Ὥρα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ …«Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης»

..ποὺ μᾶς χαρακτηρίζει ἐδῶ καὶ αἰῶνες…

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν εἴχαμε δημοσιεύση ἕνα κείμενον μὲ τίτλο:

Τὸ «Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης».

Ἀπὸ τότε, ἔως σήμερα, ἔχουν ἀλλάξη …ἐλάχιστα στὴν πραγματικότητά μας. Ἰδιαιτέρως δὲ τὰ τελευταία χρόνια, ποὺ διαρκῶς αὐξάνονται τὰ βάρη τῶν δεσμῶν μας, τὰ φαινόμενα αὐτό-ὑποταγῆς μας καί, ἰδιαιτέρως, σὲ κάποιες περιπτώσεις, ἀκόμη καὶ …«ἐξ ἀνάγκης λατρείας» μας πρὸς τοὺς δυνάστες καὶ γενοκτόνους μας, καθημερινῶς λαμβάνουν διαστάσεις τέτοιες, ποὺ φθάνουμε σὲ σημεία νὰ λησμονοῦμε ἀκόμη καὶ τὰ βασικὰ ἔνστικτα ἐπιβιώσεώς μας. Κι αὐτὴ ἡ συμπεριφορά, ὅσο δυσκολεύουν οἱ βαθμοὶ ἐπιβιώσεώς μας, τόσο πιὸ ἔντονος εἶναι, ἀλλὰ καὶ τόσο πιὸ ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν μας τελικῶς.

Τὸ 1973 σὲ μίαν τράπεζα τῆς Στοκχόλμης πραγματοποιήθηκε μιὰ λῃστεία, ὅπου κάποιοι τραπεζικοὶ ὑπάλληλοι ἐκρατήθησαν ὅμηροι ἀπὸ τοὺς ληστὲς για ἔξῃ ἡμέρες.Τὰ θύματα συνεδέθησαν συναισθηματικὰ μὲ τοὺς ἀπαγωγεὶς καὶ μάλιστα ὅταν ἀπηλευθερώθησαν ἔφθασαν νὰ ζητήσουν τὴν ἐπιείκεια τῶν ἀρχῶν γιὰ τοὺς ληστές.

Τότε ἤταν ποὺ ὁ ἐγκληματολόγος καὶ ψυχολόγος Bejenot ἐπενόησε τὸν ὄρο «Σύνδρομο τῆς Στοκχόλμης», προσδιορίζοντας μὲ τὸν ὄρο αὐτὸ μιὰ ψυχολογικὴ κατάσταση ὅπου τὸ θῦμα μπορεῖ νὰ ἐκδηλώσῃ θετικὰ συναισθήματα ἀκόμη καὶ νὰ ἐρωτευθῇ τὸν θύτη του…

Μάλιστα ἡ ἐμφάνισις αὐτοῦ τοῦ συνδρόμου εἶναι πιὸ πιθανὴ ὅταν τὸ θῦμα ἀντιληφθῇ ὅτι ἡ ἐπιβίωσίς του συνδέεται ἄμεσα μὲ τὸν βασανιστή του.

Ἐδόθησαν διάφορες ἐξηγήσεις γι’ αὐτὸ τὸ παράδοξο φαινόμενο. Στὴν βάση του ὑπάρχουν κάποιοι ἀσυνείδητοι ψυχικοὶ μηχανισμοί, ποὺ προκαλῶνται ἀπὸ τὸ ἔνστικτο τῆς ἐπιβιώσεως τοῦ θύματος.

Στὴν ἀρχὴ τὸ θῦμα βιώνει μιὰ κατάσταση συγχύσεως καὶ τρόμου καὶ μετὰ προσπαθεῖ νὰ εὕρῃ ἕναν τρόπο νὰ ἀντιμετωπίσῃ τὸ ἄγχος του. Ὅσο περνᾶ ὁ χρόνος τὸ θῦμα ἀρχίζει νὰ αἰσθάνεται ὅτι ἡ ζωή του ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν δράστη καὶ πιστεύοντας ὅτι μπορεῖ νὰ ἀποφύγῃ τὸν θάνατο ἀναπτύσσει ἔναν μηχανισμὸ προσκολλήσεως σ’ αὐτόν. 

Τολμῶ βέβαια νὰ διαπιστώσω πὼς δὲν εἶναι καθολικὴ αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας, ἰδίως ἀπὸ τότε ποὺ κρίσιμες ἀπειλές, σὲ ἐπίπεδα ἐθνικά, μᾶς ὑποχρεώνουν, καθημερινῶς, νὰ ἐπιλέξουμε «στρατόπεδον», νὰ ἀναλάβουμε εὐθῦνες καὶ νὰ ὑπερασπισθοῦμε συγκεκριμένες θέσεις, ποὺ θὰ εἶναι καθοριστικὲς γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἐπιβιώσουμε, ἤ ὄχι, ὡς λαός. Καί, ἐπίσης, τολμῶ νὰ ἰσχυρισθῶ πὼς ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ Ἀνάγκη, ποὺ γίνεται συνείδησις πλέον γιὰ ὅλο καὶ περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς, εἶναι καὶ τὸ  καθοριστικὸν ἐκεῖνον σημεῖον-«κλειδί», ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψη, ἤ ὄχι, νὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ ὑπάρχουμε.
Διότι τώρα πιά, περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλην στιγμὴ τῆς ἱστορίας μας, ἀπαιτεῖται νὰ ἐνεργοποιήσουμε ὅλους τοὺς μηχανισμοὺς ἐκείνους, ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸ νὰ συστρατευθοῦμε ὡς λαός, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε μὲ ἐπιτυχία, κάθε ὁρατὸ ἢ μὴ κίνδυνο. Μὰ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ ἐπιβάλλεται, γιὰ ἀρχή, νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ κάθε μορφῆς κατάλοιπον, ἰδίως ἐκ τῶν καταλοίπων ποὺ ἄφησαν μέσα μας τέτοιου εἴδους σύνδρομα..

Οἱ ἐποχὲς ποὺ διαβιοῦμε εἶναι ἰδιαιτέρως κρίσιμες καὶ σημαντικές. Εἶναι ἐποχὲς τέτοιες ποὺ θὰ καθορίσουν νέα ὅρια, νέες συνθῆκες καὶ νέους κανόνες, γιὰ ὅλην τὴν Ἀνθρωπότητα. Τὸ ποιοὶ θὰ εἶναι ὅμως αὐτοὶ οἱ κανόνες ἐξαρτᾶται πλέον ἀπολύτως ἀπὸ τὶς δικές μας θέσεις καί, ἰδίως ἀπὸ τὶς δικές μας πράξεις.

Ἡ νέα αὐτὴ χρονιὰ λοιπόν, οὔτως ἢ ἄλλως, θὰ εἶναι κάτι νέον στὶς προαιώνιές μας συμπεριφορές, πρὸ κειμένου νὰ μπορέσουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ θέσουμε ὑγιεῖς βάσεις στὸ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ ἀναδιοργαθοῦμε καὶ νὰ ἐπιβιώσουμε.
Ε
ὔχομαι λοιπὸν νὰ εἶναι ἔτσι γιὰ ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους ἀπὸ ἐμᾶς ἔτσι, διότι αὐτὸ θὰ κρίνη τὴν ταχύτητα τῶν ἐξελίξεων (κι ὄχι τὶς ἴδιες τὶς ἐξελίξεις) γιὰ ὅλους μας.

Φιλονόη

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ὥρα νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὸ …«Σύνδρομον τῆς Στοκχόλμης»

  1. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Διαλέγουμε …πλευρά!!! | Arxisame.gr

Leave a Reply