Ἤ θὰ τὸ βάλουμε στὰ πόδια, τώρα ποὺ …«ζορίζουν» τὰ πράγματα, ἢ θὰ πολεμήσουμε γιὰ τὶς χαμένες (μὰ στὴν πραγματικότητα λησμονημένες) μας Ἀρχές. Κι ὅταν λέω χαμένες Ἀρχὲς ἐννοῶ ὅλο αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίσαμε, ποὺ δὲν ζήσαμε, ἀλλὰ ποὺ μέσα μας κατανοοῦμε σὲ βάθος, ἐφ΄ ὅσον μὲ σαφήνεια ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ὅ,τι μᾶς παρουσιάζουν ὡς Ἀρχὴ εἶναι καὶ λάθος καὶ αὐτοκαταστροφικό. Ἀντιλαμβανόμενοι τὴν λάθος Ἀρχή, μποροῦμε νὰ ἀναζητήσουμε καὶ νὰ δομήσουμε τὴν ὀρθή.
Τότε λοιπόν γιά ποιές Ἀρχές νά πολεμήσουμε, ἐάν τίς ἀγνοοῦμε;
Εἶναι ἁπλό… ἁπλούστερον ἀπὸ ὅσο φανταζόμεθα.
Ἡ Ἀρχή, γιὰ τὴν ὁποίαν ὀφείλουμε νὰ πολεμήσουμε (καὶ νὰ πεθάνουμε ἐὰν ἀπαιτηθῇ) εἶναι ἡ Ἀρχὴ τῆς Ἀριστείας καὶ τοῦ Δικαίου. Μία Ἀρχὴ ποὺ μόνον σὰν Ἰδέα μᾶς ἐγγίζει ἀκόμη, ἐφ΄ ὅσον, αἰῶνες τώρα, καταχωνιάζεται στὴν λήθη καὶ στὸ ψεῦδος. Ἐμεῖς θὰ τὴν ἀναζητήσουμε, θὰ τὴν ἐπανα-δομήσουμε (μέσα μας ἀρχικῶς) καὶ θὰ τὴν ἐπαναφέρουμε στὸ Φῶς τοῦ Ἡλίου καὶ στὴν πραγματικότητά μας. Ὄχι εὔκολα, ἀλλὰ θὰ τὸ ἐπιτύχουμε.
Ὅρος ἀπαράβατος γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ παραμένουμε ἑστιασμένοι καὶ στοχευμένοι, ἡ ἀπολυτότης. Τὸ «ὀλίγον ἔγκυος», κατὰ τὸ «ὀλίγον προδότης» δὲν εἶναι παρὰ μόνον παρηγοριὲς καὶ ἀναβολές. Τὸ ὀλίγον πρέπει νὰ τελειώνει ἀπὸ τὸν κόσμο μας. Μόνον τὸ Ὅλον εἶναι πλέον αὐτὸ ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς καλύψῃ, δίχως ἐκπτώσεις καὶ δίχως παρανοήσεις, τὸ πνιγμένο μας συναίσθημα γιὰ Ἀλήθεια καὶ Φῶς.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.