«Τὸ δίλημμα τοῦ φυλακισμένου».

Μία παραλλαγὴ τῆς γνωστῆς Θεωρίας Παιγνίων μᾶς ἐξηγεῖ πολὺ ἁπλᾶ γιατί ἐφθάσαμε ἔως ἐδῶ καὶ θὰ πᾶμε ἀκόμη παρακάτω.

Μεταξὺ δύο ἀτόμων ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὸ δίλημμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος ἔναντι τοῦ συλλογικοῦ, κερδίζει πάντα ἡ λογικὴ καὶ ὄχι τὸ συναίσθημα.Τί λέει ἡ λογική;
Πώς, ἀκόμη κι ἐὰν ἐσὺ πάρῃς τὴν σωστὴ ἀπόφαση, βάσει συλλογικοῦ συμφέροντος, ὁ ἄλλος εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἐπιλέξῃ ὑπὲρ τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντός του, ζημιώνοντάς σε. Ἀντίστοιχα, ὁ ἄλλος σκέφτεται τὸ ἴδιο γιὰ ἐσένα. Ἄρα τὸ πλέον λογικὸ καὶ γιὰ τοὺς δύο εἶναι νὰ κάνουν damage control ἐπιλέγοντας, βάσει τοῦ συμφέροντός τους, δημιουργῶντας ἀντιθέτους πόλους συμφερόντων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναλλάσσονται στὴν ἐξουσία.

Τὸ βραχυπρόθεσμο ἀποτέλεσμα εἶναι μικρὲς περίοδοι ἑκατέρωθεν ἀτομικῆς εὐημερίας ποὺ ἐναλλάσσονται μὲ ὕφεση κατὰ τὴν διάρκεια τῆς εὐημερίας τοῦ ἀνταγωνιστοῦ, ὅμως ἡ γενικὴ πορεία τῶν πραγμάτων εἶναι μόνο ὑφεσιακή, ὁδεύοντας πρὸς τὴν συνεχῆ παρακμὴ καὶ τὴν γενικὴ καταστροφή.

Ἐὰν δύο πολίτες μεταξύ τους δὲν μποροῦν νὰ συνεργασθοῦν, ἐπιδιώκοντας τὸ κοινὸ καὶ ἀμοιβαῖο συμφέρον, σπαρασσόμενοι ἀπὸ τὰ προσωπικὰ πάθη καὶ τὴν καχυποψία, φαντασθεῖτε τί γίνεται ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἕξι (6) ἑκατομμύρια ψηφοφόρους πού, ἐκτὸς τῶν προσωπικῶν ἐπιδιώξεων, ἄγονται καὶ ἀπὸ ἰδεολογίες, συχνὰ ἐνάντιες πρὸς τὸ ἐθνικὸ συμφέρον.

Παραθέτω ἕνα βίντεο ποὺ βρῆκα σχετικὸ μὲ τὴν θεωρία παιγνίων καὶ τὸ «Prisoner’s dilemma».
Νὰ κάνετε τὶς ἀπαραίτητες ἀναγωγὲς στὸ παράδειγμα τῆς δημοσιεύσεως.

Δαφνομήλης Εὐστάθιος