Ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων ἐξ ἡμῶν.
Δίχως προσωπικὰ κριτήρια καὶ ἐμμονές!
Δίχως θυμοὺς καὶ ἀπωθημένα.
Δίχως ἐμπάθειες καὶ μικρότητες!!!

Τὸ νὰ αἰσθανθοῦμε κομμάτι συνόλου, στοιχεῖον ὁμάδος ἢ κύτταρον ὀργανισμοῦ, σὲ μίαν ἐποχὴ ποὺ ὅλα διαλύονται, εἶναι ἀπέραντα δύσκολο, ἔως καὶ παράλογον. Τὸ νὰ ἀποφασίσουμε ὅμως σιγὰ σιγὰ νὰ ἀλλάξουμε τὶς ὀπτικές μας, γιὰ νὰ μποῦμε σὲ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τὴν ἀντιληπτικότητα, εἶναι Ἀνάγκη!

Σήμερα, ὁπουδήποτε γύρω μας, ἰσχύει τὸ «ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθήτω».
Μᾶς φαίνεται ἀπολύτως λογικὸ καὶ ἀναμενόμενον, ἰδίως ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πὼς εἶναι ἄγνωστος ὁ ἀριθμὸς ἐκείνων ποὺ ἢ συνήργησαν ἢ ὑπεχώρησαν ἢ ἀδιαφόρησαν ἐμπρὸς στὰ κοινωνικὰ ἐγκλήματα ποὺ διεπράχθησαν εἲς βάρος τῶν λαῶν παγκοσμίως.
Μὰ αὐτὸ ἰσχύει τώρα καὶ δὲν εἶναι βέβαιον πὼς θὰ ἐξακολουθήση νὰ ἰσχύη σὲ λίγο.

Μπαίνουμε σὲ μίαν περίοδο ποὺ κυριολεκτικῶς ἡ ἐπιβίωσις τοῦ κάθε ἑνὸς θὰ εἶναι καὶ ἡ μοναδική του μέριμνα.
Μὰ ἀκριβῶς σὲ αὐτὴν τὴν στιγμὴ – καμπὴ τῆς ἱστορίας μας θὰ κληθοῦμε νὰ ἐπιλέξουμε τὸ ἐὰν  θὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι ἢ θὰ συμπεριφερθοῦμε σὰν ἀποκτηνωμένα ἀνθρωποειδή.
Ἡ ἐπιλογή μας αὐτὴ θὰ ἐπιτρέψη καὶ σὲ ἄλλους, μὲ λιγότερες δυνατότητες, νὰ ἐπιβιώσουν, πρὸ κειμένου νὰ ὑπάρξουν ἀξιόμαχοι κι ἀξιόλογοι κοινωνικοὶ πυρῆνες, ποὺ θὰ φροντίσουν γιὰ τὴν ἐπανεκίνησιν τῶν πάντων.
Τὸ βασικότερον στοιχεῖον γιὰ αὐτὴν τὴν «ἐπιλογή» δὲν εἶναι οἱ προσωπικές μας ὀπτικές, ἀλλὰ οἱ πραγματικὲς ἀνάγκες τοῦ συνόλου. Στὴν οὐσία καλούμεθα, σὲ πολὺ μικρὸ χρονικὸ διάστημα ἀπὸ τώρα, νὰ ἀποφασίσουμε γιὰ τὸ ἐὰν θὰ συμπράξουμε μὲ ἀρκετοὺς ἄλλους, ποὺ οὐδόλως μᾶς ὁμοιάζουν ἢ συμφωνοῦν μαζύ μας, πρὸ κειμένου νὰ συμπράξουμε γιὰ τὴν ἐπιβίωσιν ἑνὸς μεγαλυτέρου συνόλου ἢ ὁμάδων ἢ ἀκόμη καὶ τοῦ Ἔθνους.
Τί  θά ἀποφασίσουμε;

Τὸ τὶ θὰ ἀποφασίσουμε εἶναι κι αὐτὸ ποὺ θὰ κρίνη τὸ ἐὰν ἔχουμε, ἤ ὄχι, τὸ δικαίωμα ἐπιβιώσεως ὡς λαὸς καὶ ὡς ἄνθρωποι.

Φιλονόη

εἰκόνα