Ἔλεγε ὁ Ἴων Δραγούμης…
«Ὁ πολιτισμός!
Νὰ ἕνα ἔργον ἄξιον γιὰ τὰ ἔθνη, ἔργον ἀληθινὰ ἀνθρώπινον. Νὰ πῶς τὰ ἔθνη εἶναι χρήσιμα στὴν ἀνθρωπότητα καὶ νὰ πῶς ἔσφαλε ὁ Μᾶρξ πολεμῶντας τὰ ἔθνη.
Πολιτισμοὺς γεννοῦν τὰ ἔθνη κι αὐτὰ μονάχα. Δὲν φθάνει ὅμως νὰ εἶναι ἕνα ἔθνος πολιτισμένο, πρέπει νὰ εἶναι πολιτισμένο καὶ ἀπὸ τὸν δικό του πολιτισμό. Σὲ αὐτὸ λοιπὸν χρησιμεύουν τὰ ἔθνη.
Οἱ πολιτισμοὶ γεννιοῦνται ὁ καθ΄ ἕνας σὲ κάποιαν πατρίδα, σὲ κάποιαν ἐποχὴ καὶ σὲ κάποιο ἔθνος. Ἔξω ἀπὸ αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ σταθῇ πολιτισμό.».
Μά καί πού τό ἔλεγε τί σημασία ἔχει τώρα πιά;
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλα λάθος τὰ ἐπράξαμε. Ὅλα λάθος τὰ ἀντιληφθήκαμε. Ὅλα ἀνάποδα τὰ ἐφαρμόζουμε. Ὁπότε τί σημασία ἔχει πού κάποιος, κάπου, κάποτε ἔλεγε τό αὐτονόητον;
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλα λάθος τὰ ἐπράξαμε. Ὅλα λάθος τὰ ἀντιληφθήκαμε. Ὅλα ἀνάποδα τὰ ἐφαρμόζουμε. Ὁπότε τί σημασία ἔχει πού κάποιος, κάπου, κάποτε ἔλεγε τό αὐτονόητον;
Μελετῶ ἱστορία γενικῶς. Ὅπου «σταθῶ», σὲ κάθε γωνιά της, διαπιστώνω μόνον τὴν παραπάνω πραγματικότητα: πολιτισμοὺς γεννοῦν τὰ ἔθνη… Κι ἐπεὶ δὴ ἡ ἔννοια ἔθνος εἶναι ἀπολύτως παρεξηγημένη, μὰ καὶ διεστρεβλωμένη, τὸ ὀρθότερον ὅλων εἶναι νὰ διορθώσουμε καὶ νὰ ποῦμε πὼς «Πολιτισμοὺς γεννοῦν οἱ φυλές». Καί, καταληκτικῶς, οἱ πολλὲς καὶ διαφορετικὲς ἀλλὰ συγγενεῖς φυλές, ποὺ ἀποτελοῦν τὰ Ἔθνη, δημιουργοῦν καὶ τὸν πολιτισμό των.
Ἄλλον πολιτισμό, γιὰ παράδειγμα, ἐγέννησαν οἱ Ἴωνες, ἄλλον οἱ Δωριεῖς κι ἄλλον οἱ Αἰολεῖς. Ἕλληνες ἅπαντες, ἀλλὰ μὲ τὶς τοπικὲς διαφορές των.
Κι ἀκόμη πιὸ …λεπτομερῶς, ἄλλον πολιτισμὸ ἐδημιούργησαν οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Κρήτης, ἄλλον οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Πελοποννήσου κι ἄλλον οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Θεσσαλίας ἢ τῆς Μακεδονίας ἢ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἢ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου ἢ τῆς Θρᾴκης ἢ τῶν νήσων τοῦ Ἰονίου ἢ τῆς Ἠπείρου ἢ τῆς Ἀττικῆς ἢ τοῦ Εὐξείνου Πόντου ἢ τῆς Νοτίου Ἰταλίας ἢ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἢ τῆς Βορείου Ἀφρικῆς… Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ τοπικότης, συνδυαστικῶς μὲ τὶς ἐπιδράσεις ἄλλων φυλῶν, ἄφησαν διαφορετικὰ πολιτισμικὰ κληροδοτήματα πού, οὔτως ἢ ἄλλως, τὸ κάθε ἕνα ἐξ αὐτῶν «ἀποπνέει» τὸ «δικό του ἄρωμα», ἀνεξαρτήτως τῶν κοινῶν καταβολῶν, τῆς κοινῆς -συγγενικῆς- ῥίζης ἀλλὰ καὶ τῶν -βασικῶν- ὁμοιοτήτων…
….δυνάμεθα σήμερα νὰ συζητοῦμε γιὰ Ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἢ περσικὸ ἢ ῥωμαϊκὸ ἢ…
Ἄλλον πολιτισμό, γιὰ παράδειγμα, ἐγέννησαν οἱ Ἴωνες, ἄλλον οἱ Δωριεῖς κι ἄλλον οἱ Αἰολεῖς. Ἕλληνες ἅπαντες, ἀλλὰ μὲ τὶς τοπικὲς διαφορές των.
Κι ἀκόμη πιὸ …λεπτομερῶς, ἄλλον πολιτισμὸ ἐδημιούργησαν οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Κρήτης, ἄλλον οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Πελοποννήσου κι ἄλλον οἱ κατὰ τόπους φυλὲς τῆς Θεσσαλίας ἢ τῆς Μακεδονίας ἢ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἢ τῶν νήσων τοῦ Αἰγαίου ἢ τῆς Θρᾴκης ἢ τῶν νήσων τοῦ Ἰονίου ἢ τῆς Ἠπείρου ἢ τῆς Ἀττικῆς ἢ τοῦ Εὐξείνου Πόντου ἢ τῆς Νοτίου Ἰταλίας ἢ τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἢ τῆς Βορείου Ἀφρικῆς… Κι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ τοπικότης, συνδυαστικῶς μὲ τὶς ἐπιδράσεις ἄλλων φυλῶν, ἄφησαν διαφορετικὰ πολιτισμικὰ κληροδοτήματα πού, οὔτως ἢ ἄλλως, τὸ κάθε ἕνα ἐξ αὐτῶν «ἀποπνέει» τὸ «δικό του ἄρωμα», ἀνεξαρτήτως τῶν κοινῶν καταβολῶν, τῆς κοινῆς -συγγενικῆς- ῥίζης ἀλλὰ καὶ τῶν -βασικῶν- ὁμοιοτήτων…
….δυνάμεθα σήμερα νὰ συζητοῦμε γιὰ Ἑλληνικὸ πολιτισμὸ ἢ περσικὸ ἢ ῥωμαϊκὸ ἢ…
Γενικῶς ἡ τοπικότης πάντα ἔδιδε καὶ τὰ διαφορετικὰ πολιτισμικὰ χρώματα, μὰ καὶ τὶς ὅποιες ἰδιαιτερότητες.
Ἤ, γιὰ νὰ τὸ …«προχωρήσουμε» ὀλίγον μεταγενεστέρως… Ἄλλον πολιτισμὸ ἐγέννησε τὸ ἀρχαῖον ἑλληνικὸ πνεῦμα, ἄλλον ἡ ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορία κι ἄλλον (ποιός ἦλθε;) ἡ ὀθωμανικὴ-τουρκικὴ αὐτοκρατορία. Πασιφανῆ εἶναι αὐτά, ἀκόμη κι ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τὰ ὁμολογήσουμε.
Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ ἄλλον πολιτισμὸ ἐδημιούργησε ὁ Εὐρωπαῖος, μὲ τὶς ἀμέτρητες τοπικότητές του, ἄλλον ὁ Ἀσιάτης κι ἄλλον ὁ Ἀφρικανός. Κι ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ τοπικὸς φυλετικὸς χαρακτὴρ εἶναι ποὺ ἔκανε τὸν πλανήτη μας νὰ μὴ εἶναι κάτι ὁμοιογενὲς καὶ …ἀδιάφορον, μὰ κάτι ποὺ ἐξελίσσεται καὶ ἀλλάζει διαρκῶς, πάντα βάσει τῶν φυλετικῶν του καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τῶν πολιτισμικῶν του καταβολῶν καὶ κληροδοτημάτων.
Ἤ, γιὰ νὰ τὸ …«προχωρήσουμε» ὀλίγον μεταγενεστέρως… Ἄλλον πολιτισμὸ ἐγέννησε τὸ ἀρχαῖον ἑλληνικὸ πνεῦμα, ἄλλον ἡ ῥωμαϊκὴ αὐτοκρατορία κι ἄλλον (ποιός ἦλθε;) ἡ ὀθωμανικὴ-τουρκικὴ αὐτοκρατορία. Πασιφανῆ εἶναι αὐτά, ἀκόμη κι ἐὰν ἀρνούμεθα νὰ τὰ ὁμολογήσουμε.
Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ ἄλλον πολιτισμὸ ἐδημιούργησε ὁ Εὐρωπαῖος, μὲ τὶς ἀμέτρητες τοπικότητές του, ἄλλον ὁ Ἀσιάτης κι ἄλλον ὁ Ἀφρικανός. Κι ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ τοπικὸς φυλετικὸς χαρακτὴρ εἶναι ποὺ ἔκανε τὸν πλανήτη μας νὰ μὴ εἶναι κάτι ὁμοιογενὲς καὶ …ἀδιάφορον, μὰ κάτι ποὺ ἐξελίσσεται καὶ ἀλλάζει διαρκῶς, πάντα βάσει τῶν φυλετικῶν του καί, κατ’ ἐπέκτασιν, τῶν πολιτισμικῶν του καταβολῶν καὶ κληροδοτημάτων.
Συνεπῶς… ἡ «πολιτισμικὴ ὥσμωσις» πάντα ὑπῆρχε καὶ πάντα θὰ ὑπάρχη. Αὐτὸ ποὺ οὐδέποτε ὑπῆρξε, ὡς φυσικὴ ἐπιλογή, μὰ καὶ οὐδέποτε θὰ ὑπάρξῃ (ὡς ἐξαναγκασμὸς) εἶναι ἡ πολιτισμικὴ ὁμογενοποίησις. Ἄλλο τὸ νὰ ἐπιδράσῃ ἐπάνω μου μία ἀφρικανικὴ (πολιτισμικὴ) συνήθεια ἢ νὰ ἐπιδράσῃ στὴν Ἀφρικὴ μία ἑλληνικὴ (πολιτισμικὴ) συνήθεια κι ἄλλο τὸ νὰ καταργηθοῦν οἱ τοπικὲς (πολιτισμικὲς) συνήθειες καὶ νὰ …«μαγειρευθοῦν», διὰ τῆς βίας, ἄλλες, νέες κι ὁμογενοποιημένες (πολιτισμικὲς) συνήθειες, ποὺ θὰ διαμορφώσουν, σὲ ἄλλες βάσεις, τὶς (πολιτισμικὲς) τοπικότητες, ἀκυρώνοντάς τες στὴν πραγματικότητα. Αὐτὲς οἱ ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν ἐπιβιώνουν, ἀλλὰ κάποιαν στιγμὴ ἀποβάλλονται, λόγῳ …φυσικῆς ἐπιλογῆς (ἐξ ἀνάγκης) ἐπιβιώσεως.
Εἶναι σὰν νὰ θέλῃ κάποιος νὰ …μετουσιώσῃ ὅλα τὰ ἔντομα σὲ ἕνα ἢ ὅλα τὰ ψάρια σὲ ἔνα ἢ ὅλα τὰ ζωάκια σὲ ἕνα. Γίνονται αὐτά; Δὲν γίνονται.
Εἶναι σὰν νὰ θέλῃ κάποιος νὰ …μετουσιώσῃ ὅλα τὰ ἔντομα σὲ ἕνα ἢ ὅλα τὰ ψάρια σὲ ἔνα ἢ ὅλα τὰ ζωάκια σὲ ἕνα. Γίνονται αὐτά; Δὲν γίνονται.
Ὅμως… Ἐὰν ἀναφερθοῦμε σήμερα στὶς φυλές, αὐτομάτως «μετουσιωνόμεθα» σὲ …ῥατσιστές. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, τὴν σήμερον μόνον ἡ ὁμογενοποίησις τῶν φυλῶν προωθεῖται.
Τί κι ἐάν στό παρελθόν μόνον αὐτό ἴσχυσε; Τώρα, μὲ τὸ καλὸ ἢ μὲ τὸ κακό, θέλουμε – δὲν θέλουμε, μᾶς ἀρέσει – δὲν μᾶς ἀρέσει, «πρέπει» νὰ ὑποστοῦμε τὴν «ἀπογύμνωσίν» ἀπὸ κάθε τοπικό, φυλετικὸ ἢ πολιτισμικὸ χαρακτηριστικό, πρὸ κειμένου νὰ γίνουμε ἅπαντες …«πολιτικῶς ὀρθοί». Σωστά;
Ἄμ δέ… Ἄμ δέ…
Ἄμ δέ… Ἄμ δέ…
Προσωπικῶς ἔχω παύση νὰ ἀσχολοῦμαι μὲ τὸ νὰ ἐπιχειρηματολογήσω -λογικῶς- κατὰ τῆς κάθε ἀνοησίας καὶ κάθε βλακείας ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ μᾶς ἐπιβάλουν ὡς μονόδρομο. Παρατηρῶ μόνον μὲ προσοχὴ τὰ ὅσα συνέβησαν κατὰ καιροὺς στὸν πλανήτη, διότι ἀντιλαμβάνομαι πὼς ἐκεῖ κρύβονται οἱ ἀπαντήσεις γιὰ ὅσα θὰ μᾶς προκύψουν.
Καί, τελικῶς, ὅλο καὶ περισσότερο συνειδητοποιῶ πὼς ναὶ μὲν ἔχουν ἐπιτύχη νὰ ἀλλοιώσουν, σὲ μεγάλον βαθμὸ τὶς τοπικὲς φυλετικὲς πολιτισμικὲς καταβολές, ἀλλά, ὅπως κάθε ἄλλην φορὰ στὸ παρελθόν, ἔτσι καὶ τώρα, αὐτὸ ποὺ θὰ ἐπιτύχουν στὸ τέλος εἶναι …«μία τρύπα στὸ νερό». Ὄχι διότι τὸ λέω ἐγώ, ἀλλὰ διότι ἔτσι πάντα συμβαίνει.
Καί, τελικῶς, ὅλο καὶ περισσότερο συνειδητοποιῶ πὼς ναὶ μὲν ἔχουν ἐπιτύχη νὰ ἀλλοιώσουν, σὲ μεγάλον βαθμὸ τὶς τοπικὲς φυλετικὲς πολιτισμικὲς καταβολές, ἀλλά, ὅπως κάθε ἄλλην φορὰ στὸ παρελθόν, ἔτσι καὶ τώρα, αὐτὸ ποὺ θὰ ἐπιτύχουν στὸ τέλος εἶναι …«μία τρύπα στὸ νερό». Ὄχι διότι τὸ λέω ἐγώ, ἀλλὰ διότι ἔτσι πάντα συμβαίνει.
Συνεπῶς; Νά ἀνησυχοῦμε; Ἤ μήπως ὄχι;
Νὰ παραμένουμε ἐν ἐγρηγόρσει… Νὰ παρατηροῦμε, νὰ καταγράφουμε, νὰ δροῦμε…
…ἀλλά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα νὰ ἐμπιστευόμεθα τὸ ἔνστικτόν μας. Αὐτὸ οὐδέποτε ψεύδεται. Κι αὐτὸ τὸ ἔνστικτον στὴν πραγματικότητα μᾶς ἔχει, μὲ πολλοὺς τρόπους, καταδείξη πὼς «ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνῃ σχέδια, ὁ θεὸς γελᾶ».
Νὰ παραμένουμε ἐν ἐγρηγόρσει… Νὰ παρατηροῦμε, νὰ καταγράφουμε, νὰ δροῦμε…
…ἀλλά, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπ΄ ὅλα νὰ ἐμπιστευόμεθα τὸ ἔνστικτόν μας. Αὐτὸ οὐδέποτε ψεύδεται. Κι αὐτὸ τὸ ἔνστικτον στὴν πραγματικότητα μᾶς ἔχει, μὲ πολλοὺς τρόπους, καταδείξη πὼς «ὅταν ὁ ἄνθρωπος κάνῃ σχέδια, ὁ θεὸς γελᾶ».
Σημείωσις α΄
Ἰσχυρίζονται λοιπὸν κάποιοι πὼς ὅλα …«ἐτελείωσαν γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα».
Κι ἐγὼ ἰσχυρίζομαι πὼς ὅλα ἐτελείωσαν γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ καταστήσουν τὴν ἀνθρωπότητα «νέα ἀνθρωπότητα», πιὸ βολικὴ καὶ πιὸ διαχειρίσιμο!!!
Κι ἐγὼ ἰσχυρίζομαι πὼς ὅλα ἐτελείωσαν γιὰ αὐτοὺς ποὺ ἐπιχειροῦν νὰ καταστήσουν τὴν ἀνθρωπότητα «νέα ἀνθρωπότητα», πιὸ βολικὴ καὶ πιὸ διαχειρίσιμο!!!
Τὸ ποιὸς θὰ δικαιωθῇ δὲν ἔχει σημασία, γιὰ τὴν ὥρα τοὐλάχιστον, ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε μακρὺ δρόμο ἐμπρός μας, ἔως νὰ ἀποσαφηνισθῇ πλήρως τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ «παίκτες»…
Σημασία ἔχει μόνον πὼς ἤδη, σιγά-σιγά, μὲ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα τρόπο, «θὰ ξεχωρίσῃ ἡ ἧρα ἀπὸ τὸ στάρι», πρὸ κειμένου νὰ ὁριστικοποιηθῇ –ἀπολύτως φυλετικῶς– τὸ ποιὸς εἶναι ποιός, τὸ ποιὸς ἀπαιτεῖται –ἐκ τῆς φύσεώς του– νὰ ἀντιδράσῃ καὶ τὸ ποιός, γιὰ λόγους μὴ κατανοητοὺς (πρὸς ὥρας) θὰ ἐπιτύχῃ ὅσα ἐκ φύσεως ἀπαιτεῖται νὰ ἐπιτύχῃ.
Σημασία ἔχει μόνον πὼς ἤδη, σιγά-σιγά, μὲ τὸν ἄλφα ἢ τὸν βῆτα τρόπο, «θὰ ξεχωρίσῃ ἡ ἧρα ἀπὸ τὸ στάρι», πρὸ κειμένου νὰ ὁριστικοποιηθῇ –ἀπολύτως φυλετικῶς– τὸ ποιὸς εἶναι ποιός, τὸ ποιὸς ἀπαιτεῖται –ἐκ τῆς φύσεώς του– νὰ ἀντιδράσῃ καὶ τὸ ποιός, γιὰ λόγους μὴ κατανοητοὺς (πρὸς ὥρας) θὰ ἐπιτύχῃ ὅσα ἐκ φύσεως ἀπαιτεῖται νὰ ἐπιτύχῃ.
Ἡ ἐν λόγῳ ὅμως τοποθέτησίς μου, στὸ ἐκ φύσεως, δηλώνει ἐπὶ τῆς οὐσίας …φυλετισμό. Κι ἐγώ, προσωπικῶς, δύναμαι πλέον νὰ τὸν ἀντιλαμβάνομαι παντοῦ.
Λέτε αὐτοί πού σχεδιάζουν (ὅσα εἰς βάρος μας σχεδιάζουν), νά μή τήν ἀντιλαμβάνονται αὐτήν τήν παράμετρο; Λέτε;
Λέτε αὐτοί πού σχεδιάζουν (ὅσα εἰς βάρος μας σχεδιάζουν), νά μή τήν ἀντιλαμβάνονται αὐτήν τήν παράμετρο; Λέτε;
Σημείωσις β΄
Μάρτιος 2023
Μάρτιος 2023
Σημαντικὴ παρατήρησις: οἱ σκέψεις μου, κατ’ οὐδέναν τρόπο, πρέπει νὰ ληφθοῦν ὡς …«προφητικὲς» διότι δὲν εἶναι. Σὲ γενικὲς γραμμές, τὰ ἴδια ἔλεγα κι ἔγραφα πάντοτε, ὄχι διότι τὸ …παίζω Κασσάνδρα, ἀλλὰ διότι παρατηρῶ τὰ ἱστορικὰ ἀνάλογα, τὰ καταγράφω καὶ τὰ «ζυγίζω». Καθαρὰ (δική μου) λογικὴ δῆλα δὴ ἐπεξεργασία τῶν δεδομένων…
Αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ κρατήσετε ὅμως εἶναι ἡ σημερινὴ συγκυρία. Διότι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ συγκυρία [πανδημίες, ἐμβόλια, ἐγκλεισμοί, ἀνελευθερίες, πολυπολιτισμικότητες, ἀντικατάστασις πληθυσμῶν, ἐμφύλιοι, τοπικοὶ πόλεμοι, παγκόσμιος πόλεμος, βιολογικὰ ὅπλα, χημικὰ ὅπλα, πτωχοποίησις πληθυσμῶν, ἔλεγχος τροφῆς, ἔλεγχος σπόρων, ἔλεγχος ὑδάτων, ἔλεγχος σκέψεως, ἔλεγχος πληροφορίας, ἔλεγχος κυβερνήσεων, ἔλεγχος δικαιοσύνης, ἐκμηδενισμὸς (αὐτόβουλος) ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν, ὑπέρ-συγκέντρωσις ἐξουσιῶν, διαρκὴς παρακολούθησις, κατάργησις μετρητῶν, μὰ καὶ τόσα ἄλλα, γνωστὰ κι ἄγνωστα ἀκόμη], εἶναι καὶ τὸ …σκηνικό, βάσει τοῦ ὁποίου ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες νὰ μᾶς μουδιάζουν τρομοκρατῶντας μας. Κάποιοι, πράγματι, ἔχουν τρομοκρατηθῆ. Κάποιοι ἄλλοι, σαφῶς ὀλιγότεροι, ὄχι. Γιατί αὐτοί οἱ ἐλάχιστοι δέν τρομοκρατῶνται; Μήπως ἔχουν ἄγνοια κινδύνου; Ἤ μήπως τελικῶς κάτι «βλέπουν» καθαρότερα;
Μήπως κάτι γνωρίζουν ἤ μήπως κάτι ἀντιλαμβάνονται περισσότερο ἀπό τούς λοιπούς; Μήπως εἶναι ἀνόητοι; Μήπως ἠλίθιοι; Ἤ μήπως ὄχι;
Οἱ ἀπαντήσεις εἶναι γνωστὲς σὲ αὐτοὺς τοὺς ἐλαχίστους καὶ δὲν τίθενται σὲ δημόσιον διάλογο ἢ σχολιασμό.
Αὐτὸ μόνον ποὺ δύναμαι νὰ δηλώσω δημοσίως εἶναι τὸ ἐξῆς: Ἂμ δὲ ὅμως ποὺ ἔτσι εἶναι, ὅπως παρουσιάζονται, τὰ δεδομένα… Ἂμ δέ… Ἂμ δέ…
Λίγη ἱστορικὴ πληροφόρησις θὰ πείση καὶ τοὺς πλέον φοβικοὺς διὰ τῆς ἱστορικῆς ἀποδείξεως τὰ ἀνάλογα.
Πόσες φορές ἄρα γέ στό παρελθόν ἐπεχειρήθη τό σημερινόν σενάριον; Μήπως τόσες ὄσες ἀπέτυχε νά ἐφαρμοσθῇ;
Λέω τώρα…
Αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ κρατήσετε ὅμως εἶναι ἡ σημερινὴ συγκυρία. Διότι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ συγκυρία [πανδημίες, ἐμβόλια, ἐγκλεισμοί, ἀνελευθερίες, πολυπολιτισμικότητες, ἀντικατάστασις πληθυσμῶν, ἐμφύλιοι, τοπικοὶ πόλεμοι, παγκόσμιος πόλεμος, βιολογικὰ ὅπλα, χημικὰ ὅπλα, πτωχοποίησις πληθυσμῶν, ἔλεγχος τροφῆς, ἔλεγχος σπόρων, ἔλεγχος ὑδάτων, ἔλεγχος σκέψεως, ἔλεγχος πληροφορίας, ἔλεγχος κυβερνήσεων, ἔλεγχος δικαιοσύνης, ἐκμηδενισμὸς (αὐτόβουλος) ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν, ὑπέρ-συγκέντρωσις ἐξουσιῶν, διαρκὴς παρακολούθησις, κατάργησις μετρητῶν, μὰ καὶ τόσα ἄλλα, γνωστὰ κι ἄγνωστα ἀκόμη], εἶναι καὶ τὸ …σκηνικό, βάσει τοῦ ὁποίου ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τοὺς κρατοῦντες νὰ μᾶς μουδιάζουν τρομοκρατῶντας μας. Κάποιοι, πράγματι, ἔχουν τρομοκρατηθῆ. Κάποιοι ἄλλοι, σαφῶς ὀλιγότεροι, ὄχι. Γιατί αὐτοί οἱ ἐλάχιστοι δέν τρομοκρατῶνται; Μήπως ἔχουν ἄγνοια κινδύνου; Ἤ μήπως τελικῶς κάτι «βλέπουν» καθαρότερα;
Μήπως κάτι γνωρίζουν ἤ μήπως κάτι ἀντιλαμβάνονται περισσότερο ἀπό τούς λοιπούς; Μήπως εἶναι ἀνόητοι; Μήπως ἠλίθιοι; Ἤ μήπως ὄχι;
Οἱ ἀπαντήσεις εἶναι γνωστὲς σὲ αὐτοὺς τοὺς ἐλαχίστους καὶ δὲν τίθενται σὲ δημόσιον διάλογο ἢ σχολιασμό.
Αὐτὸ μόνον ποὺ δύναμαι νὰ δηλώσω δημοσίως εἶναι τὸ ἐξῆς: Ἂμ δὲ ὅμως ποὺ ἔτσι εἶναι, ὅπως παρουσιάζονται, τὰ δεδομένα… Ἂμ δέ… Ἂμ δέ…
Λίγη ἱστορικὴ πληροφόρησις θὰ πείση καὶ τοὺς πλέον φοβικοὺς διὰ τῆς ἱστορικῆς ἀποδείξεως τὰ ἀνάλογα.
Πόσες φορές ἄρα γέ στό παρελθόν ἐπεχειρήθη τό σημερινόν σενάριον; Μήπως τόσες ὄσες ἀπέτυχε νά ἐφαρμοσθῇ;
Λέω τώρα…
Σημείωσις γ΄
Τὸ παραπάνω κείμενον ἐξεκίνησε νὰ γράφετε (ὡς σχόλιον) τὸ 2013, στὸ κείμενον «Ἔθνη καὶ Πολιτισμός», ὅταν ὁ «Μινώταυρος» ἐπεχείρισε νὰ δημοσιεύσῃ τὶς σκέψεις Δραγούμη. Γιὰ λόγους ποὺ δὲν ἐνθυμοῦμαι ἡ προσπάθεια τοῦ «Μινωταύρου» ἔμεινε στὰ πρόχειρα τῆς σελίδος ἐν ἀναμονῇ, ὁπότε, κάποιαν στιγμή, τὸ 2016 (31 Ἰουλίου), τὸ κείμενον Δραγούμη «ἀνεκαλύφθη» κι ἐδημοσιεύθη. Τὰ δικά μου σχόλια ἐλησμονήθησαν καὶ τώρα σᾶς τὰ παρουσιάζω.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.