Θά τολμήσουμε νά μή …φταῖν πάντα οἱ ἄλλοι;

Τὴν ὥρα ποὺ ἡ χώρα διαλύεται καὶ τὰ πάντα καταῤῥέουν, τὸ μόνον πού, καθημερινῶς, ἀκοῦμε εἶναι γιὰ τὸ τί εἶπε ὁ Ἄλφα ἢ ὁ Βῆτα παπάτζας ἢ γιὰ τὸ τί δὲν ἔκανε ἡ τάδε καὶ ἡ δείνα ὑπηρεσία. Σὲ ἔναν τόπο ποὺ μάθαμε ὅλοι μας νὰ μὴ κυττᾶμε τὴν καμπούρα μας καὶ νὰ κυττᾶμε μόνον τὶς καμποῦρες τῶν ἄλλων, κάτι τέτοιο εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον νὰ μᾶς συμβαίνῃ, μόνον πού, τώρα πιά, ἐδῶ ποὺ ἔχουμε φθάση, καταντήσαμε πιὸ γελοῖοι κι ἀπὸ τὰ …χάχανα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ  κάνουν (μαζύ μας) τὰ …λάχανα, ἐφ’ ὅσον ὅταν οἱ ἄλλοι φταῖν, ἐμεῖς παραμένουμε παρατηρητές τους, δίχως νὰ καταπιανόμεθα μὲ τὸ πῶς θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τοὺς κάθε λογῆς «ἄλλους». «Νὰ τὴν βγάλουμε καὶ σήμερα»… Αὐτὸ εἶναι τὸ σύνθημα…
…καὶ ἂς πᾷν ὅλα στὸν ἀγύριστο…

Εἶναι καιρὸς πιὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ παύσουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε μὲ σοβαρότητα τὸ σημερινὸ κατεστημένο. Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς μόνον νὰ ἀλληλοδουλευόμεθα καταφέραμε. Εἶναι καιρὸς ποὺ γνωρίζουμε ἀλλὰ ἀρνούμεθα νὰ κυττάξουμε τὴν πραγματικότητά μας κατάματα καὶ νὰ ἀποφασίσουμε πὼς εἴμεθα μόνοι μας καὶ πὼς μόνοι μας, ἀπολύτως μόνοι μας, θὰ «κρατήσουμε Θερμοπῦλες» ἢ θὰ κατρακυλήσουμε στὴν ἄβυσσο. Διότι τὸ μεγαλύτερόν μας πρόβλημα ἐντοπίζεται στὴν ἐλπίδα, ποὺ ἀρνούμεθα νὰ ἐγκαταλείψουμε. Ἐλπίζουμε… Ἐλπίζουμε… Μόνον ἐλπίζουμε… Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐλπίζουμε ἀναμένουμε… Κι ὅσο ἀναμένουμε ἀναβάλλουμε… Κι ὅσο ἀναβάλλουμε τόσο πλησιέστερα στὴν ἄβυσσο φθάνουμε… Μά ἔως ποῦ κι ἔως πότε θά ξεφεύγουμε;

Ἔχουμε, γιὰ παράδειγμα, εἰσβολή, ἀλλὰ τὰ πολύ-πολυτισμένα πολιτικοκομματικὰ κουδουνισμένα σούργελα, ἂν τί νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὸ πῶς θὰ ἀνακοπῆ ἡ εἰσβολή, ἐπιῤῤίπτουν τὶς εὐθύνες τῆς …διαχειρίσεως τῆς εἰσβολῆς τὸ ἔνα στὸ ἄλλο.
Ἔχουμε τὴν ἀπόλυτο ξετσιπωσιὰ τῶν Μ.Κ.Ο. ἀλλὰ ἅπαντες οἱ κουδουνισμένοι ἐπιχειροῦν νὰ ἁρπάξουν μερικὰ ψιχουλάκια, πρὸς ὄφελός τους, ἀπὸ τὶς ἐν λόγῳ Μ.Κ.Ο.. Κι ἀπὸ πίσω μυριάδες παρατρεχάμενοι χειροκροτητὲς ποὺ ἀναμένουν τὸ ἀντίτιμο τῶν παλαμοκρουσιῶν τους…
Κι ἐμεῖς τί κάνουμε; Παρακαλοῦμε, ἐκλιπαροῦμε, ἐλπίζουμε νὰ …ἀλλάξουν μυαλὰ καὶ νὰ …συνέλθουν, ὅλοι ἐκείνοι πού, κάθε στιγμή, μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς μᾶς ἔχουν συνδεδεμένους μέ… *@*@@** (καταλάβατε!).

Ἔχουμε διεπιστωμένη ἀνυπαρξία ἤθους καὶ στὸ σύνολον τῶν κοινωνιῶν μας, μὰ κυρίως στὴν δικαιοσύνη, ἀλλὰ ὅλοι μας πρέπει νὰ κυττᾶμε τὸ ἐὰν οἱ ἀδικίες συμβαίνουν ἐπὶ τῆς μίας ἢ τῆς ἄλλης (φερομένης ὡς) κυβερνήσεως ἢ ἐπὶ τῆς μίας ἢ τῆς ἄλλης (ὁποιασδήποτε) παρατάξεως.  Ἔχουμε τὴν ἀπόλυτο ἀντισυνταγματικότητα, βάσει πάντα ἑνὸς Συντάγματος ποὺ τοκογλυφικοὶ κύκλοι μᾶς ἐπέβαλαν νὰ θεωροῦμε ὡς «Σύνταγμα τῶν Ἑλλήνων», ἀλλὰ τὸ ΣτΕ ἢ τὰ λοιπὰ δικαστήρια, στὴν πλειοψηφία τους, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῆς πλειοψηφίας Εἰσαγγελέων καὶ  δικηγόρων, «στήνουν» δίκες ἔτσι, γιὰ τὴν πλάκα τους, ἀναλόγως τοῦ ποιὸς θὰ πληρώση -σὲ χρῆμα- τὰ περισσότερο. Κι ἂν τί νὰ ἀπελπισθοῦμε καὶ νὰ τὰ κάνουμε ὅλα πουτ@να, ἐμεῖς ἐλπίζουμε πὼς ἴσως τὸ σάπιο αὐτὸ σύστημα θὰ …αὐτοκαθαρθῆ!!!

Ἔχουμε μίαν ὁπαδικὴ κοινωνία, μὲ ἀμετρήτων χρωμάτων κι ἐκδοχῶν ὁπαδούς, ποὺ ἀναλόγως τῶν τοπικῶν (πάντα ἐπικεκαλυμμένων μὲ «ἰδεολογικὰ» πρόσημα προσωπείων) τὴν βλέπουμε νὰ δρᾷ μονίμως ἐναντίον τοῦ …κοινοῦ ὀφέλους, μὰ καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ πλανήτου. Ἔχουμε ὅμως καὶ ἀγνώστου ἀριθμοῦ ὑποψηφίους «ἐθνοσωτῆρες», ποὺ πρῶτοι καὶ χειρότεροι ὅλων ἂν τί νὰ κυττάξουν τὴν καμπούρα τους καὶ νὰ φτιάξουν τὰ μοῦτρα τους, ὡς ἐλάχιστον χρέος πρὸς τοὺς ἑαυτούς τους καὶ τὴν ἀνθρωπότητα, αὐτοὶ συλλέγουν …προβατοποιημένους ὁπαδούς!!! Κι ἐμεῖς ἂν τί νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἁπλῶς ἐπισπεύδουμε τὴν αὐτοχειρία μας, τοὺς κυττᾶμε μὲ τὴν ἐλπίδα νὰ μᾶς ὑπολογίσουν σοβαρά. Ποιός ὅμως θά μᾶς ὑπολογίση ἐάν ἐμεῖς πρῶτοι ἔχουμε παύση νά σεβόμεθα καί νά ὑπολογίζουμε ἐμᾶς;

Ἔχουμε καὶ ἕναν πλανήτη, τοῦ ὁποίου τὸ περιβάλλον ἔχει ἤδη καταστραφῆ, ἀλλὰ ἐμεῖς οὐδέποτε θὰ κυττάξουμε αὐτοὺς ἐνεπνεύσθησαν τὴν καταστροφή, μά, οὔτε  καὶ τὸ ἐὰν ἐμεῖς πράξαμε ὅσα χρειάζονται γιὰ νὰ ἐπιταχυνθῇ ἢ γιὰ νὰ περιορισθῇ ἡ καταστροφή. Ἔχουμε ὅμως κι ἐδῶ, στὸν τόπο μας, τροφὴ σκουπίδια καὶ πλημμυρισμένη στὰ δηλητήρια, ἀλλὰ οὐδέποτε θὰ ἐνδιαφερθοῦμε νὰ μάθουμε τὸ μὲ τί φαρμακώνουν τὶς ἰχθυοκαλλιέργειες γιὰ παράδειγμα, ἢ μὲ τὸ τί ψεκάζουν στὶς λοιπὲς ἀγροτικὲς καλλιέργειες ἢ μὲ τὸ τί ταΐζουν στὶς κτηνοτροφικὲς μονάδες τὴν τροφή μας. Τὰ δηλητήρια διατηροῦν τὸν πρῶτο ῥόλο στήν, τάχα μου, τροφή μας, ἀλλὰ ἐμεῖς, ἀνίκανοι νὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε, πάθαμε …κόψιμο γιὰ τὰ περιβαλλοντικά καὶ μποροῦμε, ὁπωσδήποτε ἀνερυθρίαστα, νὰ υἱοθετοῦμε ὡς ἰνδάλματα τὶς κάθε λογῆς γκρέτες καὶ νὰ ταχθοῦμε ὡς εὐσεβεῖς πιστοὶ στὶς ἐκκολαπτόμενες «θρησκεῖες» τῆς «κλιματικῆς ἀλλαγῆς». Καί, δυστυχῶς μας, πάλι …ἐκτὸς θέματος παραμένουμε, ἐφ΄ ὅσον ἀκόμη καὶ τὸ νὰ διεκδικήσουμε καθαρὴ τροφὴ καὶ καθαρὸ περιβάλλον γιὰ ἐμᾶς καὶ τὰ παιδιά μας ἀντιμετωπίζεται ὡς …γραφικότης κάποιων ἀκραίων.

Ἔχουμε τὴν κορυφαία παγκοσμίως παιδεία, ἀλλὰ ὅλοι μας σπεύδουμε νὰ ὑπερασπισθοῦμε τὸ «δωρεάν» της, ἀνίκανοι νὰ ἀντιληφθοῦμε πόσο πρόθυμοι δοῦλοι καταντήσαμε ἰδίως ἐξ αἰτίας αὐτῆς τῆς παιδείας. Ἔχουμε δασκάλους καὶ καθηγητὲς καὶ «πνευματικὸ κόσμο» ποὺ πρῶτα εἶναι συνδικαλιστὲς καὶ μετὰ …«ἄνθρωποι», διότι αὐτὸ ἐπιβάλλει ἡ σύγχρονος ἐκδοχὴ τοῦ «κοινωνικοῦ ὄντος», ποὺ παπαγαλίζουν κάθε «νεωτερισμὸ» ἀνερυθρίαστα, ποὺ κυττοῦν πῶς θὰ ἀποφύγουν τὴν διδασκαλία, ἀλλὰ δασκάλους ἐμεῖς δὲν ἔχουμε. Κι ἐνᾦ τὸ γνωρίζουμε… Κι ἐνῷ τὸ διαπιστώνουμε πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα σὲ ἐμᾶς τοὺς ἰδίους…
…ἀδιαφοροῦμε διότι πιστεύσαμε πὼς πρῶτα πρέπει νὰ ἐπιλυθοῦν τὰ οἰκονομικὰ ζητήματα καὶ κατόπιν ὅλα τὰ ἄλλα. 

Ἔχουμε τὴν ἀπόλυτο ὑποκρισία στὸν …ἐθελοντισμό, ποὺ ὅμως οὐδέποτε περιλαμβάνει κάτι ἀπὸ εἰλικρινῆ ἀνθρωπισμὸ καὶ ἀλληλεγγύη, ἐφ΄ ὅσον χιλιάδες ἄστεγοι, ποὺ διαρκῶς αὐξάνονται, παραμένουν στοὺς δρόμους. Ἔχουμε κατοικίες 70-80 τετραγωνικῶν, ποὺ φιλοξενοῦν δέκα, δώδεκα ἢ καὶ δεκαπέντε ἄτομα, ἀλλὰ εἶναι πρόβλημα …δικό τους κι ὄχι δικό μας.

χουμε πολλαπλασιαζομένη καθημερινῶς ἐγκληματικότητα, ἀλλὰ ἡ ἀστυνόμευσις, ὄντας ἐπὶ πλέον καὶ …ἀντίῤῥατσιστική, προστατεύει μόνον τὰ «σημαίνοντα πρόσωπα» ἀπὸ τὸ μένος τῶν …πολιτῶν. Ἔχουμε καὶ στρατό, ποὺ τὸν συντηροῦμε μὲ τὸ αἶμα καὶ τὸν ἱδρῶτα μας, ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ προστατεύῃ τὰ σύνορα, ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ παίζῃ ἡ πρόθυμος …Φιλιππινέζα τῶν δουλεμπορικῶν Μ.Κ.Ο. καὶ  τῶν «μεγαλοεπενδυτῶν». Κι ἀκριβῶς ἐδῶ εἶναι ἡ ἀπόλυτος γελοιότης ὅλου αὐτοῦ τοῦ μηχανισμοῦ, πού, ἂν καὶ τὸ ἀντιλαμβανόμεθα, ἀρνούμεθα νὰ τὸ παραδεχθοῦμε: Οἱ μισθοφόροι (διότι περὶ αὐτοῦ πρόκειται) δὲν πληρώνονται πλέον γιὰ νὰ …θυσιάζονται πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ τὸ σύνολον, ἀλλὰ πληρώνονται γιὰ νὰ θυσιάζουν τὸ σύνολον ποὺ τοὺς συντηρεῖ πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσουν οἱ ἴδιοι!!! Ὅμως, ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ τελειώνουμε, ἐμεῖς ἐλπίζουμε… Τί ἐλπίζουμε; 

Ἔχουμε ἐλεγχομένη καὶ στοχευμένη προπαγάνδα ἀπὸ τὰ Μέσα Μαζικῆς Ἒξαπατήσεως, ἐνᾦ ἐμεῖς υἱοθετοῦμε, ἀναπαράγουμε καὶ παπαγαλίζουμε μόνον  ὄσες προπαγάνδες ἐπιεβεβαιώνουν τὶς «ἰδεολογικὲς πεποιθήσεις» μας. Ἔχουμε φιμώσεις, ἐκβιασμούς, ἐκφοβισμούς, ἀπειλές, βία, πλιάτσικο ἀλλὰ ἐμεῖς βλέπουμε μόνον ὅσα δὲν μᾶς ξεβολεύουν ἀπὸ τὴν καθημερινότητά μας, μὴ ἀντιλαμβανόμενοι πὼς ὅταν ἡ φωτιὰ φθάσῃ στὸ αὐλὴ τοῦ γείτονος, σὲ λίγο θὰ κατακαύση καὶ τὸ δικό  μας σπίτι. Κι ἐδῶ πράγματι  πρέπει νὰ σταθοῦμε λίγο γιὰ νὰ …τρομάξουμε μὲ τὴν κατάντια μας, ἐὰν εἰδικῶς ἀναλογισθοῦμε τὸν εὐτελισμὸ καὶ τὸν ξεπεσμὸ τῆς κοινωνίας μας, ποὺ ἀκολουθεῖ πιστὰ στὸν ἐκπεσμό του, τὸ κράτος καὶ τοὺς (φερομένους ὡς) ταγούς του. Μά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, τὸ νὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ συντηροῦμε τοὺς δέκτες τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως στὰ σπίτια μας εἶναι κι αὐτὸ ποὺ ἀποδεικνύει τὸ πόσο ἐλάχιστα συνειδητοποιημένοι εἴμαστε, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, ἐπιτρέπουμε στὸ μακρὺ χέρι τῶν δυναστῶν μας νὰ μᾶς κρατᾶ δυναστευομένους.

Ἔχουμε δῆλα δὴ …τίποτα καὶ ἐλπίζουμε πὼς μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ …τίποτα θὰ προκύψη ἡ ἀναγκαία καὶ χρήσιμος κρίσιμος μάζα ποὺ ἀποφασισμένη θὰ ἀλλάξη τὰ πάντα. Ἔχουμε ὅμως κι ὅλα ἐκεῖνα τὰ δείγματα ποὺ μᾶς ἐπιβεβαιώνουν πὼς ἐμεῖς, προθυμότατα, θὰ σφάξουμε τὸν διπλανό μας, ἀνεξαρτήτος χρώματος, κόμματος, φυλῆς, γιὰ νὰ κερδίσουμε λίγες στιγμὲς ἐπὶ πλέον παραμονῆς μας στὸν πλανήτη. Κι αὐτό, ἀπὸ μόνον του, εἶναι κατάντια, ἐφ΄ ὅσον, ὡς γνωστόν, οὐδεὶς θὰ πεθάνη γιὰ νὰ σωθοῦμε ἐμεῖς..

Ἔχουμε ἐν ὀλίγοις περιέλθη στὴν δίχως ἐπιστροφή μας πορεία γιὰ τὸ ὁριστικὸ τέλος μας, ἀλλά, εὐτυχῶς, ἀρνούμεθα νὰ τὸ κατανοήσουμε καὶ νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε, ἐλπίζοντες κατὰ βάθος πὼς πάλι θὰ τὴν γλυτώσουμε. Εἴμεθα ἐξοργισμένοι, θυμωμένοι, φιμωμένοι, ἀκινητοποιημένοι, ἀδικημένοι, θολωμένοι, πλανεμένοι ἀλλά, ἀκόμη καὶ  τώρα, ποὺ τὸ τέλος τὸ διακρίνουμε, ἑστιάζουμε κάπου γύρω μας μὰ οὐδέποτε στὰ αἴτια τῶν δεινῶν μας. Καί, φυσικά, καταλήγουμε, ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἀρνούμεθα νὰ διακρίνουμε τὸ ποιὸς πράγματι εἶναι ὁ ἐχθρός μας, στὸ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα ὡς ἐχθρό μας ὁποιονδήποτε διαφωνεῖ μαζύ μας, γιατί μᾶς …«ἐξυπηρετεῖ» αὐτὴ ἡ -ἐκ τοῦ προχείρου- πολυδιάσπασίς μας, ἐφ΄ ὅσον μᾶς ἐπιτρέπει νὰ παραμένουμε ἄσκεπτοι, ἀνεύθυνοι μά, τελικῶς, χειραγωγούμενοι.

Ἔχουμε κι ἕναν πανέτοιμο «ἐμφύλιο», στὸν ὁποῖον ἤδη προετοιμάζονται νὰ λάβουν μέρος ἀμέτρητοι (ἂς ποῦμε) συμπολῖτες μας, ἀλλὰ ἐμεῖς παρακολουθοῦμε μουδιασμένα. Ἔχουμε καὶ τὰ διλήμματα τοῦ βιοπορισμοῦ, μαζὺ μὲ τὶς ἐπεκτατικὲς βλέψεις (ὅλων) τῶν γειτόνων μας, ποὺ ὅμως κι αὐτὰ γιὰ ἐμᾶς φαντάζουν ὡς κάτι πολὺ μακρυνό, ποὺ δὲν ἀπειλεῖ τὴν …«ἰδανικὴ» πραγματικότητά μας. Αὐτὸς ὁ …«ἐμφύλιος» ὅμως εἴπαμε πολλὲς φορὲς πὼς δὲν εἶναι δικός μας φίλοι μου. Αὐτὸς ὁ …«ἐμφύλιος» εἶναι στημένος ἀπὸ τὴν ἀρχή του ἔως τὸ τέλος του καὶ προσβλέπει σὲ μίαν νέα γενναία καὶ ὑπερβολικῶς ἐκτεταμένη γενοκτονία. Ἠ ἐκκαθάρισις τῆς χώρας εἶναι πρό-ἀποφασισμένη ἀπὸ χρόνια καὶ τὸ γνωρίζουμε. Τὸ ἐὰν θὰ παίξουμε, ἤ ὄχι, στὰ παιχνίδια τους ὅμως εἶναι μόνον ἀτομική μας ἐπιλογή.
Ἀλλά, τελικῶς, εἶναι εὐκόλως διακριτὸ πὼς θὰ παίξουμε…

Ἔχουμε, ἐν ὀλίγοις, ὅσα δὲν ἔπρεπε νὰ ἔχουμε. Ἔχουμε ὅμως κι ἀκόμη περισσότερα, ὅπως γιὰ παράδειγμα κι ἐνδόξους προγόνους. Καί τί κάναμε ἐμεῖς γιά νά γίνουμε ἄξιοι ἀπόγονοι ἐνδόξων προγόνων;

Ὡραία λοιπόν… Ἐδῶ ποὺ καταλήξαμε, λίγο ἔως πολύ, μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε πὼς ἡ πίεσις ποὺ μᾶς ἠσκήθη καὶ μᾶς ἀσκεῖται μᾶς …παλάβωσε. Ἐὰν ὅμως ἐξακολουθήσουμε ἔτσι, τότε ἐμεῖς, οἱ …παλαβωμένοι, παίζοντας ῥόλους ποὺ μᾶς ἀνέθεσαν, θὰ ἐπιτύχουμε μόνον νὰ ἐπιταχύνουμε τὸν ἀφανισμό μας. Αὐτό τό σκεφθήκαμε; Ἤ ὄχι;

Δύο ἐπιλογὲς ὑπάρχουν ἀγαπητοί μου. Ἢ θὰ ἀφαιθοῦμε νὰ παρασυρθοῦμε στὰ ἐπερχόμενα αἱματοκυλίσματα ποὺ μᾶς προετοίμασαν ἄλλοι ἢ θὰ ἀπέχουμε. Τὸ πῶς εἶναι ἄλλη ἱστορία, ἀλλὰ τὸ ἐὰν θὰ ταχθοῦμε στὶς μὲν ἢ στὶς δὲ παρατάξεις, καθὼς φυσικὰ καὶ σὲ ὅλα τους τὰ παρακλάδια, εἶναι ἀπολύτως ἀτομική μας ἐπιλογή.

Θά τολμήσουμε νά ἀφήσουμε μόνους τους τούς κάθε λογῆς μισθοφόρους καί φανατικούς νά ἀλληλοφαγωθοῦν ἤ ὄχι; Θά τολμήσουμε νά ἐμποδίσουμε στήν προπαγάνδα τους νά μᾶς δηλητηριάζῃ;
Θά τολμήσουμε νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό ἐμμονές καί κατάλοιπα;
Θά τολμήσουμε νά ξεκολλήσουμε ἀπό τά ὅσα θεωρούσαμε ὡς ἀμετακίνητα κι ἀδιαπραγμάτευτα γιά νά ἀναγνωρίσουμε τά ἀναγκαία;
Θά τολμήσουμε νά ξανά-γίνουμε κάτι πού ἀπό καιρό ἐγκαταλείψαμε, μά ἦταν κι αὐτό πού μᾶς διέσωσε μέσα στούς αἰῶνες;
Θά τολμήσουμε νά συνειδητοποιήσουμε ἐπί τέλους πώς ὁ μόνος ὑπεύθυνος γιά τά δεινά μας εἴμαστε ἐμεῖς καί μόνον ἐμεῖς;

Φιλονόη

Σημειώσεις

Μερικά, ἐκ τοῦ προχείρου, παραδείγματα, γιὰ  νὰ ἀντιληφθοῦμε τὸ πόσο ἐγωκεντρικῶς αὐτοκαταστροφικοὶ καταντήσαμε.

Βλέπουμε νὰ διδάσκονται τὰ παιδιά μας κάθε λογῆς ἀσυναρτησίες. Τί κάναμε γιά νά τό σταματήσουμε αὐτό; Πήγαμε νά ζητήσουμε τόν λόγο ἀπό τούς δασκάλους ἤ ἀπό τά ὑπουργεία ἤ αἰσθανθήκαμε πολύ …μικροί γιά κάτι τέτοιο;

Ἁφεθήκαμε στὴν κάθε μορφὴ ἱστορικῆς ἀλλοιώσεως, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, βαρεθήκαμε νὰ μελετήσουμε (τοὐλάχιστον) τὴν ἱστορία μας. Τώρα ὅμως τὰ μυαλά μας κατήντησαν …χυλός!!!

Ἄστεγοι σημαίνει κοινωνικὴ πληγή. Τοὺς ἀστέγους ὅμως τοὺς …ἀποφεύγουμε!!! Καταντήσαμε οἱ ἀπόλυτοι παγκόσμιοι χαχόλοι, ποὺ ἀποστρέφουμε τὸ βλέμμα μας ἀπὸ τὴν κατάντια τοῦ διπλανοῦ μας, ἀπὸ φόβο νὰ μὴ πάθουμε τὰ ἴδια. Τί θά παθαίναμε ὅμως ἐάν τά ἄδεια μας κτίρια τά ἀνοίγαμε γιά νά φιλοξενηθοῦν καί νά ἀποκτήσουν μίαν εὐκαιρία στίς κατεστραμμένες ζωές τους; Τίποτα…
Κι ἔτσι τὰ (ἔως πρὸ μερικῶν ἐτῶν) ἄδεια διαμερίσματα, μὰ κυρίως τὰ ἀμέτρητα κενὰ ἐπαγγελματικὰ κτίρια, τὸ ἕνα πίσω ἀπὸ τὸ ἄλλο, κατέῤῥεαν ἐνᾦ τώρα πιά, περνοῦν σὲ ἄλλο ἰδιοκτησιακὸ καθεστώς. Πρῶτο μας μέλημα ἦταν ἔτσι κι ἀλλοιῶς τὸ κέρδος (ποὺ χάσαμε), μαζὺ μὲ τὰ περιουσιακὰ στοιχεία ποὺ τὸ ἀκολουθοῦν στὴν ἀπώλεια. Ὄχι δῆλα δὴ πὼς θὰ μποροῦσαν ἴσως νὰ σωθοῦν ὅλα τὰ κτίρια, ἀλλὰ σαφῶς κάποιοι ἐκ τῶν φιλοξενουμένων σίγουρα θὰ ἢθελαν νὰ σωθοῦν καὶ θὰ ἔπρατταν τὰ ἀναγκαία, βοηθῶντας ἐμπράκτως τοὺς κατέχοντες.
Συνέβη; Τολμήσαμε νά δοκιμάσουμε; Ὄχι… 

Ἀφήσαμε μία μικρὴ μερίδα συμπατριωτῶν μας νὰ ἐφαρμόσῃ μόνη της τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ γιὰ τὸν ἀντισυνταγματικὸ ΕΝΦΙΑ, μὲ μετέχοντας σὲ κάτι ἀπολύτως ἀναγκαῖον. Οὐσιαστικῶςὅμως ἐκεῖνοι, οἱ λιγοστοί, κατήντησαν  …γραφικοὶ καὶ …παράνομοι, τὴν ὤρα ποὺ ὅλοι ἐμεῖς, οἱ λοιποί, «νομοτύπως» τρομοκρατημένοι, σπεύδαμε νὰ ἀποδείξουμε πόσο παρτάκηδες εἴμαστε.

Ἐπιτρέψαμε σὲ κόμματα, κομματίδια καὶ λοιπὲς συμμορίες νὰ ἀναλάβουμε ἐργολαβικῶς τὸ νὰ ἐμποδισθοῦν οἱ κατασχέσεις. Ὡς γνωστὸν ὅμως ὅλα τοῦτα εἶναι παρελθὸν καὶ φυσικὰ οἱ κατασχέσεις εἶναι …«νομότυπες».
Αὐτὸ ποὺ οὐδέποτε συνειδητοποιήσαμε εἶναι πὼς ἡ κατάσχεσις, τὴν στιγμὴ τῆς πράξεως, ἀποτρέπεται ἀπὸ ἀποφασισμένους κι ὄχι ἀπὸ ῥεμπεσκέδες. 

Δὲν θὰ καταπιασθῶ μὲ ἐκλογὲς καὶ ψήφους καὶ λοιπὲς προπαγανδιστικὲς μηχανές, ποὺ μᾶς μετουσιώνουν σὲ συνεργούς. Θὰ ἀναφέρω μόνον πὼς ἐμεῖς «νομιμοποιοῦμε» κάθε εἰς βάρος μας ἔγκλημα, μὲ τὸ νὰ «ἐγκρίνουμε» τὴν διαδικασία ποὺ τὸ νομιμοποιεῖ, ἀποδεχόμενοι αὐτὸ ὡς …«ἀναγκαῖον κακό»!!!

εἰκόνα

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply