Τὸ κύμα καταλήψεων στὰ σχολεῖα τῆς Μακεδονίας εἲναι τὸ σημαντικότερον γεγονὸς τῶν ἡμερῶν.

Ἀναπάντεχο καὶ πρωτοφανές, διαψεύδει κάθε γραμμικὴ πρόβλεψη πολιτικῆς συμπεριφορᾶς τῶν ὑποκειμένων καὶ στέκεται ὁλόφωτο, σὰν θαῦμα, αύτὸ ποὺ ὁ Alain Badiou ὀνομάζει «Συμβὰν» (événement). 

Τὸ Συμβὰν εἶναι αὐτὸ ποὺ «δὲν βγάζει νόημα» (does not make sense) μὲ τοὺς ὅρους τῆς παρούσης «καταστάσεως».  Ἐμφανίζεται ὅταν τὸ «ἀποκλεισμένο μέρος», ἔως τώρα ἀόρατο, κάνει τὴν ἐμφάνισή του στὸ κοινωνικὸ προσκήνιο αἰφνιδίως καὶ δραστικῶς. Διαῤῤηγνύει τὸν μανδύα τῆς κανονικότητος καὶ διανοίγει ἕναν χῶρο γιὰ νὰ σκεφθοῦμε ἐκ νέου τὴν πραγματικότητα. 

Τὸ Συμβὰν μᾶς ἀποκαλύπετι ἕνα νέο κοινωνικὸ ὑποκείμενον, ποὺ δὲν μπορεῖ εὔκολα νὰ περιορισθῇ στὰ καθιερωμένα ἐρμηνευτικὰ καὶ κατηγορικὰ σχήματα. Εἲναι ἡ ἐξεγερμένη «γυμνὴ ζωὴ» τοῦ Agamben, ποὺ ἀνθίσταται πεισματικὰ σὲ κάθε προσπάθεια ἐννοιολογήσεως καὶ κατονομασίας (καὶ  ἄρα ἐλέγχου) ἀπὸ τὸν συστημικὸ λόγο καὶ τὰ μηντιακὰ ἑξαπτέρυγά του.

Τὸ Συμβὰν βιώνεται πάντα τραυματικὰ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ τὸ ὑφίστανται.

Εἴθε τὸ «τραῦμα» νὰ μεταδοθῇ γρήγορα στὰ σχολεῖα τῶν Ἀθηνῶν.

Ἐξοργισμένος Ἕλλην