Εἴπαμε, πολλὲς φορές, πὼς ὅταν ἕνα σῶμα πάσχῃ τότε ἢ θὰ πεθάνη ἢ θὰ ἀγωνισθῆ γιὰ νὰ ξεπεράσῃ τὶς παθήσεις του. Τὰ δὲ πάσχοντα, τὰ μεμολυσμένα τμήματά του, ἢ ποὺ θὰ ἀποκοποῦν, γιὰ νὰ συνέλθῃ τὸ σῶμα, ἢ ποὺ θὰ καταπιοῦν τὰ ὑγειῆ του μέρη καὶ θὰ ἐπιφέρουν ταχύτερα τὸν θάνατό του.

Πρὸ κειμένου λοιπὸν νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ ἀσθενικὰ μας κύτταρα, θὰ πράξουμε ὅ,τι ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ καθαρθοῦμε ἐπὶ τέλους καὶ μὲ ὑγεία νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, μὰ κυρίως μὲ διαύγεια σκέψεως, πρὸ κειμένου νὰ αὐτοπροστατευθοῦμε καὶ σὲ φυσικὸ ἐπίπεδον, μά, κυρίως νὰ προστατεύσουμε ὅ,τι ἑλληνικό, μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις…

Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἡ ἐν λόγῳ διαδικασία ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν ἐπαναλαμβάνεται ὅταν κι ὅπου πρέπῃ…
Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ κι ἐμεῖς, ὠς Ἕλληνες, παραμένουμε ἔνα φυσικὸ σῶμα…
…καλὸ θὰ εἶναι νὰ κατανοήσουμε πὼς ἐὰν δὲν συνέλθουμε, ἐξ ἀνάγκης ἀποκόβοντας τὰ μεμολυσμένα μας μέρη…
…θὰ καταλήξουμε.

Μὰ ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ δὲν πρόκεται νὰ καταλήξῃ ὁ Ἔλλην…
…τελικῶς, οὔτως ἢ ἄλλως θὰ συνέλθουμε, ἀκόμη καὶ διὰ τοῦ αὐτό-ἀκρωτηριασμοῦ μας!!!

Φιλονόη