Πεθαίνω σὰν χώρα;

«Πεθαίνω σὰν χώρα»;

Ὅποιος παρακολουθεῖ ἀκόμη, ἔστω μὲ βαθὺ σκεπτικισμὸ ἢ καὶ ἀπαισιόδοξα τὸν «πολυεπίπεδο» χαρακτῆρα τοῦ δημοσίου βίου τῆς χώρας μας, ἀπὸ τὶς δικαστικὲς ἀποφάσεις καὶ τὰ δημόσια ἔργα, τὸν πολιτικὸ ἀμοραλισμὸ καὶ τὴν κοινωνικὴ ἀποῤῥύθμιση (καὶ πολλὰ ἄλλα δυσάρεστα καὶ παρακμιακά), εἶναι δύσκολο ν΄ ἀποφύγῃ ἕνα ὄνομα: Ὄσβαλντ Σπένγκλερ. 

Τοῦ Γερμανοῦ ἱστορικοῦ καὶ φιλοσόφου ποὺ πρὶν ἀκριβῶς ἕναν αἰώνα, μὲ τὴν λήξη τοῦ Μεγάλου Πολέμου καὶ τὴν προδιαγραφομένη ἥττα τῆς Γερμανίας, ἐξέδωσε τὸ μνημειῶδες ἔργο μὲ τίτλο «Ἡ παρακμὴ τῆς Δύσεως» («Der Untergang des Abendlandes. Umrisse einer Morphologie der Weltgeschichte»), ποὺ ἀνάγεται στοὺς Μεγάλους συμπατριῶτες τοῦ Γκαῖτε καὶ Νίτσε.

Ἕνα μικρὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ ἕνα ἄλλο ἔργο ὅμως τοῦ Σπένγκλερ «Πρωσισμὸς καὶ σοσιαλισμὸς» Preußentum und Sozialismus μπορεῖ νὰ βοηθήσῃ νὰ ἀντιληφτοῦμε τὴν σημερινή μας πραγματικότητα ὡς «φθίνον ἔθνος»:

«Αἰσθανόμεθα, ὅτι ἡ ζωὴ κυριαρχεῖ ἐπὶ τῆς λογικῆς, ὅτι ἡ γνώσις γιὰ τὸν ἄνθρωπο μᾶς εἶναι πιὸ σημαντικὴ ἀπ’ ὅτι ἀφηρημένα καὶ γενικὰ ἰδανικὰ• ἀπὸ αἰσιόδοξοι γίναμε σκεπτικιστές: Δὲν μᾶς ἐνδιαφέρει αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ ἔλθῃ, ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς ἔλθῃ• καὶ μᾶς εἶναι πιὸ σημαντικὸ τὸ νὰ παραμείνουμε κύριοι τῶν πραγματικῶν γεγονότων ἀπὸ τὸ νὰ γίνουμε σκλάβοι ἰδανικῶν. Ἡ λογική της φυσικῆς εἰκόνος, ἡ συνένωσις αἰτίας καὶ ἐπιδράσεως μᾶς φαίνεται ἐπιφανειακή: μόνον ἡ λογική του ὀργανικοῦ, τὸ πεπρωμένο, τὸ ἔνστικτο, ποὺ τὸ νιώθει κάποιος, ἡ παντοδυναμία τοῦ ὁποίου ἐντοπίζεται στὴν ἀλλαγὴ τῶν πραγμάτων, μαρτυρᾶ γιὰ τὸ βάθος τοῦ γίγνεσθαι».

Ὑπάρχει βεβαίως καὶ τὸ βιβλίο τοῦ δικοῦ μας, Δημήτρη Δημητριάδου: «Πεθαίνω σὰν χώρα», ὅπου κι ἐκεῖ «ἡ ὑπέρμετρος βαρβαρότης συμβαδίζει μὲ τὴν ὑπερβατικότητα».

Στοϊλόπουλος Βασίλης 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply