Ὑπάρχει τελικῶς κάτι νά τιμήσουμε σήμερα;

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!

Οἱ Ἀγῶνες γιὰ τὴν Ἐλευθερία, κάθε λαοῦ μὰ καὶ κάθε ἀτόμου, εἶναι Ἀξιοσέβαστοι, Ἀξιοτίμητοι καὶ Ἀξιομνημόνευτοι. Ἡ δὲ θυσία εἶναι πρᾶξις Ἱερᾶ καὶ Σπουδαία καὶ Μεγάλη, εἴτε ἔχῃ κάποιος συντρόφους ποὺ συμμερίζονται τὸ ὅραμά του, εἴτε κι ὄχι. Δυστυχῶς ὅμως στὸν πλανήτη μας τὰ πράγματα εἶναι ἀνάποδα. Οὐδέποτε ὁ Ἀγαθὸς κι ὁ Ἀνδρεῖος ἐπέτυχε νὰ φθάσῃ στὴν Ἐλευθερία, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γνωστῆς ἱστορίας. Κι αὐτὸ ἴσχυε, ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύη, γιὰ ὅσο θὰ ἐπικρατοῦν οἱ ὑπάρχουσες συνθῆκες. Συνθῆκες ποὺ ἐπιτρέπουν στὸν ὀλίγιστον, στὸν ἄτιμο, στὸν ἄνανδρο, στὸν δειλό, στὸν τίποτα μὰ καὶ γενικότερα στὸ κάθε σαπρόφυτο νὰ ἐπικρατῇ τοῦ πολεμιστοῦ, τοῦ ἀνδρείου καὶ τοῦ ἠθικοῦ. Ὄχι φυσικὰ στὸ πεδίον τῆς τιμῆς, παρὰ στὸ πεδίον τῆς συνωμοσίας, τῆς συκοφαντίας καὶ τῆς ἀτιμίας…

Σήμερα λοιπόν, ὅπως ἔκανα ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια, ἐὰν ὅλα θὰ ἦσαν καλῶς, θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κάτι μεγάλο καὶ σπουδαῖο γιὰ νὰ τιμήσω τὴν ἐπέτειο. Ὅμως ὄχι μόνον ἀρνοῦμαι νὰ τὸ πράξω, ἀλλὰ ἐπ’ εὐκαιρίας τῶν τελευταίων γεγονότων, ἐγχωρίων καὶ παγκοσμίων, καθὼς φυσικὰ καὶ τῆς ἐπετείου, ἀντιλαμβάνομαι πὼς θὰ καταντήσω ἀπὸ λίγο ἔως πολὺ γραφικὴ ἐὰν τὸ τολμήσω.

Ὄχι φυσικὰ διότι δὲν σέβομαι καὶ δὲν τιμῶ ὅλους αὐτοὺς ποὺ μὲ τὸ αἷμα τους καὶ τὴν θυσία τους ἔδωσαν τὰ πάντα γιὰ νὰ μπορῶ σήμερα ἐγὼ νὰ (πιστεύω πὼς) «ἐλευθέρως ὑπάρχω», ἀλλὰ διότι νομίζω πὼς ἔφθασε πλέον ἡ ἐποχὴ γιὰ νὰ συνειδητοποιήσουμε ὅλοι μας καὶ τὸ ἐὰν ἐπέτυχε ἡ Ἐπανάστασις καὶ τὸ ἐὰν ἔληξε ἡ Ἐπανάστασις μά, κυρίως, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὄλα, τὸ γιατί ἔγινε αὐτὴ εἰδικῶς ἡ Ἐπανάστασις!!!

Κι ἐξηγοῦμαι.
Ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀκόμη ξεκίνησα τὴν ἔρευνα καὶ τὴν μελέτη τῆς Ἱστορίας.
Εἴτε γιατί εἶχα τὴν μεγάλη τύχη νὰ ἔχω ἕναν γενναῖο Ἄνθρωπο γιὰ διδάσκαλο…
Εἴτε γιατί δὲν ὑπῆρχε, ἀπὸ ἕνα σημεῖον καὶ μετά, κάτι ἄλλο ἐνδιαφέρον στὶς παρέες μὲ τοὺς συνομηλίκους μου…
Εἴτε ἀκόμη καὶ γιατί κάτι μὲ …«ἔσπρωχνε» στὴν ἔρευνα…
…πάντως ἐγὼ ξεκίνησα νωρὶς ἀπὸ τὰ …βαθειά, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀντιλαμβάνομαι, στὴν ἡλικία τῶν 6-8 ἐτῶν ὡς τελειότερον δῶρο ἔνα βιβλίο τοῦ …Τάκη Λάππα [1] 
!!! (Βίτσια εἶναι αὐτά… Τί νά κάνουμε;)
Εἶχα καταφέρη μάλιστα ἔως τὰ ὀκτώ μου νὰ διαβάσω ὅλα του τὰ βιβλία καὶ νὰ ἀναζητῶ ἐναγωνίως ἀκόμη περισσότερα.

Γιὰ ἕνα παιδί, κατ’ ἐμέ, ἦταν αὐτή, ἡ πρώτη μου ἐπαφὴ μὲ τὴν ἱστορία, ὅ,τι σπουδαιότερον θὰ μποροῦσε νὰ μοῦ συμβῇ. Ὄχι διότι μὲ ἔκανε νὰ σκέπτομαι «ἐθνομπατριωκῶς» καὶ «χριστιανικῶς» ἀλλὰ διότι ὅλη αὐτὴ ἡ δρᾶσις καὶ οἱ περιπέτειες ποὺ μελετοῦσα μὲ ταξείδευαν κάθε φορὰ σὲ διαφορετικὰ γεγονότα καὶ καταστάσεις. Κάθε φορὰ καὶ ἐντονότερα «ζοῦσα» καὶ «ξανὰ ζοῦσα» τοὺς φόβους, τὶς ἀγωνίες, τὶς ἐλπίδες, τὶς χαρὲς καὶ τὶς ἀπογοητεύσεις, τοὺς πόνους, τὶς προδοσίες, τὶς νῖκες καὶ τὶς ἧττες, τὸν θρίαμβο, τὸ γλέντι μά, κυρίως, τὸν θρῆνο. Κάθε φορὰ «χωνόμουν» στὶς στιγμές, συναισθανόμουν κάθε τί καὶ κατέληγα μὲ τὸ ἴδιο αἴσθημα: …ἀπογοήτευσις!!! Πάντα. Μὰ πάντα τὸ τελικὸ αἴσθημα ἦταν ἡ βαθειὰ ἀπογοήτευσις!!!

Ὅσο κι ἐὰν ἀδυνατοῦμε νὰ τὸ συνειδητοποίησουμε, ὅλοι αὐτοί, οἱ ἀγωνιστές, οἱ πραγματικοὶ ἀγωνιστὲς κι ὄχι τὰ καρακόλια, οὐδέποτε ἐπέτυχαν τοὺς ἐπιθυμητοὺς γιὰ ἐκείνους, μὰ καὶ τοὺς ἀναγκαίους γιὰ ὄλους μας, σκοπούς, ποὺ ἦταν ὁ ἐξῆς ἕνας: ἡ καθολικὴ κι ἀπόλυτος Ἀπελευθέρωσις τοῦ Λαοῦ μας ἀπὸ κάθε εἴδους δυνάστου.
Ἀντιθέτως μάλιστα… Ὅλοι, μὰ ὄλοι,
«μικροὶ» καὶ «μεγάλοι», «τιμημένοι» καὶ «λησμονημένοι», «γνωστοὶ» κι «ἄγνωστοι»[2], Ἥρωες μὲν ποὺ ὅμως τελικῶς κατεγράφησαν ἀπὸ τὴν Ἱστορία στὴν καλλιτέρα τῶν περιπτώσεων ὡς …νεκροὶ Ἥρωες καὶ στὴν χειροτέρα ὡς …προδότες [3  ἐνᾦ καθ’ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ βίου τους τὰ περισσότερα ἐκ τῶν παθημάτων τους προήρχοντο κυρίως ἀπὸ τοὺς …συντρόφους τους!!!

(Δὲν καταπιάνομαι ὅπως βλέπετε μὲ τοὺς γιαλαντζὶ ἥρωες, διότι αύτοὶ εἶναι εὐφάνταστα δημιουργήματα ὅσων, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, εἰς βάρος μας σαπροφυτοῦν… Καί, δυστυχῶς μας, οἱ πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν τῶν μορφῶν ποὺ ἐπισήμως τιμῶνται σὲ αὐτὲς τὶς ἐπετείους ἦσαν ἀπὸ ἀνήθικοι ῥουφιάνοι καὶ βολεψάκηδες, ἢ φονιάδες καὶ ληστὲς ἔως τοκογλῦφοι, ἢ ἀκόμη καὶ πράκτορες ξένων δυνάμεων… Πάντως ἥρωες δὲν ἦσαν…!!!)  

Χρήσιμοι κι Ἀναγκαῖοι καὶ Καλοὶ οἱ Ἥρωες, ἀλλά, εἰδικῶς γιὰ τοὺς Ἥρωες τῆς δικῆς μας τελευταίας Ἐπαναστάσεως, δυστυχῶς, ἀτιμασμένοι, συκοφαντημένοι καὶ πάντα ἐγκαταλελειμμένοι  σὲ ἀπέλπιδες ἀγῶνες. Καί, τὸ κυριότερον… ἀποτυχημένοι!!! O αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, Νικηταράς!..
Κι ὅταν λέω ἀποτυχημένοι ἐννοῶ πλήρως, σαφῶς κι ἀπολύτως αὐτὸ ποὺ γράφω, διότι, πολὺ ἁπλᾶ ὅλων οἱ ἀγῶνες, οἱ προσπάθειες, τὰ ὄνειρα κατέληξαν …σκουπίδια. Τὸ ὅραμα τοῦ Ἀνδρούτσου, γιὰ παράδειγμα, ἢ τοῦ Γέρου, ἢ ἀκόμη καὶ τοῦ Νικηταρᾶ, κατήντησαν οὐτοπικοὶ ῥομαντισμοὶ καὶ λοιδορημένες γελοιότητες…

Οἱ μάχες τοῦ Καραϊσκάκη, ἡ θυσία τοῦ Διάκου ἢ ἡ αὐτοθυσία τῶν Μεσολογγιτῶν κατήντησαν ἐργαλεία κομματικῶν ἐκβιασμῶν στὰ χέρια ἀσυνειδήτων ἐπιτηδείων.

Οἱ νῖκες τῶν ἀνεξαρτήτων ἀγωνιστῶν κατήντησαν ἧττες καὶ εὐκαιρίες πλουτισμοῦ στὰ χέρια ἐντεταλμένων καὶ ἀπατεώνων. Καί, τελικῶς, κάτι ἰατροὶ τοῦ Ἀλῆ πασσᾶ, κάτι τουρκοπράκτορες καὶ κάτι ἐκπρόσωποι τῶν τοκογλύφων, ἐπέτυχαν νὰ γίνουν κύριοι ἑνὸς τόπου κι ἑνὸς λαοῦ ποὺ οὔτε τοὺς ἐνδιέφερε μὰ οὔτε καὶ τὸν ἤθελαν. Συμβόλαια ἐξυπηρετοῦσαν, πάντα μὲ τὸ ἀζημίωτον.
Συμβόλαια γιὰ ὀλίγους… γιὰ τοὺς πολλοὺς ὅμως μόνον ἀλλαγὴ ὀνόματος δυνάστου καὶ σκυμμένο κεφάλι…

Ἂς ἀναρωτηθοῦμε λοιπὸν ἐπὶ τέλους: Ἡ Ἐπανάστασις πράγματι ἐπέτυχε; Ἤ ὄχι; Κι ἐάν δέν ἐπέτυχε, τότε τί τιμούσαμε καί τί τιμοῦμε σήμερα; Ἐάν ὄμως ἐπέτυχε, γιατί μέσα μας αἰσθανόμεθα ἡττημένοι;…

Θά μποροῦσε νά θεωρηθῇ ἐπιτυχημένη ἡ Ἐπανάστασις; Συνολικῶς ὄχι, ἐφ΄ ὅσον οἱ σκοποί της στὸ ὅλον τους (μὰ οὔτε καὶ σὲ μέρος τους) οὐδέποτε ἐπετεύχθησαν.
Θά μποροῦσε νά ἐπιτύχῃ; Ναί, φυσικά. Ἄλλως τὲ εἶχε, σὲ ἔναν μεγάλο βαθμὸ ἤδη ἐπιτύχη. Μὰ ὄταν διεπιστώθη ἀπὸ τοὺς γνωστοὺς δεσμοφύλακές μας ἡ ἐπιτυχία της, συνήργησαν μὲ ὄλες τους τὶς δυνάμεις πρὸ κειμένου νὰ πιστεύουμε γιὰ ἐλευθερωτές μας τοὺς ναυμάχους τοῦ Ναυαρίνου.
Ἐὰν λοιπόν, ἀκόμη καὶ τώρα, συνειδητοποιήσουμε τὸ γιατί ἐπέτυχε ἢ ἀπέτυχε ἡ Ἐπανάστασις, τότε εἶναι  εὐκολότερον τὸ νὰ ἀντιληφθοῦμε καὶ τὰ αἴτια τῆς, ὑπὸ συγκεκριμένους ὅρους καὶ πλαίσια, ψευδοῦς ἐπιτυχίας της ἢ ἄλλως ἐλεγχομένης ἀποτυχίας της. Τὰ παρασκήνια, οἱ δολοπλοκίες καὶ οἱ μηχανοῤῥαφίες δὲν εἶναι τῆς παρούσης… Ἂς ἀναζητήσῃ ὁ καθείς μας μόνος του τὶς λεπτομέρειες.

Πάντως ναί, ἡ Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασις, γιὰ ὅσο ἦταν αὐτοχρηματοδοτουμένη, ἀνεξάρτητος κι αὐτόνομος, ἦταν κι ἀπολύτως ἐπιτυχημένη. Καὶ ὅλα αὐτὰ περὶ τὰ «φιλεσπλάχνων καὶ φιλελλήνων μεγάλων δυνάμεων» εἶναι ἀλλοίωσις τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας καὶ προσβολὴ μνήμης τῶν πολεμιστῶν. Κατ’ ἐμὲ λοιπὸν ἡ Ἐπανάστασις ἀρχικῶς ἐπέτυχε, ἀλλὰ ἔλαβε τόσα ἐκ τῶν ἔσω κτυπήματα, ὥστὲ νὰ καταῤῥεύσῃ καὶ νὰ …«δικαιολογηθῇ» ἡ ὑπαγωγὴ μας σὲ …«σωτῆρες» καί, ἐν συνεχείᾳ, νὰ ὀργανωθῇ ἠ ἐλεγχομένη …«ἀποτυχία της». Ἤ, ἄλλως, δὲν ἐπετράπη ἡ ἐπιτυχία της ἀπὸ τὰ …«ἀφεντικά». Ἡ Ἐπανάστασις ἔπρεπε νὰ ἐπιτύχῃ τόσο …ὅσο χρειαζόταν, πρὸ κειμένου νὰ μὴ τολμοῦν νὰ σηκώνουν κεφάλι οἱ ῥαγιάδες. Τί κι ἐάν ἔφυγε λοιπόν ὁ ὀθωμανός; Ὁ ἐκπρόσωπός του ἦταν ἐδῶ γιὰ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ κάνῃ αὐτὸ ποὺ γιὰ αἰῶνες ἔκανε: τὸν δεσμοφύλακά μας.
Μῦθος λοιπὸν τὸ «χρέος» μας στοὺς …«σωτῆρες» μας! Πλάνη… Δικαιολογία γιὰ νὰ …«αἰτιολογηθοῦν» οἱ ἐπερχόμενες δουλο-ἐξαρτήσεις μας …«νομοτύπως»…
Μῦθος ὄπως καὶ ἡ ἀπελευθέρωσις… Γιὰ αὐτὸ διαρκῶς αἰσθανόμεθα ἡττημένοι…

***~~~***~~~***~~~***~~~***~~~***

Γνωρίζουμε σχεδὸν ὅλοι μας, θαυμάσια σήμερα, τί  δὲν ἐπέτυχε ἡ ἐπανάστασις. Καὶ δὲν ἐπέτυχε ἔστῳ καὶ μερική μας ἀπελευθέρωσιν. Ἐάν ὅμως δέν ὑπῆρξε ἀπελευθέρωσίς παρά μόνον ἀλλαγή ὀνόματος τοῦ δυνάστου μας, τότε πρός τί ἡ ἐπετειος;

Ἔχουμε ὅμως κι ἐπέτειον εἴπαμε σήμερα… Ναί, ἀλλά τί ἐπέτειο; Ποιός εἶναι ὁ νικητής ἐκείνων τῶν μαχῶν πού ξεκίνησαν τό 1821; Οἱ Ἕλληνες; Ἤ μήπως ὄχι; Κι ἐάν ναί, τότε γιατί κάτι δέν μᾶς ἀφήνει, ὅλο κι ἐντονότερα, νά αἰσθανόμεθα ἐλεύθεροι; Κι ἐάν ὄχι, τότε γιατί ὑπηρετοῦμε καί ἀναπαράγουμε ἔναν μῦθο πού δέν ἀποτυπώνει τήν ἀλήθεια; Τὸ νὰ τιμοῦμε, οὔτως ἢ ἄλλως, τοὺς ἀγῶνες αὐτῶν τῶν πολεμιστῶν εἶναι πρέπον κι ἀναγκαῖον. Τὸ νὰ πιστεύουμε ὅμως πὼς ἐπῆλθε καὶ ἀπελευθέρωσις, μετὰ ἀπὸ τόσο αἷμα, ἔ, αὐτὸ εἶναι ἄλλη ἱστορία.

Ποιός ὅμως τήν ἐπέλεξε αὐτήν τήν ἐπέτειο; Γιατί τήν ἐπέλεξε μέ αὐτόν τόν τρόπο δίχως νά σέβεται τά πραγματικά γεγονότα; Γιατί δέν ἐπελέγη ἡ 24η Φεβρουαρίου, ἐφ΄ ὅσον τότε διεκηρύχθη πράγματι ἡ ἔναρξις τῆς ἐπαναστάσεως; (Μολδαβία, Ὑψηλάντης.) Γιατί δέν τιμοῦμε ὡς ἀπαρχή τῆς ἐπαναστάσεως ἔστῳ τήν 18η Μαρτίου (Μάνη) ἤ τήν 23η Μαρτίου (ἀπελευθέρωσις Καλαμάτας);
 Ἂς ξεχάσουμε γιὰ λίγο τὸν θρησκευτισμό μας καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε εἰλικρινῶς. Γιατί δέν ἐπέλεξε τό νεοελλαδικό κρατικό μόρφωμα ὡς ἐπέτειο μίαν ἀληθή ἡμέρα ἐνάρξεως ἐπαναστατικῶν πράξεων ἀλλά ἐπέλεξε μίαν θρησκευτική ἐορτή; Ὑπῆρχε λόγος σοβαρός ἡ χρονική μετακίνησις ἤ ὑπῆρχε σκοπός ἐλέγχου κι ἀπαξιώσεως; (Προσοχή!!! Δὲν ὑποτιμῶ τὴν προσφορὰ κάποιων ἱερέων. Ἀντιθέτως. Διερωτῶμαι γιὰ τὸν σκοπὸ μίας τέτοιας ὀφθαλμοφανοῦς παραποιήσεως!)

Ποιός λοιπόν ἀποφασίζει νά στήση τόσο ὀφθαλμοφανῶς ἀναληθεῖς ἐπετείους γιά κάτι πού τελικῶς οὐδέποτε ἔληξε αἰσίως γιά τούς Ἕλληνες; Καί, ἐπὶ τέλους, ποιός εἶναι αὐτός πού σήμερα, δύο αἰῶνες μετά, αἰσθάνεται ὑπερήφανος γιά κάτι πού οὐδέποτε ᾡλοκληρώθη; Οἱ Ἕλληνες ἤ οἱ …«ἀφέντες» τους; Γιατί τά σημερινά κουδουνισμένα στήνουν φιέστες μέ τίτλο «τιμή στό 21»; Ποιός τὴν ὀργανώνει αὐτήν τήν φιέστα; Ποιός τήν τιμᾶ [4]Καί ποία ἡ σχέσις ὅλων αὐτῶν μέ ἐμᾶς;

Οἱ ἀπαντήσεις στὰ κλαπατσίμπαλα…  εἰδικῶς σήμερα, 200 χρόνια μετά…
Ἐννοοῦμε τίς ἀποστάσεις καί τό χάσμα ἤ ὄχι; Ἐννοοῦμε τίς ἀλληλο-ἀκυρώσεις ἤ ὄχι;

Τί σημαίνει λοιπόν σήμερα ἡ ἐπέτειος τῆς Ἐπαναστάσεως γιά ἐμᾶς, τούς ἀπογόνους τῶν μεγάλων ἡττημένων; Μία ἀκόμη εὐκαιρία γιά κλαυθηρμούς; Μία ἀκόμη εὐκαιρία νά αἰσθανθοῦμε πατριῶτες; Ἤ μήπως μία νέα εὐκαιρία ἐσωτερισμοῦ, ἐπανατοποθετήσεων καί ἀναθεωρήσεως τῶν πάντων;

Κυττῶντας λοιπόν, ἐκ τῆς χρονικῆς ἀποστάσεως, τὰ γεγονότα ἀναρωτώμεθα: 

  • Γιατί δέν τιμοῦμε τίς πραγματικές ἐπετείους;
  • Γιατί δέν γνωρίζουμε τίς προηγούμενες προσπάθειες ἀπελευθερώσεως;
  • Γιατί μᾶς διδάσκουν τήν ἱστορία μέ τέτοιον τρόπο ὥστέ νά τήν …μισοῦμε;
  • Γιατί δέν εὐοδώθησαν οἱ προηγούμενες προσπάθειες ἀπελευθερώσεώς μας;
  • Τί ἀκριβῶς ἐπετεύχθη μέσῳ τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821;
  • Τί ἐπηκολούθησε τῆς …ἀπελευθερώσεως;
  • Πόση ἐλευθερία βιώσαμε καί τότε καί τώρα ὡς λαός;
  • Ποιοί ἀνέλαβαν νά μᾶς κυβερνήσουν ἀμέσως μετά;
  • Ποιός ἦταν ὁ πραγματικός νικητής ὅλων αὐτῶν τῶν πολέμων;
  • Ποία ἡ σχέσις ὅλων αὐτῶν μέ τούς προηγουμένους δυνάστες μας;
  • Πόσο κοντά στόν ἀληθή σκοπό τῆς ἐπαναστάσεως ἔφθασε ὁ, κατ΄ ἐπίφασιν, νικητής λαός, τήν στιγμή πού σήμερα βιώνει μία ἐκ τῶν χειρίστων μορφῶν καταπιέσεως καί ἀνελευθερίας;
  • Καί, τελικῶς… Μήπως τελικῶς ὅλο αὐτό πού ἔχουμε στόν μυαλό μας εἶναι μία ψευδαίσθησις ἐλευθερίας πρό κειμένου νά μή μποροῦμε νά ἐννοήσουμε τήν ἔννοια τῆς Ἐλευθερίας;

Οἱ ἀπαντήσεις στὰ παραπάνω ἐρωτήματα ἁλιεύονται εὔκολα μέσα ἀπὸ τὴν πραγματικότητά μας.

Θά μποροῦσε μήπως καταληκτικῶς νά θεωρηθῇ ἡ Ἐπανάστασις τοῦ 1821 ὡς ἕνα ἐπεισόδιον ἀναγκαίων μαχῶν πού πρέπει νά δοθοῦν, πρό κειμένου νά φθάσουμε κάποτε στό νά ἐλευθερωθῇ ὁ Ἄνθρωπος; Ναί, θὰ μποροῦσε, ἀλλὰ ἔχουμε μακρὺ δρόμο γιὰ νὰ φθάσουμε ἔως ἐκεῖ, ἐὰν φθάσουμε κάποτε. 

***~~~***~~~***~~~***~~~***~~~***

Ἡ πραγματικότης φίλοι μου εἶναι ἰδιαιτέρως καὶ σκληρότατα ἀποκαλυπτική. Ἡ σημερινὴ ἐπέτειος εἶναι γιὰ τοὺς πανηγυριτζῆδες καὶ τὰ …πανηγύρια τους. Ὄχι γιὰ ἐμᾶς. Καλῶς ἐκράτησε ὅσο ἐκράτησε ἀλλὰ καιρὸς νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Ὄχι διότι δὲν ὑπάρχουν οἱ ἀμέτρητοι νεκροί μας. Ὄχι διότι δὲν ὑπάρχουν οἱ τιμημένοι μας Ἥρωες. Ὄχι διότι δὲν ὑπῆρξε (κατὰ περίπτωσιν σαφῶς) ὅραμα κοινό…
…παρὰ μόνον διότι αὐτοὶ οἱ …«ἀγροίκοι», τότε ἁπλῶς ξεκίνησαν κάτι ποὺ ὀφείλουν νὰ τὸ τελειώσουν οἱ ἐπόμενοι. Κι ἐὰν δὲν εἴμεθα ἐμεῖς οἱ ἐπόμενοι, τότε ὀφείλουμε νὰ τοὺς ἀναζητήσουμε καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσουμε γιὰ τὸ βαρύ τους φορτίον.

Καί, ναί… Ἡ σημερινὴ ἐπέτειος, πάντα κατ’ ἐμέ, ἐπεχείρισε κι ἐπιχειρεῖ νὰ διατηρήσῃ μίαν ταφόπλακα στὸ πανάρχαιο ὅραμα τῆς Ἐλευθερίας, πείθοντας τοὺς ῥαγιάδες γιὰ ἔνα ἀνύπαρκτον ἀποτέλεσμα, συντηρῶντας ψευδαισθήσεις καὶ ἀποκοιμίζοντας τὴν Ἀνάγκη. Ἐφ΄ ὅσον ἡ Νίκη ὄχι μόνον ἐκλάπη καὶ διεβρώθη, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον ἀλλοιώθη τόσο, ὄσο νὰ μετουσιωθῇ σὲ ἀπόλυτον Ἧττα, δὲν νομίζω νὰ συζητᾶμε γιὰ κάτι ἄλλο, πέραν τοῦ ἑνός: δὲν τελειώσαμε!!!
Τὸ αἴσθημα τοῦ ἡττημένου, ποὺ ἐδῶ καὶ δύο αἰῶνες (τοὐλάχιστον) κουβαλοῦμε, εἶναι ἀληθὲς κι ἔχει αἴτιον. 

Ἄλλως τέ… Ἡ μόνη ὁδὸς ἀποτίσεως φόρου τιμῆς σὲ κάτι μεγάλο εἶναι ἡ μνήμη καὶ ἡ κάθε πρᾶξις εὐθύνης. Ἐμεῖς συντηροῦμε τήν μνήμη μας; Τιμοῦμε ἐμπράκτως καθημερινῶς μέ τίς ἀτομικές μας πράξεις τούς ἀγῶνες τους; Ἀναλογιζόμεθα τήν εὐθύνη πού μᾶς ἀναλογεῖ; Ἐάν ὄχι τότε γιατί μᾶς ἀπασχολεῖ μία ἐπέτειος καί μάλιστα πλαστή ἐπέτειος; Ἐάν ναί, τότε τί κάνουμε κάθε μας στιγμή πρό κειμένου κάθε μας στιγμή νά παραμένουμε τιμητές μά κυρίως ὑπερήφανοι κληρονόμοι καί συνεχιστές τοῦ ἔργου τους;

Φιλονόη

Σημειώσεις-ἐρωτήματα-ἀπορίες

Ψευδαισθήσεις ἐλευθερίας λοιπὸν τρέφουμε ἐδῶ καὶ  δύο αἰῶνες. Ὅμως… Λίγο διότι οἱ δεσμοφύλακες ἦσαν (καὶ εἶναι) ἄχρηστοι, ἀνίκανοι καὶ ἀνήθικοι… Λίγο διότι ἔχουν ἀποθρασυνθῆ ἀπὸ τὶς ἀσυλίες καὶ τὶς ἀτιμωρησίες… Λίγο γιατί πίστευσαν πὼς θὰ εἶναι …ἀθάνατοι, φθάνουμε στὸ τέλος. Ἡ ἐπομένη ὄμως ἡμέρα θὰ εἶναι ἐξ ἴσου ὁδυνηρὴ μὲ τὶς ἡμέρες καὶ τοὺς ἀγῶνες ἐκείνων τῶν …«ἀγροίκων», ποὺ πρὸ δύο αἰώνων μᾶς ὑπενθύμισαν κάτι σπουδαῖο… Θά ἀνθέξουμε νά φανοῦμε ἀντάξιοί τους; 

Πόσοι πραγματικὰ καίγονται εἰδικῶς γιά τήν σημερινή ἐπέτειο; Ἐμεῖς οἱ πολλοί; Ἤ ὄχι; Ἐμεῖς εἴμαστε κλεισμένοι στὰ σπίτια μας. Ἄλλοι χαίρονται… 

Προδομένοι, δυστυχεῖς καί, συνήθως, μετὰ ἀπὸ ἀτελείωτες ἀτιμίες, προδοσίες καὶ δολοπλοκίες, σκυλεμένοι νεκροί.
Ναί, σκυλεμένοι… Ἀπὸ τὶς σάρκες τους, τὸν πόνο τους, τὸν ἱδρῶτα τους, τὸ αἷμα τους, τὴν δόξα τους καὶ τὶς θυσίες τους, ἀκόμη τρέφονται οἱ σύγχρονοί τους σκυλεπτές, μὰ καὶ ὄλοι οἱ ἀπόγονοί τους.

Καί πότε τελικῶς ἀπεφάσιζε ὁ Λαός μας, μὰ κι ὁ κάθε ἄλλος Λαός, γιά τήν τύχη του;

***~~~***~~~***~~~***~~~***~~~***

[1] Καί ἦταν τελικῶς ὁ Λάππας ἱκανός νά μέ διαφωτίσῃ ἱστορικῶς τόσο, ὄσο νά ἀποκτήσω μίαν παγιωμένη ἄποψιν γιά τό ’21; Ὄχι, σαφῶς καὶ δὲν ἦταν. Καὶ δὲν ἦταν διότι, ὅπως τόσοι καὶ τόσοι ἄλλοι ἱστορικοί, παρέβλεψε τὸ …παρασκήνιον, τὶς δολοπλοκίες καὶ τὶς μεθοδεύσεις, πρὸ κειμένου νὰ ἑστιάσῃ στοὺς πρωταγωνιστὲς τῶν ἔργων του. Ἐπὶ πλέον, σὲ ἀρκετὲς περιπτώσεις, ὡραιοποιοῦσε ὑπερβολικῶς αὐτοὺς τοὺς πρωταγωνιστές, τόσο ποὺ ἐὰν κάποιο παιδὶ ἔμενε μόνον στὶς ἀπόψεις Λάππα, σίγουρα ὡς ἐνήλιξ θὰ εἶχε ἀπολύτως λανθάνουσες εἰκόνες γιὰ τὴν ἐποχή.

Ἦταν ὅμως ταὐτοχρόνως ὁ Λάππας , γιὰ ἐκεῖνες τὶς τρυφερὲς ἡλικίες, τὸ ἰσχυρὸ κι ἀναγκαῖο ἐρέθισμα, ποὺ θὰ μὲ ἐφῳδίαζε μὲ στοιχειώδεις γνώσεις, πρὸ κειμένου, στὴν πορεία τοῦ χρόνου νὰ ἐμβαθύνω ὅλο καὶ περισσότερο στὴν ἱστορία καὶ νὰ μὴ δέχομαι τὰ …«θέσφατα».
Αὐτὰ ὅμως ἦσαν τὰ δικά μου βήματα καὶ ἐπ΄ οὐδενὶ ἄλλων.. Τὸ νὰ «βαδίζῃ» κάποιος στὰ ἴχνη τῶν προγόνων του, τὸν ὑποχρεώνει αὐτὴ ἡ τακτικὴ νὰ μελετᾷ, νὰ συγκρίνῃ ἔως καὶ νὰ …προβλέπῃ!  (Στὴν βιβλιοθήκη τῆς Λεβαδείας ἔχουν ψηφιοποιήση μεγάλο μέρος τῶν ἔργων του. Ἀξίζει νὰ τὴν ἐπισκεφθεῖτε ἐδῶ.)

[2]  Κατ΄ ἐμὲ κάθε ὂν ποὺ κάθε στιγμὴ τοῦ βίου του ὑπερασπίζεται τὴν Ἐλευθερία του εἶναι Ἥρως ὄλης τῆς Ἀνθρωπότητος. Πολλῷ δὲ μᾶλλον λοιπὸν γιὰ ἐκείνους, τοὺς …«ἀγροίκους» μέν, ἀλλὰ γενναίους κι ἀποφασισμένους δέ. 

[3]  Καλὸ εἶναι νὰ ἀνατρέξουμε στὶς συνθῆκες δολοφονίας τοῦ Ὀδυσσέως Ἀνδρούτσου, καθὼς φυσικὰ καὶ στὸ πόσες δεκαετίες μετὰ τὸν θάνατό του ἀπεκαλύφθη ἡ εἰς βάρος του σκευωρία…

[4] Ὁ κάρολος, λέει, θὰ τιμήση τὴν ἐπέτειο μὲ τὴν παρουσία του. Ἡ μία καὶ μοναδικὴ πρᾶξις, ποὺ θὰ ἐξέφραζε εἰλικρινῶς τιμὴ μά, κυρίως, ἐπάνω ἀπὸ ὅλα εἰλικρινῆ μεταμέλεια εἶναι μία: νὰ παραδώσῃ τὸν φάκελλο τῆς δολοφονίας τοῦ Καποδιστρίου ἐπὶ τέλους. Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν δὲν ἀσχολούμεθα μαζύ του…

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Ὑπάρχει τελικῶς κάτι νά τιμήσουμε σήμερα;

  1. Οι αντιφάσεις είναι μέσα στη ζωή μας αλλά δεν πρέπει να μας απογοητεύουν:
    Αντίφαση 1η: Η εθνεγερσία ήταν ολοκλήρου του ελληνικού λαού, όμως ο Καραϊσκάκης με 200 παλληκάρια κράτησε ζωντανόν τον Σηκωμό όταν οι πλειοψηφίες κάθε επαρχίας λούφαζαν και έλεγαν αφωνητί: ή όλοι μαζί να νικήσουμε ή όλοι μαζί να σκοτωθείτε.
    2η. Οι μεγάλες δυνάμεις προώθησαν την ίδρυση ελληνικής επικράτειας, μόνον όταν βεβαιώθηκαν 1.000 φορές ότι η χώρα ήταν τελείως ισοπεδωμένη κι εξαθλιωμένη και οι γνήσιοι καπεταναίοι του λαού δολοφονημένοι (οι πραγματικοί αγωνιστές που αναφέρεις).
    3η. Η ζωή μας δεν έχει την πραγματική αξία χωρίς Χριστό κι Ορθοδοξία, όμως η θρησκοληψία (λάθος αντίληψη των διδαγμάτων του Θεόπνευστου Χριστιανισμού) χρησιμοποιήθηκε μέχρι την έναρξη της καταραμένης μεταπολίτευσης για να διαιωνίσει το σάπιο καθεστώς και να μην σηκώνεται κεφάλι. Από τη μεταπολ και έπειτα κατσικώθηκε στον σβέρκο μας με τη μορφή της σιχαμερής συνεταιρίας μαζόνων και αριστερουληδοκομμουνιστομπολσεβίκων.
    4η. Αποτυχημένοι λες για τους αγωνιστές επειδή δεν πήραν κεφάλια προφανώς των ανθρωπόμορφων σκουληκιών κωλετηδων σκατοκορδάτων κλπ΄. Όμως μην λησμονούμε πως οι Νικηταράδες, Κολοκοτρώνηδες, Κανάρηδες ήταν πραγματικοί χριστιανοί που απεχθάνονταν να φονεύσουν άνθρωπο αδίκαστο αυθαίρετα. (θεωρητικά μειονέκτημα)
    5η. Πουθενά στον κόσμο τους τελευταίους αιώνες δεν υπάρχει ελεύθερο κράτος όπως το εννοείς, μόνον σε πρωτόγονες καταστάσεις που τις απορρίπτουμε ως πολιτικά όντα. Στην Ελλάδα, (δεν εννοώ το κράτος αλλά τον χώρο με τον λαό της) υπάρχει καλύτερη κατάσταση μάλιστα λόγω της έμφυτης ανθρωπιάς του ανώνυμου ελληνικού λαού που ενισχυθηκε ανυπέρβλητα και καθοριστικά με την Θεία Αποκάλυψη σ’ αυτόν του Λόγου Του Χριστού και τον ενστερνισμό αυτού.
    Υπάρχουν κι άλλες αντιφάσεις αλλά επιφυλάσσομαι να επανέλθω…
    Χαίρομαι που ανακάλυψα άξιο τέκνο της Ελλάδας εδώ…
    Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς… αφού βλέπω εννόησες αυτό μη φοβάσαι τιποτε

Leave a Reply