Ἐὰν πιστεύουμε πὼς αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν ἁλυσοδεμένους εἶναι ἀδύνατον νὰ διαλυθοῦν, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.
Ἐὰν πιστεύουμε πὼς δὲν ἔχουμε διεξόδους, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.
Ἐὰν πιστεύουμε πὼς πρέπει νὰ ὁδεύουμε ὅπως μάθαμε, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.
Ἐὰν πιστεύουμε πὼς οἱ δυνάστες μας εἶναι ἀνίκητοι, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.
Ἑὰν πιστεύουμε πὼς οἱ εὐκαιρίες μας τελείωσαν, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.
Ἐὰν πιστεύουμε πὼς ὅλα τελείωσαν, ψευδῶς τὸ πιστεύουμε.

Ἡ Ἐλευθερία γιὰ νὰ ὑπάρξῃ, γιὰ νὰ βρῇ τόπο καὶ τρόπους νὰ ἐκφρασθῇ, ἀπαιτεῖ πρωτίστως ἀπαλλαγὴ ἀπὸ ἐμμονές. Κι ἔχουμε ἀρκετές, γιὰ νὰ ἐπιτρέψουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ μπορέσουν νὰ πατήσουν γερὰ στὰ πόδια τους καὶ νὰ δοῦμε ξεκάθαρα τὸ τὶ ἀκριβῶς συμβαίνει γύρω μας. Εἶναι δύσκολο νὰ ζῇς μέσα σὲ ἕνα πρόβλημα καὶ νὰ μπορῇς νὰ δῇς, ἀπὸ ἔξω, ὅλες αὐτὲς τὶς παραμέτρους ποὺ σκηνοθέτησαν κάποιοι, ὅλες τὶς εἰκόνες καὶ τὶς ἐπὶ μέρους συνθῆκες δημιουργίας τοῦ προβλήμταος. Εἶναι πολλὲς οἱ ἀγκυλώσεις μας, οἱ φοβίες μας, μά, κυρίως, οἱ συνθῆκες ἐντὸς τῶν ὁποίων, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ἐκπαιδευόμεθα, γιὰ νὰ βλέπουμε μόνον αὐτὰ ποὺ μᾶς ὑποδεικνύουν, ἀδυνατώντας νὰ καταονήσουμε ὅλο τὸ γύρω μας «σκηνικό».

Γιὰ νὰ δοῦμε τὰ ὅσα ἀφοροῦν στὴν σημερινή μας κατάστασιν ἀπαιτεῖται νὰ «ἐξέλθουμε» τῶν περιοριστικῶν ἐμμονῶν καὶ ὀπτικῶν, ποὺ μᾶς «φόρεσαν» καὶ νὰ παρατηρήσουμε ἐξ ἀποστάσεως τὰ γεγονότα. Ὅλα τὰ γεγονότα κι ὄχι μόνον τὰ ὅσα σήμερα ἀντιλαμβανόμεθα.
Τὰ γεγονότα ἀπὸ ἀρχῆς τους κι ὄχι ὑπὸ τὸ στενό, σημερινό, στενό τους πλαίσιο. Διότι αὐτὸ ποὺ ζοῦμε εἶναι μία …στιγμή, μέσα στοὺς αἰῶνες καὶ ἔχει ἀλλοῦ τὰ αἴτιά του, μὰ καὶ τὸ …τέλος του. Διότι ἐμεῖς ἁπλῶς συμμετέχουμε σὲ μίαν διαδικασία καὶ δὲν εἴμαστε ἀποτέλεσμα αὐτῆς. Διότι ἐὰν συνειδητοποιήσουμε τὸ πῶς ἀκριβῶς ἔχουν δομηθεῖ οἱ ἐπὶ μέρους παράμετροι, τότε καὶ μόνον τότε μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε τὶς πραγματικές μας δυνάμεις, τὸ ἐὰν εἶναι ἀληθεῖς οἱ ἁλυσίδες μας καὶ τὸ ἐὰν πράγματι χάσαμε ἢ ἁπλῶς περνᾶμε, σταδιακῶς, ἀκόμη (σὲ κάποιες περιπτώσεις) μὴ συνειδητῶς, στὴν ἀπαγκίστρωσίν μας ἀπὸαὐτὲς τὶς ἐμμονές. Διότι ἡ ἄκρατος βία, ποὺ σήμερα μᾶς ἐπιβάλλουν, δὲν εἶναι κάτι λιγότερο ἢ περισσότερο ἀπὸ τὴν παραδοχὴ τῆς ἥττης αὐτῶν πού, μὲ ὅλα τὰ θεμιτὰ κι ἀθέμιτα μέσα, ἔφθασαν σήμερα νὰ μᾶς κουνοῦν τὸ δάκτυλο.

Ψευδεῖς εἰκόνες. Ψευδεῖς ἀντιλήψεις. Ψευδεῖς ἀπόψεις…
Ὅλα λάθος. Κι ὅλα ἀπαιτῶνται νὰ τὰ πιάσουμε, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, ἀπὸ τὴν ἀρχή.

Φιλονόη

εἰκόνα