Εἶναι τόσα πολλά…
Καὶ εἶναι τόσο ὄμορφα…
Ἐὰν δὲν μᾶς τὰ ἔδειχνε ἀπὸ κοντὰ ὁ φίλος μας ὁ Τζιχάντ, ἴσως νὰ μὴν ἀντιλαμβανόμασταν πὼς εἶναι κοχύλια…
Χρώματα, σχήματα, εἰκόνες μίας πλασματικῆς πραγματικότητος γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διαβιοῦν ἐκεῖ.
Κι ὅμως… Στὸ βάθος, γιὰ ὅσους θέλουν νὰ τὸ ἀντιληφθοῦν, κρύβεται ἡ προαιώνια κατάστασις τοῦ Σύμπαντος κόσμου μας: ὅλα ἐξακολουθοῦν νὰ πορεύονται ὅπως ἔμαθαν, ἀδιαφορώντας γιὰ τὸν ἀνθρώπινο πόνο ἤ γιὰ τὸ αἷμα.
Στιγμὲς χαλαρώσεως ἀπὸ τὴν Γάζα, ποὺ ἀξίζει κι ἐμεῖς νὰ θαυμάσουμε, ἔχοντας πάντα ὑπ’ ὄψιν μας πὼς εἴμαστε πολὺ μικροὶ κι ἀσήμαντοι γιὰ τὸ Σύμπαν.
Οἱ φωτογραφίες ἀπὸ ἐδῶ
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.