Γιὰ τὸν Πατριώτη Νῖκο Σαμψών…

Τὸ κτύπημα ἔγινε στὶς 8:15.
Ὄχι ἀναίτια.
Εἶχε προηγηθῆ σχεδὸν μία δεκαετία προκλήσεων ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Πρόεδρο ὁ ὁποῖος ἐπάτησε ὅρκους ποὺ εἶχε δώση ὅταν ἀκόμη ὁ ἀγὼν γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῆς νήσου ἐκόστιζε σὲ αἷμα.
Τὸ ἀνοσιούργημα τῆς προδοσίας ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Προέδρου ὁλοκληρώθη μὲ τὴν τελεσίγραφο διαταγὴ ἀμέσου ἀπομακρύνσεως τῶν Ἑλλαδιτῶν στρατιωτῶν ἀπὸ τὴν νῆσο. Τὴν ἰδίαν στιγμὴ ποὺ ἡ τουρκικὴ δύναμις ἰσχυροποιεῖτο καὶ ὀργανώνετο.
Αὐτὸ ἦταν καὶ ἡ ἀφορμὴ τῆς ἀντιδράσεως. Δρᾶσις-ἀντίδρασις. Ἔτσι πάει.

Ἡ διαταγὴ ἐξ Ἀθηνῶν δὲν ἀφοροῦσε σὲ δολοφονία. Ἀφοροῦσε σὲ ἀπομάκρυνσι ἀπὸ τὴν Προεδρία. Ὅμως τὸ σχέδιο ἐπροδόθη, ὁ Πρόεδρος ἐφυγαδεύθη καὶ ἀντιμετωπίσθη τελικῶς ὡς πεπτωκὼς ἡγέτης.

Ἡ Ἀθῆνα εἶχε λάβη τὴν ἀπόφαση γιὰ τὸν διάδοχο, ὅμως τὰ πράγματα ἐστράβωσαν.
Τελικῶς, ὁ πατριώτης καὶ ἥρως τῆς ΕΟΚΑ, Νῖκος Σαμψων, λόγῳ ἐγνωσμένου κύρους, ἀνέλαβε (χωρὶς νὰ ἐρωτηθῇ), κατόπιν διαταγῆς, νὰ ἀντικαταστήσῃ τὸν Μοῦσκο στὴν Προεδρία. Ἀνέλαβε νὰ ἡγηθῇ μίας νεοτεύκτου κι ἀσταθοῦς «Δημοκρατίας», ἡ ὁποία σπαράσσετο ἀπὸ τὴν κατάρα τῆς Διχονοίας, ποὺ ἐνέσπειραν μέσῳ τοῦ Μούσκου, οἱ προηγούμενοι δυνάστες τῆς νήσου.

Ὁ Σαμψὼν παρέμεινε μόνον γιὰ ὀκτὼ ἡμέρες, σὲ μία θέσι ποὺ οὐδεὶς θὰ ἤθελε καί, τελικῶς, ἐπλήρωσε γιὰ κρίματα ἄλλων, γιὰ ὅλη τὴν ὑπόλοιπο ζωή του, τὸ ὅτι ἀνέλαβε μίαν ὑποχρέωσι τὴν ὁποία οὔτε ἐπεδίωξε, οὔτε ἐσχεδίασε, οὔτε κἂν ἐφαντάσθη.
Ἕνας Πατριώτης ἥρως, ὅπως τόσοι ἄλλοι, ποὺ ἐθυσιάσθη καὶ κατεσπαράχθη ἀπὸ τὸ αἰώνιο σαράκι τῆς Ἑλληνικῆς Διχονοίας!

Αὐτὸ ἦταν γιὰ τὸν ἡρῶα Νίκο Σαμψων.
Σὰν σήμερα, 15/7/74.

Δαφνομήλης  Εὐστάθιος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Γιὰ τὸν Πατριώτη Νῖκο Σαμψών…

  1. Ρε παιδιά, εντάξει. Σωστά αυτά, αλλά το “Σαμψών” πόθεν προκύπτει; Το αυτό ερώτημα για το “Σολωμός Σολωμού” και “Ισαάκ… κάτι”; Μπορεί κάποιος να μού εξηγήσει;

    • Ἔχω πολλάκις ἀναρωτηθῆ. Παρ’ ὄλα αὐτὰ εἰδικῶς αὐτὸς ναί, πράγματι, ὑπηρέτησε ἔως τὸ τέλος, τὴν ἀλήθεια, τὴν Ἕνωσιν κι ἐμᾶς.

Leave a Reply