Ἀστείρευτος δύναμις, ἀλλὰ ἀκόμη δὲν γνωρίζουμε τὸ μέγεθός της.
Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι νὰ τὴν ξετρυπώσουμε καὶ νὰ τὴν ἀναδείξουμε.

Πῶς;
Γιὰ ἀρχὴ θὰ κυττάξουμε μέσα μας καὶ θὰ ἀναρωτηθοῦμε, σοβαρά, γιὰ τὸ πόσα πολλὰ ἔχουμε ἐμεῖς, μόνοι μας, ἐπιτύχη. Καὶ εἶναι πολλά, διότι ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς στὴν καθημερινότητά του, ὑποχρεοῦται διαρκῶς νὰ δίδῃ μάχες, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσῃ ἀξιοπρεπῶς. Ἔχουμε λοιπὸν πολλὰ ἐπιτύχη, ἀλλὰ συχνὰ τὰ λησμονοῦμε.

Καλὸ θὰ ἦταν νὰ ξανά-ζήσουμε τὶς διαδικασίες ἐκεῖνες ποὺ μᾶς ὁδήγησαν στὸ νὰ ἐπιτύχουμε ὅλα τὰ μικρὰ καὶ τὰ μεγάλα στὶς ζωές μας.
Νὰ θυμηθοῦμε τὰ ἐμπόδια ποὺ καταφέραμε νὰ ξεπεράσουμε.
Νὰ ξανά-ζήσουμε τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες ποὺ αἰσθανθήκαμε νινητὲς καὶ δικαιωμένοι. 
Νὰ ξανά-βιώσουμε τὰ συναισθήματα ἱκανοποιήσεως καὶ χαρᾶς.
Νὰ κτίσουμε τελικῶς γιὰ τοὺς ἑαυτοὺς μίαν ἄλλην εἰκόνα, ἀπὸ αὐτὴν ποὺ ἡ καθημερινότης ἀποδομεῖ.

Ὑπάρχει δύναμις μέσα μας. Μία δύναμις ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψη νὰ ξανά-ἀναμετρηθοῦμε, ὅσες φορὲς θὰ ἀπαιτηθῆ, μὲ κάθε ἐχθρό, ὀρατὸ ἢ ἀόρατο καὶ νὰ πιστέψουμε πὼς καὶ  πάλι θὰ τὰ καταφέρουμε.
Αὐτὴ ἡ δύναμις, εἰδικῶς τώρα, πρέπει νὰ ἀνασυρθῇ ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ εἶναι μας, νὰ ἐνδυναμωθῇ καὶ νὰ γιγαντωθῇ τόσο, ὄσο νὰ μᾶς …ἀπογειώσῃ.

Τὰ μεγάλα ἔργα τῶν προγόνων μας ἔτσι κι ἀλλοιῶς δὲν μᾶς ἀνήκουν καὶ δὲν μᾶς χαρακτηρίζουν. Ὡς πρότυπα καὶ μόνον μποροῦν ἐπίσης νὰ ἐνδυναμώνονται μέσα μας, ἀλλὰ οὐδέποτε θὰ μᾶς ἐπιτραπῆ νὰ οἰκειοποιηθοῦμε τὰ δικά τους βήματα καὶ τὶς δικές τους νίκες.
Ὅλα, μὰ ὅλα, ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἐμᾶς, ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν στὰ δικά μας καὶ μόνον ἐπιτεύγματα. Καιρὸς εἶναι λοιπὸν νὰ τὰ ἐπαναλάβουμε.

Φιλονόη

εἰκόνα