Κι ἐμεῖς δὲν τὸ ἔχουμε ἀντιληφθεῖ.

Ἡ ζῳὴ χρειάζεται, γιὰ νὰ τὴν ζήσουμε, δύο σημαντικὰ στοιχεῖα:
Νὰ παραμένουμε, ὅσο τὸ δυνατον πιὸ κοντὰ στοὺς φυσικοὺς νόμους, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, ἀλλὰ καὶ νὰ μποροῦμε κάθε μας στιγμή, ὅπου κι ὅπως θὰ εἴμαστε, νὰ παραμένουμε …ἀνοικτοὶ στὸ νέο καὶ νὰ ἀπολαμβάνουμε αὐτὸ ποὺ ἔχουμε.
Μικρὸ ἢ μεγάλο.

Ὅσο ἀσχολούμεθα μὲ τὰ περιττά, τόσο χάνουμε τὴν οὐσία.
Ὅσο κυττᾶμε γύρω ἀπὸ τὸ κέντρο, τόσο χάνουμε τὴν οὐσία τῆς δικῆς μας ζῳῆς.
Ὅσο παρατηροῦμε τὰ ὅσα οἱ ἄλλοι κάνουν σὲ ἐμᾶς, τόσο ξεχνᾶμε νὰ κάνουμε κάτι μόνον γιὰ ἐμᾶς:
Νὰ μᾶς φροντίσουμε!!!

Φιλονόη

εἰκόνα