Πῶς μποροῦμε νά …πείσουμε τούς ἄλλους νά κάνουν αὐτό πού πιστεύουμε ἐμεῖς γιά σωστό; Μποροῦμε; Ἤ ὄχι;
Ὄχι, δὲν μποροῦμε, ἐὰν ἐμεῖς πρωτίστως, ἀπολύτως συνειδητῶς (κι ὄχι μιμούμενοι) δὲν ἔχουμε μετουσιωθῆ σὲ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ θὰ θέλαμε γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἐὰν δῆλα δὴ δὲν ἔχουμε γίνη ἔμπρακτον παράδειγμα αὐτοῦ ποὺ θὰ θέλαμε γιὰ τὸν κόσμο μας.
Ἀκριβῶς ἔτσι δουλεύουν ὅλα.
Δὲν γίνεται νὰ διδαχθῇ ἔνα παιδί, ἀπὸ τὴν οἰκογένειά του μόνον μὲ λόγια καὶ ὑποδείξεις. Ἡ διδαχὴ πατᾶ ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἐπάνω στὶς μιμήσεις. Ἐὰν ἐγὼ ζητῶ ἀπὸ τὰ παιδιὰ νὰ γίνουν ἔντιμοι ἄνθρωποι, τὴν στιγμὴ ποὺ παραμένω διαρκῶς ὁ ἀρχιερεὺς τῆς ἀτιμίας, τότε αὐτὰ τὰ παιδιὰ θὰ ἀναπαράξουν τὴν ἀτιμία.
Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην… Ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὰ τὰ παιδιὰ τελικῶς πράγματι υἱοθετήσουν ἔντιμες συμπεριφορές, ἐὰν αὐτὲς υἱοθετηθοῦν λόγῳ φόβων ἢ ἐκπαιδεύσεως, δίχως «φίλτρα» ἐλευθέρας βουλήσεως, τότε καὶ πάλι στὸ κενὸ θὰ πέφτουν ὅλες οἱ προσπάθειες συνετισμοῦ τῶν ἄλλων, διότι πρόκειται γιὰ ἐπίκτητες συμπεριφορὲς ποὺ πατοῦν ἐπάνω σὲ ὑποδείξεις καὶ ὄχι γιὰ συμπεριφορὲς ποὺ αὐτοβούλως ἐπιλέγονται.
Κατ’ αὐτὴν τὴν λογικὴ συμβαίνουν τὰ πάντα. Γιὰ νὰ ὑποδείξω σὲ τρίτους τὸ πῶς πρέπει νὰ διαβιοῦν δὲν χρειάζεται νὰ τοὺς κουνῶ τὸ δάκτυλο, ἀλλὰ νὰ εἶμαι. Κι ὄχι μόνον νὰ εἶμαι αὐτὸ ποὺ θὰ ἤθελα γιὰ τοὺς ἄλλους, ἐπεὶ δὴ ἔτσι μὲ ἐξεπαίδευσαν, ἀλλὰ νὰ εἶμαι αὐτὸ ποὺ θέλω νὰ εἶμαι μόνον κατ’ ἐπιλογήν. Μόνον ἐὰν ἀπολύτως συνειδητῶς ἐγὼ ἐπιλέγω, δίχως δυσκολία καὶ δίχως βαρίδια, τὴν ἐντιμότητα, τότε εἶναι δεδομένον πὼς συντόμως αὐτὸ θὰ ἀναγνωρισθῆ, θὰ ἐκτιμηθῆ καὶ θὰ τιμηθῆ.
Σὲ κάθε ἄλλην περίπτωσιν παπαγάλος θὰ παραμένω, ποὺ ἂν τί γιὰ καλό, θὰ διαιωνίζω τὰ λάθη, τὰ ψεύδη καὶ τὶς ἀπάτες.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.