Νὰ …«γεμίζω» διαρκῶς, μὲ ὅλες τὶς εὐκαιρίες, ὁπουδήποτε καὶ ὁποτεδήποτε.
Νὰ …«γεμίζω» ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ Ἡλίου μὲ ζεστασιά…
Νὰ …«γεμίζω» ἀπὸ τὸ χαμόγελο τῶν παιδιῶν, δικῶν μου καὶ ξένων,  μὲ  ὄνειρα…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ τὸ σφίξιμο τοῦ χεριοῦ μου ἀπὸ τὸν φίλο, μὲ ἀγάπη…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ εὐθύνη ἀπὸ τὴν συνειδητοποίησιν τῆς μοναδικῆς μου πορείας…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ βεβαιότητα καὶ σιγουριὰ γιὰ τὸ αὔριο, ἀπὸ τὴν μελέτη τῆς ἱστορίας μου…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ θαυμασμὸ γιὰ τὴν Ἀνθρωπότητα, ἀπὸ τὴν παρατήρησιν τῶν ἔργων της…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ χαρὰ ἀπὸ τὶς ἐπιτυχίες τῶν γύρω μου…
Νὰ …«γεμίζω» μὲ ἀφοσίωσιν ἀπὸ τὸν Ἔρωτα, ποὺ ὁπουδήποτε γύρω μου …«γεννᾶ»!!!

Μὲ κάθε τρόπο, κάθε μου στιγμή, ὑπὸ ὅλες τὶς συνθῆκες, ὀφείλω στὸν ἑαυτόν μου καὶ στοὺς γύρω μου νὰ παραμένω ἐγὼ αὐτάρκης, γιὰ νὰ μπορῷ νὰ μοιράζομαι τὸ συναίσθημα, τὴν σιγουριά, τὴν ὀνειροδόμησιν…
Ἐὰν ἐγὼ δὲν εἶμαι καλά, «γεμάτη», πλήρης δὲν θὰ εἶναι κάτι, ἀπὸ ὅσα ἀφοροῦν σὲ ἐμέναν, καλά.
Ἐὰν ἐγὼ δὲν εἶμαι καλά, δὲν θὰ ὑπάρξη τρόπος νὰ ξεκολλήσω ἀπὸ τὰ τέλματά μου
Ἐὰν ἐγὼ δὲν εἶμαι καλά, δὲν θὰ μπορέσω νὰ εὕρω δρόμο γιὰ νὰ πορευθῶ…

Κάθε μας στιγμὴ εἶναι μία ἀκόμη εὐκαιρία γιὰ νὰ «γεμίζουμε» ἐνέργεια, δύναμιν, σεβασμό, αὐτοσεβασμό, ἀποφασιστικότητα, προσήλωσιν…
Ἄς μὴ τὴν ἀφήνουμε νὰ κυλᾷ ἔτσι… 

Φιλονόη

εἰκόνα