Μεγάλη ἡμέρα ἡ σημερινή.
Πολὺ μεγάλη. Κι ἂς προσπαθοῦν κάποιοι νὰ τὴν ἀπαξιώσουν, νὰ τὴν «μικρύνουν», νὰ τὴν μολύνουν.
Καὶ εἶναι μεγάλη διότι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἑορτάζουμε καὶ τιμοῦμε τὶς στιγμὲς ἐκεῖνες ποὺ ξεκινᾶμε ἕναν πόλεμο κι ὄχι τὴν ἀποχώρησιν τοῦ ἐχθροῦ.
Γιὰ αὐτὸ ἄλλως τέ, ἐδῶ καὶ σχεδὸν δύο αἰῶνες, τιμᾶμε τὴν ἔναρξιν τῆς Ἐπαναστάσεως κι ὄχι τὴν λήξιν της.

Ἀλλὰ σήμερα διαβιοῦμε σὲ καιροὺς χαλεπούς.
Ὅλα γκρεμίζονται, ἁλώνονται, διαβρώνονται, συκοφαντῶνται, ἀλλοιώνονται, βρωμίζονται.
Ἄλλαξαν οἱ ἐποχές, τὰ ἤθη καὶ τὰ πρότυπα…
Καὶ φυσικὰ ἄλλαξε τὸ εἶδος τῆς προπαγάνδας καὶ ἔπαψε, ἐπισήμως, νὰ εἶναι ὁ ἄνθρωπος τὸ κέντρο του κόσμου μας, δίδοντάς τὴν θέσιν του στὸ κόμμα καὶ στὸν μηχανισμὸ ποὺ τὸ στηρίζει, ἀκυρώνοντας τὴν ἔννοιαν τοῦ δικαίου, τῆς ἰσονομίας ἀλλὰ καὶ κάθε αὐτονοήτου δικαιώματος. Κι ὅταν λέμε κόμμα, ἐννοοῦμε σαφῶς τοὺς τραπεζῖτες, ποὺ τὸ ἐλέγχουν καὶ τὸ κρατοῦν ζωντανό,
μετατρέποντας τὸ κόμμα πλέον σὲ μοναδικὸ πυλώνα τῆς κοινωνίας μας καὶ ἐχθροὺς τῆς κοινωνίας κάθε τὶ ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν κενότητα κι ἀνηθικότητά του.
Εἶναι ἡ μορφὴ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τῆς ἐξουσίας, ποὺ ὑποβιβάζει, ἐπισήμως, τὸν ἄνθρωπο σὲ κτῆνος, ἐγκλωβίζοντάς τον σὲ ἔναν ἀτέρμονο ἀγῶνα ἐπιβιώσεως.
Κι αὐτὸ εἶναι στημένο, εἰς βάρος μας ἐδῶ καὶ ἀρκετὲς δεκαετίες.

Τιμοῦμε τὸ «Ὄχι» σήμερα. Τὸ δικό μας «Ὄχι», ποὺ μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ, ἕνας ὁλόκληρος λαός, μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις, πολέμησε γιὰ νὰ νικήσῃ τὸν εἰσβολέα, πεθαίνοντας στὰ πεδία τῶν μαχῶν καὶ ἀγνοώντας τὰ ὅποια σενάρια ἔστηναν εἰς βάρος του.
Τιμοῦμε τὴν ἀπόφασιν γιὰ ἀγῶνα.
Τιμοῦμε τὴν ἑτοιμότητά μας γιὰ Ἐλευθερία, μὲ ὅποιους βαθμοὺς αὐτῆς ἀντιλαμβανόμεθα.
Κι αὐτὸ δὲν γίνεται νὰ μᾶς τὸ στερήσουν, διότι δὲν τοὺς ἀνήκει.
Εἶναι δικό μας.

Τὶ σημαῖες μας ὑψηλὰ λοιπόν!!!
Ὑψηλότερα ἀπὸ κάθε ἄλλην φορά!!!

Φιλονόη

εἰκόνα