Αὐτὸ ἀποδεικνύεται βάσει τῶν δοξασιῶν σχεδὸν ὅλων τῶν φιλοσόφων προγόνων μας.
(Πυθαγορίων, Ἐμπεδοκλέους, Ἡρακλείτου, Στωϊκῶν, Πλάτωνος, Ἀριστοτέλους….)

Ἡ ἄϋλος οὐσία εἶναι ὁ θεὸς Ζεύς, τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ Διὸς περιλαμβάνει δύο τινά:

1ον) τὸν δημιουργὸν θεὸν καὶ

2ον) τὸν Πνευματικὸν θεόν (βασιλέα τοῦ Ὀλύμπου).

Εἰς τὸ ἄγαλμα τοῦ Διὸς φαίνεται σαφῶς ἡ διπλὴ αὔτη ἔννοια, διότι ἑνῷ φέρει τὸ σκῆπτρον καὶ κεραυνόν, φέρει ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ ἀετόν.
Ὁ κεραυνὸς συμβολίζει τὴν δημιουργικὴν ἔννοιαν τῆς μεταξὺ τῶν μορφῶν ἀλληλεπιδράσεως τῶν στοιχείων τῆς φύσεως πρὸς ἐξέληξιν καὶ δεικνύει τὴν ἐνοῦσαν αὐτὰ δύναμιν ἥτις εἶναι ἡ δημιουργικὴ, ὁ δὲ ἀετὸς εἶναι τὸ σύμβολον τοῦ ἐλευθέρου πνεύματος.
Ἡ ἑνότης τοῦ ἀπείρου δὲν δύναται νὰ νοηθῇ εἰ μὴ διὰ τῆς ἀμερίστου οὐσίας ἦν οἱ ἀρχαῖοι ἀπεκάλουν θεὸν Δία.
Αὔτη δὲν δύναται νὰ μερισθῇ διότι ἐκτὸς τοῦ ὅτι θὰ ἄφηνε νὰ ὑπάρχῃ μεταξὺ τῶν μερῶν της ἄλλο τι, ἀλλὰ καὶ ἀν τοιοῦτον τι ὑπῆρχεν δὲν θὰ εἴχομεν ἑνότηταν.

Τᾶσος Γκολέμης