Μελετώντας κάποιες ἀπὸ τὶς ἔρευνες τοῦ νομισματολόγου Ἀστερίου Τσιντσίφου ἐκ τῶν πραγμάτων ἀνακαλύπτουμε, δυστυχῶς μας, πὼς ἡ ἱστορία καὶ πάλι ἀποκρύπτεται συστηματικῶς ἀπὸ τοὺς (φερομένους ὡς) θεματοφύλακές της, ποὺ στὴν πρὸ κειμένη περίπτωσιν εἶναι τὸ Ὑπουργεῖον (χὰ χὰ χά…!!!) (ἀ)πολιτισμοῦ.
Ἀκούγοντας τὸν Ἀστέριο Τσίντσιφο νὰ μιλᾷ γιὰ κάποια ἀπὸ τὰ συμπεράσματά του, στὴν πρόσφατο ἐκδήλωσιν στὶς Σέῤῥες, ὁ ἐκνευρισμός μας κορυφώνεται, διότι πλέον δὲν ἔχουμε μόνον νὰ κάνουμε μὲ ἀποσιωπήσεις καὶ ἔμμεσες ἀλλοιώσεις τῆς Ἱστορίας, ἀλλὰ πλέον μὲ συστηματικὲς ἐπιχειρήσεις καταστροφῆς στοιχείων καὶ τεκμηρίων.
Βουκεφάλας λοιπὸν σήμερα, Ἀμφίπολις, Φίλιππος καὶ ἕνα μνημεῖον ποὺ τὸ ἀπεκάλεσαν τάφο, τὸ ἄνοιξαν, τὸ ἔκλεισαν καὶ ὅλα τὰ εὑρήματα τὰ ἐξηφάνισαν.
https://www.youtube.com/watch?v=4PXJd5iuJnk&fbclid=IwAR2T6zudYHsgXlSpw2iit73X7JD1JUjCSDGzpEOX3kb3HyKHU9gKI7LZTd4
Ὅταν τὸν Αὔγουστο τοῦ 2014 ἐδημοσιεύθη ἀπὸ τὴν σελίδα μας κείμενον μὲ τίτλο: «ὁ Τάφος εἶναι ἀσύλητος;», τοποθετούσαμε τὸ ὑποθετικὸ στὸ πραγματικό, βασιζόμενοι κυρίως σὲ ἐκτιμήσεις καὶ σὲ …ἐνστικτον, μὰ κυρίως σὲ πολυετεῖς ἔρευνες τοῦ Ἀστερίου.
https://www.youtube.com/watch?v=ZTdX4HCLSno&fbclid=IwAR142Ba90a2t_0yc7spsNAbi6d6tqHblhNyETckECPNp-mQgktfOh2RARzE
Σήμερα ἐπανατοποθετοῦμαι πλέον καὶ δηλώνω πὼς βάσει τῶν ὅσων μᾶς ἀπέκρυψαν συνειδητοποιῶ πὼς οἱ μόνοι συλητὲς τοῦ τάφου εἶναι οἱ ἐγχώριοι ἑλληνόφωνοι γραικύλοι, ποὺ ἐπὶ πλέον τὸ παίζουν καὶ θεματοφύλακες τῆς Ἱστορίας μας.
Τὸ μνημεῖον λοιπόν, ὄχι τάφος, πολλάκις ἐβανδαλίσθη ἐξωτερικῶς.
Οἱ κυριότεροι ὅμως καὶ χειρότεροι καὶ καταστροφικότεροι βανδαλισμοὶ συνέβησαν ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖον καὶ τοὺς ἐκπροσώπους του στὶς ἡμέρες μας.
Σημείωσις
Ὅλη ἡ διάλεξις περὶ Ἀμφιπόλεως:
https://www.youtube.com/watch?v=ZTdX4HCLSno&fbclid=IwAR142Ba90a2t_0yc7spsNAbi6d6tqHblhNyETckECPNp-mQgktfOh2RARzE
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Παλληκάρια μου, τὰ εὑρήματα στὴ Μακεδονία ἔχουνε ἀρχίσει νὰ “πωλοῦνται” στὴ Δυτικὴ Εὐρώπη ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς ὀκταετίας τῆς Ε.Ρ.Ε. (1955-1963).
Ἀλλὰ τώρα τί νὰ τὰ λέμε καὶ νὰ τὰ ξαναλέμε; Οἱ εὐσεβεῖς, εὐλαβεῖς οὐ μὴν ἀλλὰ νηστευταὶ καὶ φιλακόλουθοι Ἑλληνοορθόδοξοι ἀριστεροχριστιανιστές, ὅλοι τους ἀπόγονοι (κατ’εὐθεῖαν) τοῦ Λεωνίδα, Σωκράτη, Πλάτωνος κ.ο.κ., δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ αὐτά. Τὸ κύριο, τὸ βασικό, τὸ ἀποκλειστικό τους μέλημα εἶναι νὰ τὰ ἔχουνε καλὰ μὲ τὸ δοβλέτι, προκειμένου νὰ βολέψουνε τοὺς ἑαυτούς τους, τὰ βλαστάρια τους (χειρότερα κατὰ πολὺ ἀπὸ τοὺς ἴδιους), τοὺς γαμπροὺς καὶ τὶς νύφες τους, τὰ ἐγγονάκια τους κ.ο.κ. Τί τὰ λέμε λοιπὸν καὶ φωνάζουμε; Εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων καὶ μόνον…
Ἔτσι περίπου, ἀλλὰ γιὰ ἄλλα αἴτια, ὄχι τόσο ἐμφανῆ.