπέγραψε στὰ «δάνεια τῆς Ἀνεξαρτησίας», τὰ ὁποία «ἔτυχαν διαπραγματεύσεων» ἀπὸ τὸν Μαυροκορδάτο. (Ἦ
ταν ὁ γραμματεὺς στὶς διαπραγματεύσεις τοῦ «δανείου» -ποὺ φυσικά, ἐπίσης ὁ Μαυροκορδάτος ἀπεφάσισε-).
Ἦταν αὐτὸς  ποὺ τόσο πολὺ ἀντεπολιτεύθη τὸν Καποδίστρια, συκοφαντώντας τον μὲ τὰ χειρότερα καὶ ὁδηγώντας στὴν καταστροφὴ τοῦ στόλου ἀπὸ τὸν Μιαούλη.
Ἐγκλήματα ἀτιμώρητα ὅλα αὐτά, ἐνᾦ φθάσαμε καὶ  στὸ σημεῖον νὰ τοὺς ὑμνοῦμε ὅλους αὐτοὺς ὡς ἐθνικοὺς ἥρωες, ἂν καὶ στὴν πραγματικότητα ἦσαν ἁπλοῖ, συνήθεις, αἰσχρότατοι μειοδότες.

Ἡ μετέπειτα στάσις Πολυζωΐδου, στὴν δίκη Κολοκοτρώνη-Πλαπούτα ἦταν κάτι τελείως διαφορετικὸ καὶ ἔκρυβε τὰ αἴτιά της στὶς «ἐπιθυμίες τῆς Ῥωσσίας». Ἡ λεπτομέρεια ποὺ ὅλοι μας ἀγνοοῦμε (καὶ ἡ ὁποία προέκυψε ἀπὸ ἐπίπονες ἔρευνες τοῦ Δημητρίου Μιχαλοπούλου, τοῦ ἱστορικοῦ μας), εἶναι πὼς ἡ μὴ ἐκτέλεσις τῶν Κολοκοτρώνη – Πλαπούτα ἦταν ἀπόφασις Μαυροκορδάτου, κατὰ «συμβουλὴν τῆς Ῥωσσίας».
Καὶ πράγματι, ὁ πολιτικάντης ἀπεφάσισε νὰ τὰ ἔχῃ καὶ μὲ τοὺς Ῥώσσους καλά. Πρὸς τοῦτον ἡ  μὴ ἐκτέλεσις τῶν ἀγωνιστῶν ἐπετεύχθη, ὄχι φυσικὰ διότι τοὺς ἤθελαν τὰ ἐν λόγῳ σαπρόφυτα ἐλευθέρους, ἀλλὰ διότι πλέον εἶχαν ἐπιτύχη τὸν ἔλεγχο τῆς κοινωνίας (μέσῳ τῶν ταμείων) ἀπολύτως καὶ ἤδη οἱ ἀγωνιστὲς ἦσαν ἀπολύτως ὑποταγμένοι καὶ τρομοκρατημένοι. Τοὺς ἦσαν περισσότερο χρήσιμοι ζωντανοὶ παρὰ νεκροί!!!

Ἡ τόσο ἐπίμονος καὶ ἀνέντιμος προπαγάνδα Πολυζωΐδου (μέσῳ τῆς ἐφημερίδος του, ποὺ ἔκλεισε μετὰ τὴν δολοφονία Καποδίστρια) ἐξαπολύετο καὶ σκηνοθετεῖτο στὴν πραγματικότητα ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Μαυροκορδάτο, ποὺ ναὶ μὲν ὑπηρετοῦσε πιστὰ τὸ «Ἀγγλικὸ Στέμμα» (ἐπίσημο βιτρίνα καὶ ἕδρα τῶν τοκογλύφων), ἀλλὰ στὴν οὐσία διεχειρίζετο ὁ ἴδιος τὸ χρῆμα τῶν δανείων, γιὰ νὰ μπορῆ, ἀνενόχλητος, νὰ ἀσκῇ τὴν τυραννία του εἰς βάρος ὅλων τῶν ἀντιπάλων του. Προσεταιριζόμενος τὴν οἰκογένεια Κουντουριώτου εἶχε ἄμεσον πρόσβασιν στὰ χρήματα τοῦ δανείου καί, πατώντας στὴν λυκοφιλία του μὲ τὸ ἄλλο κάθαρμα, τὸν Κωλέττη, σκηνοθέτησαν δύο ἐμφυλίους, πρὸ κειμένου νὰ παγιώσουν τὴν ὑποταγὴ τῶν ἀγωνιστῶν, μὰ στὴν οὐσία ὅλου τοῦ ἂφελοῦς μας γένους. Στὰ νύχια τὰ δικά τους γεννηθήκαμε, ἀνδρωθήκαμε καὶ ἐκπαιδευθήκαμε, ἐφ΄ ὅσον ὅλο αὐτὸ τὸ  μόρφωμα, ποὺ σήμερα ἐπὶ τέλους ἀντιλαμβανόμεθα ὡς ἐχθρικόν, δικό τους κατασκεύασμα ἦταν.

Ὁ (κάθε) Μαυροκορδάτος, μαζὺ μὲ τὸν (κάθε) Νέγρη, Κωλέττη, Κουντουριώτηδες, Ζαΐμηδες, Λόντους, ἀλλὰ καὶ τοὺς (κάθε λογῆς) Γκοῦρες, Μακρυγιάννηδες, μὰ καὶ Σουλιῶτες, διέλυσαν ὅλην τὴν συνοχὴ τῶν Ἐπαναστατῶν, παρέδωσαν τὴν ἀπελευθερωμένη Πελοπόννησο στὰ χέρια τοῦ Ἰμπραῆμ, ἔθεσαν σὲ ἀπόλυτο κίνδυνο τὴν ὕπαρξιν τοῦ γένους, ἐφ΄ ὅσον πρῶτα, γιὰ λόγους ἐλέγχου καὶ καταστολῆς, λεηλάτησαν μὲ τὰ χεράκια τους, ἐβίασαν γυναῖκες καὶ παιδιά, καταστρέφοντας ἀπὸ κοινοῦ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ οἱ μαχητὲς τῆς Ἐλευθερίας εἶχαν μὲ τὸ αἷμα τους κερδίση.
Καί, ἐπὶ πλέον, σήμερα, διαβάζουμε στὰ ἐπίσημα ἱστορικοφανῆ βιβλία, ἔντυπα καὶ ἱστοσελίδες πὼς ἦσαν …ἀμφιλεγόμενες προσωπικότητες τὰ καθάρματα, ἐνᾦ πασιφανῶς ἀποδεικνύεται πὼς ἦσαν ἐγκληματικές, μισάνθρωπες καὶ ἀνθελληνικὲς προσωπικότητες τὰ ἐν λόγῳ καθάρματα.

Αὐτὰ τὰ ὀλίγα γιὰ νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὸ ποιοὶ εἴμαστε στὴν πραγματικότητα.
Δὲν φθάνει ποὺ ἀγνοοῦμε τὴν Ἱστορία μας…
Δὲν φθάνει ποὺ τιμοῦμε τὰ καθάρματα ὡς …ἥρωες!!!
Καταντοῦμε, ἀκόμη καὶ σήμερα, ἐν ἀγνοίᾳ μας, ἄξιοι συνεχιστὲς τῶν στρατευμάτων ποὺ ὁ Κωλέττης ἐξαπέλυσε κατὰ τῶν πραγματικῶν ἡρώων τῆς Ἐπαναστάσεως!!!

Ἂς μὴ ξενιζόμεθα λοιπόν.
Ἡ Ἱστορικὴ Ἀποδόμησις κάθε ψεύδους εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση στὴν Ἐλευθερία. Ἀπὸ ἐκεῖ ξεκινᾶμε γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε τὰ ὑπόλοιπα.

Φιλονόη

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

5 thoughts on “Ἱστορικὲς (ἀναγκαῖες γιὰ ὅλους μας) ἀποδομήσεις…

  1. Μὴ τὸ κουράζεις Φιλονόη. Τὸ Κράτος τῶν Ἀθηνῶν προέκυψε ἀπὸ τὴν ἀτυχὴν ἔκβασιν τοῦ ’21, ἡ ὁποία μὲ τὴν σειράν της προέκυψε ἀπὸ τὴν ἀθεράπευτον διαχρονικὴν ροπὴν εἰς τὸ ἀλληλοτρώγεσθαι τῶν Ἑλλήνων. Τὸ χειρότερον δὲ ὅλων εἶναι ὅτι τὸ προκῦψαν κράτος ἀντὶ τοὐλάχιστον νὰ ἐμπνέεται ἀπὸ πνεῦμα ἑνὸς Κολοκοτρώνη, ἑνὸς Γαζῆ, ἑνὸς Ἀνδρούτσου, ἑνὸς Πολυζωΐδη καὶ ἄλλων σπουδαίων προσωπικοτήτων, ἀντιθέτως κυριαρχεῖται ἀπὸ τὰ πνεύματα Μαυροκορδάτων καὶ Κωλέτηδων. Μὲ ὅτι τοῦτο συνεπάγεται.
    Τὸ εὐτύχημα ἐν προκειμένω εἶναι ὅτι τὸ ’21δὲν ἔχει τελειώσει ἐφ’ ὅσον ὑπάρχεις ἕνα ἐλεύθερον πλὴ ἀλλοπρόσαλον ἐθνικὸν κέντρον καὶ ὁ μεἰζων ἐλληνικὸς χῶρος ἐξακολουθεῖ νὰ εἶναι ἀλύτρωτος πατρίς.

    • Αὐτό, μὲ τὰ πρόσωπα-πρότυπα, πρέπει νὰ τὸ τελειώνουμε. Ὁριστικῶς. Γνωρίζεις πολὺ καλὰ ἀπὸ ἱστορία γιὰ νὰ …σκοντάπτῃς σὲ πολυζωΐδηδες (κι ὄχι μόνον!).
      Ὅσο γιὰ τὸ ἀλληλοτρώγεσθαι ἔχει αἴτια ποὺ τὰ ἔχουμε ἀναλύση πολλάκις καί, τὰ ὁποία, οὐδέποτε ἦσαν αὐτὰ ποὺ φαίνονται.

  2. Φιλονόη, ὡς ἐπιστήμων καὶ ὡς ἄνθρωπος, ἐκθύμως ἀναγνωρίζω ὅτι δίκιο ἔχεις σὺ καὶ ὄχι ὁ φίλος μας Νικόλαος, μὲ τὸ Κράτος τῶν Ἀθηνῶν, τὸν Πολυζωΐδη κ.τ.λ.

Leave a Reply to ΝικόλαοςCancel reply