Σὰν σήμερα, στὶς 10 Σεπτεμβρίου 1898, σὲ μία ταραγμένη ἐποχὴ ποὺ ἡ αἱματηρὴ «ἔμπρακτος προπαγάνδα» ἦταν τῆς μόδός, συνεπαίρνοντας πολλοὺς νεαροὺς ἀναρχικούς της ἐξεγέρσεως, ὁ «χαμογελαστὸς» ἀναρχικὸς Λουίτζι Λουτσένι κάρφωσε, χωρὶς ἰδιαίτερο κόπο καὶ προφυλάξεις, μία μυτερὴ λίμα στὴν καρδιὰ τῆς 60χρονης Ἐλισάβετ (Σίσσυ), αὐτοκράτειρας τῆς Αὐστρίας καὶ βασιλίσσης τῆς Οὐγγαρίας.
Ὁ 25χρονος Λουτσένι εἶχε βάλη σκοπὸ νὰ δολοφονήσῃ κάποιο «παράσιτο» εὐγενῆ ποὺ θὰ συναντοῦσε ἐμπρός του καὶ γιὰ αὐτὸ πῆγε στὴν ἀριστοκρατικὴ Γενεύη, ὅπου, ὅλως τυχαίως, ἐκείνη τὴν ἡμέρα εὑρέθη καὶ ἡ Σίσσυ, ἐπισκεπτομένη τὴν φίλη της βαρώνη Ἰουλία Ῥότσιλντ.
Τὸ φονικὸ ὅπλο ποὺ ἐχρησιμοποίησε ὁ Λουίτζ Λουτσένι κατὰ τῆς αὐτοκράτειρας Σίσσυ.
Βέβαια, ὁ φτωχὸς Λουίτζι δὲν θὰ ἐγνώριζε ὅτι ἡ γυναίκα «μύθος» σὲ ὅλη τὴν Εὐρώπη γιὰ τὴν ὀμορφιά της, εἶχε πρὸ πολλοῦ ἐξαφανισθῆ ἀπὸ τὴν δημόσιο ζωὴ καὶ πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν πολιτική. Μετὰ τὴν αὐτοκτονία τοῦ ἀγαπημένου της υἱοῦ Ῥοῦντολφ ἡ Σίσσυ ἐνεδύθη γιὰ πάντα στὰ μαῦρα, ἔκρυβε μὲ πέπλα τὸ πρόσωπό της, ἔκανε ἐξαντλητικὴ δίαιτα, ἀπέφευγε τὸν ἄνδρα της, τὸν αὐτοκράτορα Φρᾶντς Γιόζεφ, περνῶντας ὁλομόναχή τους χειμῶνες της στὴν Κέρκυρα καὶ στὰ ποιήματά της ἀναπολοῦσε τὸ «ὑπερπέραν».
Ἡ ἄτυχη κι ἀπροστάτευτος Σίσσυ οὔτε ποὺ κατάλαβε τί ἀκριβῶς συνέβη ἐκείνη τὴν ἡμέρα καὶ ἀνερωτήθη μόνο «μά ποιός ἦταν αὐτὸς ὁ ἄνδρας;» Περπάτησε ἀκόμη γιὰ δέκα λεπτά, μπῆκε σ΄ ἕνα πλοιάριο στὴν λίμνη τῆς Γενεύης καὶ λίγο μετὰ κατέῤῥευσε ψιθυρίζοντας: «Τί νά συνέβη ἄραγε μέ ἐμένα;»
Μίαν ἡμέρα πρὶν τὸν βίαιο θάνατό της εἶπε μὲ ποιητικὴ διάθεση στὴν συνοδό της: «Θὰ ἤθελα, νὰ μποροῦσε ἡ ψυχή μου νὰ ξεγλυστρήσῃ μέσα ἀπὸ ἕνα μικρὸ ἄνοιγμα τῆς καρδιᾶς μου.» Ἡ ἐπιθυμία τῆς «ἐπραγματοποιήθη», ἐνῶ ὁ θύτης μόλις τὸ ἔμαθε ἀνεφώνησε θριαμβευτικά: «Ζήτω ἡ Ἀναρχία. Ζήτω οἱ Ἀναρχικοί».
Ὅμως, ὁλόκληρος ἡ Εὐρώπη ἔμεινε σοκαρισμένη ἀπὸ τὸ ἀποτρόπαιο ἔγκλημα καὶ ἡ ταφή της, μίαν ἑβδομάδα μετὰ στὴν Βιέννη, ἦταν παλλαϊκὸ προσκύνημα ποὺ ἔκανε τὸν αὐτόπτη μάρτυρα Μὰρκ Τουέιν νὰ πῇ : «ἀκόμη καὶ ἡ δολοφονία τοῦ Καίσαρος δὲν ἐτάραξε τόσο τὸν κόσμο ὅσο αὐτὴ τῆς Ἐλισάβετ».
Ὅσο γιὰ τὸν ἄσημο Λουτσένι συνελήφθη ἀμέσως στὸν τόπο τοῦ ἐγκλήματος καὶ κατεδικάσθη ὁμοφώνως σὲ ἰσόβια, ἂν καὶ εἶχε ζητήση νὰ ἐκδοθῇ στὴν πατρίδα του Ἰταλία ὅπου, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν Ἐλβετία, ἦταν σίγουρος ἡ κρεμάλα. Τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1910 εὑρέθη κρεμασμένος στὸ κελλί του, χωρὶς οὐδέποτε νὰ ὑπάρξῃ διαλεύκανσις τῆς «αὐτοκτονίας» του.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.