Διαβάζουμε διαρκῶς, μὲ κάθε εὐκαιρία καὶ κάθε …«πρόσχημα», κυρίως στὸν διεθνῆ τύπο (ἀλλὰ ὄχι μόνον) ἀμέσως ἢ ἐμμέσως, ἕνα «Ἐξαφανίσθε τὸ ἰσλάμ».  Πρόκειται γιά ἐντολή; Πρόκειται γιά προτροπή; Πρόκειται γιά ἐπιθυμία; Στόχο; Σκοπό; Σχέδιον;

Τὸ ἐπίσημον -πάντα- ἀφήγημα στοχοποιεῖ τὸ  ἰσλάμ, ὡς θρησκεία, ὄχι τόσο γιὰ τὶς θεωρήσεις του, ὅσο γιὰ τὴν ἀδαοσύνη, τὸν μισανθρωπισμὸ καὶ τὰ ἐγκλήματα κάποιων (φερομένων ὡς) φανατικῶν πιστῶν του πού, ὅταν ἐκφράζονται μέσα στὶς δυτικὲς -κυρίως- κοινωνίες, γεννοῦν φρίκες. Τοὺς ἄλλους, τοὺς μετριοπαθεῖς, τοὺς -τέλος πάντων- φιλησύχους, ποὺ καὶ ἐνοχλῶνται καὶ διώκονται, ἀπὸ ὁμοθρήσκους των, τοὺς «παίρνει ἡ μπάλα» τῆς προπαγάνδας. Ὅλοι στὸν «κουβά». Καλοὶ καὶ κακοί, θύματα καὶ θῦτες, ἀθῷοι κι ἔνοχοι.

Ἀλήθεια, σέ τί ἐνοχλεῖ τό ἰσλάμ ὅταν δέν «παράγονται», πάντα μὲ πρόσχημα τὸν ἰσλαμικὸ θρησκευτισμό, μισθοφόροι χασάπηδες; Σέ τί ἐνοχλεῖ τό ἰσλάμ ἐάν ἐνασχολεῖται μόνον μέ τά τοῦ οἴκου του; Σέ τί ἐνοχλεῖ -ἀκόμη καὶ τὸ θρησκευτικῶς φανατικὸ- ἰσλάμ, ὅταν δέν ἐπιχειρῇ προσηλυτισμό ἤ ὅταν δέν ἐκφράζῃ εἰς βάρος ἄλλων ἐπιθετικότητα;
Μᾶς ἐνοχλεῖ ἡ κοινωνική καταπίεσις πού ἀσκεῖ; Καί ποῦ εἶναι οἱ ἐνοχλήσεις μας ὅταν ἡ «πολυσέβαστος» σύμμαχός μας Δύσις τό ἐβομβάρδιζε ἤ τό γενοκτονοῦσε ἤ τό διασποῦσε; Ποῦ ἦσαν οἱ ἐνοχλήσεις μας ὅταν στό Ἰράκ ἐγίνοντο ἐκκαθαρίσεις ἤ στήν Ὑεμένη γενοκτονίες ἤ στήν Συρία καί στήν Λιβύη ἀποπληθυσμοί; Ἤ ἀκόμη κι ὅταν μετέτρεπε τίς κοινωνίες του σέ στρατιές χασάπηδων;
Προφανῶς τότε δὲν κυττούσαμε πρὸς τὰ ἐκεῖ, παρὰ μόνον σὲ ἄλλα σημεία, ποὺ πάλι οἱ «δικοί μας» μᾶς ὑπεδείκνυαν.

Θὰ μοῦ πεῖτε πὼς γενικῶς τὸ ἰσλὰμ κρύβει σκοταδισμό. Καὶ ἐγὼ θὰ σᾶς ἀπαντήσω πὼς δὲν εἶναι τὸ ἰσλὰμ ποὺ κρύβει τὸν σκοταδισμὸ καὶ τὸν φανατισμὸ ἀλλὰ ἡ γενικότερα, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ  τὰ πλάτη τοῦ κόσμου μας, συντήρησις τῆς ἀμορφωσιᾶς τῶν μαζῶν, ποὺ παραμένει ἀκριβῶς ἔτσι, ἀπὸ τὰ κατὰ τόπους ἱερατεία, πρὸ κειμένου οἱ μάζες νὰ εἶναι διαχειρήσιμες. Ὁπότε, τελικῶς, μᾶς ἀρέσει-δὲν μᾶς ἀρέσει, κάθε μορφὴ θρησκευτικῆς προπαγάνδας, ποὺ στοχεύει στὸ νὰ διατηρῶνται οἱ μάζες ὡς μάζες, ἀνεξαρτήτως θεωρήσεως καὶ ὀνομασίας εἶναι ἐν δυνάμει ἢ δυνάμει ἔγκλημα κατὰ τῆς Ἀνθρωπότητος. Νά διερευνήσουμε τώρα τό πόσα τέτοια ἐγκλήματα πραγματοποιῶνται καθημερινῶς στά ὅρια τῆς «πεπολιτισμένης» μας Δύσεως ἤ εἶναι περιττό;

Διότι… Κακὰ τὰ ψέμματα… Ὅσο πιὸ ἀδαὴς ἡ μάζα, τόσο καλλίτερα ἐλέγχεται. Ἤ μήπως ὄχι;
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ στὰ «ὅρια τῆς πεπολιτισμένης (κατ’ ὄνομα) Δύσεώς «μας»» οἱ ἐπιδράσεις φανατικοποιήσεως, στὸ ὄνομά κάποιας (ἐπισήμου) θρησκείας ἔχουν ἀπομειωθῆ, ἀλλὰ καθημερινῶς αὐξάνονται, ἐφ΄ ὅσον καλλιεργῶνται συστηματικῶς, ἀνάλογοι τοῦ θρησκευτισμοῦ φανατισμοὶ (κλιματικὴ ἀλλαγή, ἐμβόλια, πολυπολιτισμικότης κι ἄλλα φαιδρά!), σέ τί τελικῶς διαφέρουμε ἐμεῖς, ὡς «πεπολιτισμένες» ἀλλὰ πάντα φανατισμένες μάζες, ἀπό τίς φανατισμένες μάζες τῶν ἰσλαμιστῶν χασάπηδων; Ἐπεί δή δέν φορᾶμε μπούργκα ἤ μαντήλα; Ἔ καί;

Καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλην. Τί εἶναι γιά νά ἐξαφανισθῇ τό ἰσλάμ; Ἔ; Εἶναι μήπως κάτι ἀπρόσωπον; Κάτι …«ἄψυχον»; Κάτι …ἐξωγήινον;
Καί ποιός τό κρίνει αὐτό; Ἐμεῖς, οἱ …(παρά)-μορφωμένοι; Μέ τί κριτήρια; Μέ τά δυτικά ἤ μέ τά ἀνατολικά; Ἤ μήπως τελικῶς ὅλες αὐτές οἱ νέες θεωρίες προέρχονται ἀπό κέντρα ἐλέγχου τέτοια πού ἀποσκοποῦν σέ γενναίους ἀποπληθυσμούς;

Προσωπικῶς πιστεύω πὼς τὸ πρόβλημα ὅλου τοῦ πλανήτου εἶναι ἡ ἀμορφωσιά. Κι ὄχι, αὐτὸ δὲν εἶναι ἴδιον τοῦ ἰσλᾶμ. Εἶναι κοινὸ γνώρισμα ὅλων μας.
Κι ὄχι, δὲν πιστεύω πὼς μὲ τὸ νὰ ἐπιχειρηθῇ «ἐκπολιτισμὸς» τῶν ἰσλαμιστῶν θὰ ἐπιτευχθῇ κάτι καλὸ κι ἀγαθὸ κι ὡραῖον, διότι αὐτοὶ ποὺ θὰ ἐπιχειρήσουν κάτι τέτοιο, ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες, δὲν θὰ τὸ πράξουν μὲ κριτήριον τὴν Ἐλευθερία αὐτῶν τῶν πληθυσμῶν, παρὰ μόνον τὶς προσωπικές των ἐμμονές, τὰ συμφέροντά των καὶ τὴν καθυπόταξιν τῶν ἐν λόγῳ κοινωνιῶν στὸ δικό των ἀφήγημα. Ὁπότε κάθε τύπου «ἐκπολιτισμός», ὑπὸ τὰ σύγχρονα πρίσματα, συνιστᾶ ἀπειλὴ γιὰ ὅλην τὴν ἀνθρωπότητα, ἐφ΄ ὅσον στὴν πραγματικότητα θὰ πυροδοτῇ διαρκῶς συγκρούσεις.
Γιατί νέες συγκρούσεις; Διότι κάθε ἐξωγενὴς μόχλευσις συνιστᾶ Δρᾶσιν ποὺ γεννᾶ Ἀντίδρασιν. Γιὰ αὐτό.

Οἱ ὅποιες ἀλλαγές, γιὰ νὰ ἐπιτευχθοῦν, ὀφείλουν καὶ  πρέπει νὰ ἐπιλέγονται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀπὸ τὰ ἄτομα ποὺ συγκροτοῦν μίαν κοινωνία καὶ οὐδέποτε ἀπὸ τὰ ἄτομα ποὺ εὑρίσκονται ἐκτὸς αὐτῆς τῆς κοινωνίας. Κατὰ τὴν λογικὴ δῆλα δὴ τῆς ἀπολύτως συνειδητῆς προσωπικῆς ἐπιλογῆς γιὰ ἀλλαγή, αὐτό-βελτίωσιν, αὐτογνωσία. Πόσες φορές ἐσεῖς ἐπιτύχατε νά ἐπέμβετε καί νά ἀλλάξετε τά πιστεύω ἤ τίς πεποιθήσεις ἤ τίς φοβίες κάποιου, ἐάν αὐτός ὁ κάποιος ἠρνεῖτο κάθε μορφή παρεμβάσεως; Πάντα ἡ ἀλλαγή, γιὰ νὰ συμβῇ, πρέπει νὰ εἶναι ἀτομικὴ ἐπιλογή. Ὅταν ἐκβιάζεται δὲν συνιστᾶ ἀλλαγὴ ἀλλὰ βιασμό. Ὁ βιασμὸς ὅμως γεννᾶ νέες μορφὲς βίας. Αὐτονόητον…

Συνεπῶς; Τί κάνουμε;
Ἐμεῖς μέ τό ἰσλάμ; Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε νὰ κάνουμε κάτι γιὰ αὐτὸ τὸ ζήτημα. Ἐμεῖς τὸ μόνον ποὺ ὀφείλουμε νὰ πράξουμε, συνειδητῶς, εἶναι νὰ αὐτό-βελτιώσουμε τοὺς ἑαυτούς μας, νὰ αὐτό-βελτιώσουμε -στὸν βαθμὸ ποὺ μᾶς ἀναλογεῖ- τὶς κοινωνίες μας καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ προσωπικά μας βαρίδια. Ὅλα τὰ ἄλλα, γιὰ τὴν ὥρα τοὐλάχιστον, εἶναι ἀνούσια.

Νύχια δὲν ἔχουμε νὰ ξυστοῦμε, τὸ ἰσλάμ μᾶς ἐπείραξε.  

Φιλονόη

Σημείωσις

Καί τί γίνεται μέ τίς τόσε ἑλληνοποιήσεις; Τί γίνεται μέ τόν ἐποικισμό; Τί γίνεται μέ τήν γενοκτονία πού μᾶς ἑτοιμάζουν;
Ἔμ… ἐδῶ μᾶς θέλω. Θά ἀναζητήσουμε τίς ἀπαντήσεις τῶν ἐρωτημάτων μας, ἀλλὰ καί τίς λύσεις τῶν προβλημάτων μας, στό νά «θωρακισθοῦμε», ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, μέ αὐτό-γνωσία, αὐτό-πεπαίδευσιν καί ἐνδυνάμωσιν ἤ θά δράσουμε ὡς μάζες φανατικῶν πού θά ἀλληλο-σφάζονται, ἀναλόγως τῶν (ἱερατικῶν) ἐντολῶν;
Θά περιχαρακώσουμε τίς κοινωνίες μας μέ γνῶσιν ἤ θά κυλησθοῦμε στόν βοῦρκο τῆς φανατίλας;
Θά ἀνυψωθοῦμε ὡς ἄτομα ἤ θά κατρακυλήσουμε;
Ἰδοῦ ἡ Ῥόδος…

φωτογραφία

Τὸ παραπάνω σήμερα δημοσιεύεται γιὰ πρώτη φορά, ἂν καὶ ἔχει γραφεῖ ἀπὸ τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 2014. Μικρὲς «διορθώσεις» γιὰ τὴν ἐπικαιροποίησίν του ἔγιναν.