Δὲν θὲς νὰ βλέπῃς αἷμα…

…ἀλλά, κάποιες, πολὺ συγκεκριμένες στιγμές, ὄχι μόνον χρειάζεται, μὰ ἀπαιτεῖται.

Εἴμαστε ἀπολύτως ἀμνήμοντες ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι καὶ πολὺ σύντομα, ἐὰν δὲν ὑπάρχουν οἱ σχετικὲς (κι ἀναγκαῖες θὰ ἔλεγα) ἐπαναλήψεις, ξεχνᾶμε. Ξεχνᾶμε τὰ πάντα.
Ξεχνᾶμε τόσο πολύ, ποὺ καταλήγουμε νὰ χάνουμε ἀκόμη καὶ τὶς ἀναγκαῖες γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας στοιχειώδεις γραμμὲς ἀμύνης.

Ξεχάσαμε, γιὰ παράδειγμα, τὸν φυσικὸ τρόπο διαβιώσεως. Γεμίσαμε τὸν πλανήτη μας σκουπίδια, μὴ ἔχοντας χρεώδη ἀντίληψιν τῆς ἐπιβαρύνσεως ποὺ προκαλοῦμε. Ἂγνοώντας στοιχειώδεις κανόνες καταφέραμε νὰ κάνουμε σκουπιδότοπο τὸ σπίτι μας. Εἰκόνες σὰν κι αὐτήν:

…εἶναι μόνον ἕνα μέρος τῆς πραγματικότητος ποὺ ἀρνούμεθα νὰ δοῦμε κατάματα καὶ τὴν ὁποίαν ὅλοι μας δημιουργήσαμε.
Εἶναι σαφῶς φρικτὸ τὸ νὰ βλέπουμε ἕνα πουλὶ σκοτωμένο, ἐμμέσως ἀλλὰ σαφῶς, ἐξ αἰτίας τῶν δικῶν μας παραλήψεων, ἀλλὰ ἔως ἐδῶ τὸ ἀντέχουμε. Πουλιὰ εἶναι. Ζῷα… Δὲν εἶναι ἄνθρωποι…

Συγκλονιστική περιβαλλοντική καταστροφή

Ὅμως… Βλέποντας τὶς παραπάνω σκηνὲς βιώνουμε, στιγμιαίως, μίαν ἀπόλυτο φρίκη, τὴν ὁποίαν ὅμως, σὲ λίγα λεπτά, θὰ τὴν λησμονήσουμε. Βλέπετε ἡ φρίκη δὲν εἶναι καὶ ὅ,τι καλλίτερον γιὰ τὴν ἡρεμία μας.
Ὅμως αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι ἕνα ἀκόμη, ἀπὸ τὰ τόσα ἄλλα, συμπτώματα, ποὺ
ἀποδεικνύουν τὴν δική μας βολικὴ ἀμνημοσύνη ποὺ ἀπομειώνει τὸ αἴσθημα εὐθύνης,

Ξεχάσαμε ἐπίσης τὸν πόνο ποὺ προκαλεῖ ὁ πόλεμος. Σὰν σκιὰ εἶναι στὰ κεφάλια μας ἡ ἔννοιά του. Τρομάζουμε ἐμπρὸς στὶς λέξεις ἐνᾦ οὐδέποτε θὰ ἐπιλέγαμε νὰ εὑρεθοῦμε ἐμπρὸς σὲ κομματιασμένες σοροὺς καὶ ἰδίως ἐμπρὸς στὰ πτώματα παιδιῶν. Τρέμουμε καὶ τὴν ἰδέα ἀκόμη. Χάνουμε τὸν ὕπνο μας. Μά πῶς ὅμως θά ἐννοοῦμε ὅλοι μας τήν φρίκη τοῦ πολέμου ἐάν δέν ἀντιλαμβανόμεθα αὐτήν τήν φρίκη ὅλοι μας καί σέ βάθος; Πῶς εἶναι δυνατόν νά δουλεύουμε γιά νά διαφυλαχθῇ ἡ Εἰρήνη νυχθημερόν, ἐάν ἀγνοοῦμε τίς ἐπιπτώσεις τοῦ πολέμου;

Κι ἐγὼ δὲν ἀπολαμβάνω τὸ νὰ βλέπῳ κομμένα κεφάλια…

Ξεχάσαμε τὰ πάντα καὶ πρὸς τοῦτον οἱ εὐκαιρίες μας γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε μειώνονται δραματικά.
Ἰδίως τώρα, μὲ τὶς πρόσφατες πυρκαϊές, ποὺ σύσσωμος ὁ κρατικὸς μηχανισμὸς μεριμνᾶ γιὰ νὰ μὴν μάθουμε καὶ τὸν ἀριθμὸ τῶν νεκρῶν καὶ τὰ ὀνόματά τους μά, ἰδίως, τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει ἀπανθρακωμένος.
Ὄχι γιὰ νὰ ἐθισθοῦμε σὲ σκηνὲς βίας φυσικά, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ἀναγκαία ἐκείνη (ὁπτική) ἐμπειρία, ποὺ θὰ μᾶς κάνῃ (ἐπὶ τέλους) νὰ εἴμαστε πιὸ συνειδητοποιημένοι, πιὸ ὑπεύθυνοι καὶ πιὸ προνοητικοί.
Διότι μόνον τὸ πάθημα γίνεται μάθημα!!!

Καιρός μας εἶναι λοιπὸν νὰ παύσουμε νὰ κρυβόμεθα πίσω ἀπὸ τὸ δάκτυλό μας καὶ νὰ ἐπιλέξουμε νὰ ἀντικρύσουμε ὠμὴ τὴν βία τοῦ κόσμου μας. Ὄχι τόσο διότι θὰ κληθοῦμε συντόμως νὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε ἀλλὰ γιὰ νὰ φροντίσουμε, ὅταν θὰ τὴν ἀντιμετωπίσουμε, νὰ εἴμαστε καὶ καταλλήλως προετοιμασμένοι καὶ στοιχειωδῶς ἀποφασισμένοι, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ἐπαναληφθῇ.

Τὸ «κατόπιν ἑορτῆς» ὀφείλουμε νὰ τὸ ἀφήσουμε ὁριστικῶς πίσω μας.
Ἔχουμε καταντήση …κοττοῦλες, μεταθέτοντας τὶς δικές μας εὐθῦνες ἀντιμετωπίσεως τῶν κινδύνων, ἀλλὰ καὶ ἀποποιούμενοι τῆς Φυσικῆς Ἐπιλογῆς μας γιὰ τὴν προστασία τῆς ζωῆς μας, τῆς τιμῆς μας καὶ τῆς οἰκογενείας μας σὲ ἄλλους.

Ἀπὸ μικρὰ παιδιὰ μᾶς ἐκπαιδεύουν γιὰ νὰ γινόμαστε …κόττες!!!

Κι ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ διασφαλίσουμε, τάχα μου τάχα μου, τὴν εἰρήνη.
Ἀρνούμεθα νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς γιὰ νὰ διασφαλισθῇ ἡ Εἰρήνη, πρέπει νὰ παραμένουμε διαρκῶς ἑτοιμοπόλεμοι.
Ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἡ εὐθύνη τῆς ἐπιβιώσεώς μας ὅταν μεταβιβάζεται σὲ ἄλλους, μᾶς μετατρέπει σὲ σφάγια.
Ἀρνούμεθα νὰ χωνεύσουμε πὼς ὅποιος ἀναζητᾶ σωτῆρες καταλήγει μὲ ἀφεντικά…

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Δὲν θὲς νὰ βλέπῃς αἷμα…

Leave a Reply