«Τὸ δίλημμα τοῦ φυλακισμένου».
Μία παραλλαγὴ τῆς γνωστῆς Θεωρίας Παιγνίων μᾶς ἐξηγεῖ πολὺ ἁπλᾶ γιατί ἐφθάσαμε ἔως ἐδῶ καὶ θὰ πᾶμε ἀκόμη παρακάτω.
Μεταξὺ δύο ἀτόμων ποὺ ἀντιμετωπίζουν τὸ δίλημμα τῆς ἐπιλογῆς τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντος ἔναντι τοῦ συλλογικοῦ, κερδίζει πάντα ἡ λογικὴ καὶ ὄχι τὸ συναίσθημα.
Τί λέει ἡ λογική;
Πώς, ἀκόμη κι ἐὰν ἐσὺ πάρῃς τὴν σωστὴ ἀπόφαση, βάσει συλλογικοῦ συμφέροντος, ὁ ἄλλος εἶναι πολὺ πιθανὸν νὰ ἐπιλέξῃ ὑπὲρ τοῦ ἀτομικοῦ συμφέροντός του, ζημιώνοντάς σε. Ἀντίστοιχα, ὁ ἄλλος σκέφτεται τὸ ἴδιο γιὰ ἐσένα. Ἄρα τὸ πλέον λογικὸ καὶ γιὰ τοὺς δύο εἶναι νὰ κάνουν damage control ἐπιλέγοντας, βάσει τοῦ συμφέροντός τους, δημιουργῶντας ἀντιθέτους πόλους συμφερόντων, οἱ ὁποῖοι θὰ ἐναλλάσσονται στὴν ἐξουσία.
Συνέχεια
..ποὺ μᾶς χαρακτηρίζει ἐδῶ καὶ αἰῶνες…
