Ἀπὸ τὸν ἐκλεκτὸ φίλο Εὐάγγελο Μπραουδάκη:

«Δύο πλοῖα τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, μὲ τὴν δική του ἱστορία τὸ κάθε ἕνα.

Στὴν πρώτη φωτογραφία τὸ Ἀντιτορπιλικὸ ΒΕΛΟΣ, τὸ ὁποῖο ἔγινε εὐρύτατα γνωστὸ στὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία, ὅταν ὁ κυβερνήτης του Νῖκος Παπᾶς μὲ τὴν συναίνεση τῆς πλειοψηφίας τοῦ πληρώματος, ἐγκατέλειψαν ΝΑΤΟϊκὴ ἄσκηση, καὶ κατευθύνθησαν στὴν Ἰταλία, ὅπου καὶ ἐζήτησαν πολιτικὸ ἄσυλο.
Ἦταν περίοδος τῆς χούντας.

Μετὰ τὴν πτώση τῆς δικτατορίας, ὁ κυβερνήτης τοῦ ΒΕΛΟΣ, ἐξαργύρωσε τήν, ἀμφισβητουμένη ἀπὸ πολλούς, πράξη του, φθάνοντας στὰ ἀνώτατα ἀξιώματα τοῦ Ναυτικοῦ, ἀλλὰ καὶ μὲ κυβερνητικὲς θέσεις.

Κύκλοι τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, ἐξέφρασαν τότε τὴν ἄποψη, ὅτι, ἔπρεπε νὰ περάσῃ ἀπὸ στρατοδικεῖο καὶ νὰ καταδικασθῇ γιὰ ἐσχάτη προδοσία, μὲ τὸ αἰτιολογικὸ ὅτι, παρέδωσε πολεμικὸ πλοῖο σὲ ξένη χώρα.

Σήμερα τὸ Α/Τ ΒΕΛΟΣ, ἀνακαινισμένο, ἀπολαμβάνει τὴν δόξα του, «ἐκτεθειμένο» στὸ λιμάνι τῆς Θεσσαλονίκης, ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς διεθνοῦς ἐκθέσεως.

Στὴν δευτέρα φωτογραφία τὸ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ, τὸ ποιὸ δοξασμένο πλοῖο τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ, τὰ μεταπολεμικὰ χρόνια, τὸ ὁποῖο μὲ κυβερνήτη τὸν Ἡρωικό, Πλωτάρχη τότε Ἐλευθέριο Χανδρινό, ἐκτελῶντας τὴν ἀντικατάσταση σειρῶν τῆς ΕΛ.ΔΥ.Κ., κανονιοβόλησε αὐτοβούλως τὸν πανίσχυρο τουρκοκυπριακὸ θύλακα τῆς Πάφου, (Μούταλο), ἀναγκάζοντάς τον νὰ παραδοθῇ ἄνευ ὅρων. Μὲ τὴν πράξη του αὐτὴν ὁ Ἥρως πλοίαρχος, δημιουργεῖ σύγχυση στοὺς Τούρκους, οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦνται σὲ μία κωμικοτραγικὴ ἀεροναυμαχία τῶν δυνάμεών τους, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀπώλεια ἑνὸς ἀντιτορπιλικοῦ, τὴν μερικὴ καταστροφὴ δύο ἄλλων καὶ τὴν κατάῤῥιψη ἀρκετῶν ἀεροσκαφῶν καί, βέβαια, μὲ μεγάλες ἀπώλειες προσωπικοῦ.

Ἡ συμπεριφορὰ τῆς ἐπανακαμπτούσης Δημοκρατίας στὴν Ἑλλάδα καὶ ἰδιαίτερα τῶν βρωμερῶν προδοτῶν Ἀβέρωφ καὶ Ἀραπάκη πρὸς τὸν Ἥρωα Ἐλευθέριο Χανδρινό, εἶναι γνωστὴ καὶ δὲν θὰ ἀναφερθῶ.

Τὴν τύχη τοῦ θρυλικοῦ Α/Γ ΛΕΣΒΟΣ ἀγαπητοὶ φίλες καὶ φίλοι, δὲν τὴν γνωρίζω. Ἀκούγετε ὅτι ἀναπαύεται στὸν βυθὸ τοῦ Αἰγαίου καί, ἐὰν εἶναι ἔτσι, τὸ ἐβύθισαν οἱ προδότες, ἀνίκανοι καὶ ἀνθέλληνες πολιτικοί, οἱ ἀποκλειστικοὶ ὑπεύθυνοί της κατάντιας τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ λαοῦ της, γιατί δὲν ἄντεχαν στὴν θέα του ὡς μνημείου τοῦ ἡρωισμοῦ τῶν Ἑλλήνων.

Αὐτή μου ἡ δημοσίευσις εἶναι δημοσία, ἀλλὰ κυρίως ἀπευθύνεται πρὸς τὸν Ὑφυπουργὸ Ἐθνικῆς Ἀμύνης Στρατηγὸ Ἀλκιβιάδη Στεφανῆ.»