Πόσο …τρελλὸ ἀκούγεται κάτι τέτοιο!
Πῶς μεγαλώνουν οἱ στιγμές; Καί γιατί ὅταν κάτι εἶναι …στιγμή, νά μεγαλώσῃ;
Καί πῶς μεγαλώνει;

Στὴν φυσικὴ ὑπάρχει ἕνας τύπος (δp∙δx =σταθερό) ποὺ μᾶς δίνει τὶς πιθανότητες ἐντοπισμοῦ ἑνὸς σωματιδίου, ποὺ κινεῖται μὲ πολὺ ὑψηλὴ ταχύτητα.
Αὐτὸς ὁ τύπος μᾶς λέει πὼς αὐξανομένης τῆς ταχύτητος (ὁρμή-p=mu) μειώνεται τὸ «πεδίον δράσεως» τοῦ σωματιδίου (διάστημα-x),  δῆλα δὴ μειώνεται ὁ χῶρος ἐντοπισμοῦ τοῦ σωματιδίου, καὶ ἀντιστρόφως. (Αὐξανομένου τοῦ διαστήματος κινήσεως, μειώνεται ἡ ὁρμή του-ταχύτης του.)
Ὅμως αὐξανομένου τοῦ χρόνου, μειώνεται ἡ ταχύτης (u=δx/δt), βάσει τῶν ὅσων γνωρίζουμε… Ἄρα αὐξάνεται τὸ διάστημα ἐντοπισμοῦ τοῦ σωματιδίου…
Ἀλλὰ αὐτὰ ἀφοροῦν στὴν φυσική… Ὄχι στὴν καθημερινότητά μας…
Ἤ μήπως ὄχι;

Στὸν κόσμο μας τὰ πάντα εἶναι στιγμιαία.
Συνεπῶς κι ἐμεῖς, ὅπως καὶ οἱ …στιγμές μας, εἴμαστε …στιγμιαῖοι.
Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν τόσο στιγμιαία μας ζωὴ εἶναι ἕνας: νὰ αὐξήσουμε τὸν χρόνο τῆς προσοχῆς μας καὶ τῆς ἀφοσιώσεώς μας στὸ ὁ,τιδήποτε. Κι ὅσο πιὸ πολὺ ἀγαπᾶμε ἤ ἀπολαμβάνουμε κάτι, τόσο περισσότερο χρόνο καὶ ἀφοσίωσιν τοῦ ὀφείλουμε.

Τί λέτε λοιπόν;
Μεγαλώνουν ἤ ὄχι οἱ στιγμές μας;

Φιλονόη

εἰκόνα