Ἡ μόνη διαδρομὴ ποὺ ἔχουμε νὰ διανύσουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι μία: ἡ Ἀνατροπή!

 

Ἀνατροπὴ στὶς πεποιθήσεις μας, στοὺς στόχους μας, στὰ ὄνειρά μας, στὶς δεσμεύσεις μας, στὶς σχέσεις μας, στὶς «ἄγκυρές» μας…
Ὅταν ὁ κόσμος μας ἀλλάζῃ, ὅπως τώρα, ἡ πρώτη μας ἐπιλογὴ εἶναι ἡ εύλελιξία καὶ ἡ προσαρμοστικότης.
Αὐτὲς οἱ προσαρμογὲς ὅμως ἐὰν δὲν συνοδεύονται καὶ ἀπὸ συνειδητὴ μετακίνησιν-κατάργησιν-ἀκύρωσιν τῶν ὅποιων ἀγκυλώσεών μας, τότε δὲν ἔχουν νόημα, ἐφ΄ ὅσον θὰ μᾶς περιορίσουν ἐκ νέου σὲ νέες «φυλακές».

Δυστυχῶς πολλὰ τὰ μάθαμε λάθος.
Δυστυχῶς πολλὰ τὰ ἐννοοῦμε στραβά.
Δυστυχῶς τὸ πλαίσιον, ἐντὸς τοῦ ὁποίου ἀναπτύξαμε τὶς προσωπικότητές μας ἦταν «σημαδεμένο» καὶ ἐξυπηρετοῦσε κάτι ἢ κάποιους, ἀλλὰ οὐδέποτε ἐμᾶς, ὡς τμῆμα μίας ἀνθρωπότητος. Κατ’ ἐπέκτασιν ὅλο αὐτὸ τὸ οἰκοδόμημα, ἐφ΄ ὅσον βασίζεται σὲ λάθος πληροφορίες, μᾶς ἔχει ὁδηγήσει καὶ σὲ λάθος συμπεράσματα.

Τί θά ἀλλάξουμε; Πῶς; Γιατί;
Αὐτὰ εἶναι διαδρομὲς προσωπικὲς τοῦ κάθε ἑνὸς ἀπὸ ἐμᾶς καὶ δὲν χωροῦν σὲ καλούπια.
Τὸ ἔνστικτό μας, ἡ πληροφόρησις, ἡ ἱστορικὴ ἐπίγνωσις θὰ παραμένουν χρήσιμοι σύντροφοι καὶ σύμβουλοι, μὰ θὰ μᾶς περιορίζουν, ἀρχικῶς, τὴν συντροφικότητα. Στὴν πραγματικότητα θὰ εἴμαστε μόνοι μας γιὰ μεγάλο χρονικὸ διάστημα, ἔως ὅτου «συναντηθοῦμε» μὲ ἄλλους, ἐπίσης «ταξειδευτές» καὶ ἀναζητητές.
Ἔως τότε χρειαζόμεθα ὅλα τὰ ἀποθέματα δυνάμεώς μας καὶ θελήσεως.
Ἔχουμε μίαν μόνον ἐπιλογή: νὰ ἐπιτύχουμε!

Φιλονόη

είκόνα