Διότι κάθε φορὰ αὐτὴ μὲ ἀποκοιμίζει.
Διότι κάθε φορὰ διαψεύδομαι.
Διότι κάθε φορὰ ὁ (κάθε ὀρατὸς ἢ ἀόρατος) ἐχθρὸς κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν …διανομή της.

Ἔχω πλέον μόνον ἕνα δικαίωμα (μὰ καὶ ὑποχρέωσιν): τὸ νὰ καταστρέψω ὅλες τὶς ἐλπίδες ποὺ μὲ κρατοῦσαν (κι ἀκόμη μὲ κρατοῦν) ὅμηρο σὲ συνθῆκες καὶ συμβάσεις τέτοιες, ποὺ μοῦ περιορίζουν τὸν ὁρίζοντα καὶ τὶς ἐλευθερίες.

Ἡ ἐν λόγῳ διαδικασία εἶναι ἀτομικὴ καί, κατ’ ἐπέκτασιν, εἶναι καταχρηστικὸ καὶ ἐκτὸς δικαιωμάτων (καὶ ὑποχρεώσεών) μου τὸ νὰ θεωρήσω τοὺς γύρω μου ὡς …μαθητές μου ἢ ὡς ὑποψηφίους ἀκολούθους μου. Ὁ καθεὶς εἶναι ὑπεύθυνος μόνον γιὰ τὶς δικές του πράξεις καὶ  γιὰ τὶς δικές του μὴ πράξεις. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, τὰ γνωστὰ …«διαφωτιστικά» εἶναι ἁπλῶς προσπάθειες ἐλέγχου καὶ χειραγωγήσεως. Ὅταν ἐμεῖς δὲν εἴμαστε αὐτὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εἴμαστε, μέ ποίαν λογική θέλουμε νά ἀποκτήσουμε …ἀκολούθους καί χειροκροτητές;

Φιλονόη

Σημειώσεις 

Ὁ καθεὶς ἐξ ἡμῶν διανύει τὴν ἀτομική του διαδρομή. Γιὰ αὐτὴν καὶ μόνον «λογοδοτοῦμε». Οὐδέποτε γιὰ τὶς διαδρομὲς τῶν γύρω μας θὰ ἔχουμε λόγο ἢ πρόφασιν, πρὸ κειμένου νὰ ἐπέμβουμε καὶ νὰ τὶς …«ἰσιώσουμε»!

Ἐὰν οἱ γύρω μας …«δὲν καταλαβαίνουν», οὐδὲν πρόβλημα. Θὰ πάθουν τόσο, ὅσο χρειάζεται, εἴτε γιὰ νὰ μάθουν εἴτε γιὰ νὰ …ἀπαλλάξουν τὸν κόσμο μας ἀπὸ τὰ σαρκία τους. Δὲν μποροῦμε νὰ …κουβαλᾶμε ἐπάνω μας ἄλλους, ἐφ΄  ὅσον καλά-καλά, δὲν μποροῦμε νὰ σταθοῦμε μόνοι μας στὰ πόδια μας.
(Καὶ ναί… εἶναι ἀποδεδειγμένον πὼς ὁ δείκτης ἀντιλήψεως εἶναι κι αὐτὸς ἀτομικός. Μὰ σήμερα ἡ συγκυρία εἶναι τέτοια ποὺ δὲν θέλει …κολοκοτρώνηδες ἀλλὰ Ἀνθρώπους!!!. Ὅστις ἀνακαλύψῃ μέσα του Ἄνθρωπο, ἔχει πιθανότητες νὰ διαφύγῃ τοῦ τέλματος…!!!)

Μά ἐάν οἱ πολλοί δέν ἀντιλαμβάνονται, τότε μήπως παρασύρουν κι ἄλλους μέ τίς πράξεις τους καί τίς ἐπιλογές τους; Ναί, λογικόν… Ἁπλῶς μποροῦμε (μὲ δυσκολία, ἀλλὰ μποροῦμε) νὰ περιορίσουμε σὲ σημαντικὸ βαθμὸ τὶς δικές μας ἀπώλειες.
Ὅλοι θὰ χάσουμε, πολλὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ  ἀντέχουμε, μὰ ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε νὰ ἀντικρύσουμε αὐτὴν τὴν πραγματικότητα, τότε ἐκτὸς τῶν λοιπῶν ἀπωλειῶν μας, θὰ ἔχουμε νὰ συνυπολογίσουμε καὶ  τὴν ὀδυνηρὴ διάψευσιν (ἢ ἀπώλεια) τῶν ἐλπίδων μας.

Εἶναι σκληρό, ἀλλὰ ἀληθές, τὸ γεγονὸς τῆς βίας στὸν κόσμο μας. Ἡ βία εἶναι συνθήκη καὶ δὲν μποροῦμε νὰ τὴν ἐξαφανίσουμε. Μποροῦμε μόνον νὰ προετοιμαζόμεθα καὶ νὰ τὴν μειώνουμε.

Χρέος μου καὶ  Ἀνάγκη πλέον μόνον τὸ νὰ καθαρίσω τὸ μυαλό μου ἀπὸ τὰ περιττά. Ἡ λιτότης θὰ πρέπη νὰ γίνη τρόπος ζωῆς καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ἡ ἁπλότης τῆς σκέψεως εἶναι ἡ μία μου ἐπιλογή.

εἰκόνα