Πάντα προτιμοῦμε, ὡς ἄνθρωποι πρακτικοὶ καὶ λογικὰ σκεπτόμενοι, τὸ λιγότερον κακό.
Κι αὐτὴ ἡ ἐπιλογὴ πραγματοποιεῖται ἐφ΄ ὅσον κατέχουμε ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους στοιχεῖα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἀποφασίσουμε λογικά.

Ὅμως…
Ὅπως ἔχει ἐξελιχθεῖ ἡ ζωὴ στὸν πλανήτη ἀποδεικνύεται, πάντα ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος, πὼς δὲν ὑπάρχει μικρότερο ἤ μεγαλύτερο κακό, ἐφ΄ ὅσον τὸ κακὸ παραμένει κακό. Διότι μὲ τὸ φερόμενον ὡς «μεγαλύτερον κακό» κάποιος ὁδεύει ἄμεσα πρὸς τὴν καταστροφή, ἀλλὰ μὲ τὸ φερόμενον ὡς «μικρότερον κακό», ὁδεύει πάλι πρὸς τὴν καταστροφή, μὰ μὲ πιὸ ἀργοὺς ῥυθμούς.
Στὴν πραγματικότητα, ἐφ΄ ὅσον ἡ καταστροφὴ θὰ κτυπήση κάποιαν πόρτα, εἶτε ταχύτερα εἶτε ἀργότερα, θὰ ἔλθη καὶ εἶναι παρηγοριὲς ἀνόητες τὸ νὰ τὴν καθυστεροῦμε.

Εἶναι δύσκολο, ἐπὶ τέλους, νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ὅλα πρέπει νὰ ἀνατραποῦν καὶ νὰ ἐπανεκτιμηθοῦν καὶ νὰ τοποθετηθοῦν σὲ νέες βάσεις. Τὰ διλήμματα τοῦ τύπου «μεταξὺ δύο κακῶν τὸ μὴ χεῖρον βέλτιστον» εἶναι γιὰ τὰ σκουπίδια, ἐφ΄ ὅσον τὸ νὰ μεγαλώνουμε τὸ διάστημα τῆς τυραννίας μας καταντᾶ αὐτοβασανισμός, δίχως νὰ μποροῦμε νὰ ἀποφύγουμε φυσικὰ τὸν θάνατον καὶ τὸ τέλος.
Κι ὅλα αὐτά, δῆθεν, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε μερικὲς ἀκόμη εὐκαιρίες, μήπως καί… ἤ ἴσως νά… ἤ πολὺ πιθανὸν νά… ἐπιτύχουμε κάποιαν ἀνατροπὴ τῶν δυσμενῶν συνθηκῶν.
Οὐδέποτε συνέβη αὐτό.
Ὅταν κάτι πάῃ στραβά, τότε ἡ λύσις δὲν εἶναι νὰ τὸ παρατείνουμε ἀλλὰ νὰ τὸ τελείωσουμε.

Ἡ λογικὴ τοῦ «μὴ χεῖρον βέλτιστον» πρέπει νὰ μείνῃ πίσω μας.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὀφείλουμε, ὅσο κι ἐὰν μᾶς ξεβολεύῃ, νὰ διεκδικοῦμε τὸ ἀπόλυτον καλό.
Σαφῶς καὶ εἶναι δύσκολο ἤ, ἴσως, νὰ φαντάζῃ παράλογον, μὰ ἄς θυμηθοῦμε τὸ ἀποκλεισμένο θηρίον, ποὺ θὰ παλέψη μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις γιὰ τὴν ζωή του, διότι δὲν νοεῖται ζωὴ δίχως ἐλευθερία. Αὐτὸς εἶναι νόμος τῆς Φύσεως καὶ ὅποιος τὸν παραβιάζῃ πεθαίνει.

Τὸ ἐρώτημα λοιπὸν ποὺ ὀφείλουμε πλέον στοὺς ἑαυτούς μας εἶναι: «Μεταξὺ κακοῦ καὶ καλοῦ».
Κι ἐὰν δὲν γνωρίζουμε τὸ «καλό», δὲν πειράζει. Ἔχουμε «βγεῖ στὸν δρόμο» ἤδη, πρὸς ἀναζήτησίν του καὶ κάποιαν στιγμή, μετὰ ἀπὸ πολλὲς περιπέτειες καὶ ἀποτυχίες, θὰ τὸ βροῦμε.
Ἁπλῶς, γιὰ ἀρχή, ἀπαιτεῖται τὸ νὰ ἀποφασίσουμε πὼς μόνον αὐτὴν εἶναι ἡ διαδρομή μας!!!

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἐπιλέγω αὐτὲς τὶς λέξεις κι ὄχι ἄλλες, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ κατανοήσουμε τὸ σύνολον τῶν καταστάσεων, τῶν σκέψεων καὶ τῶν ἐπιλογῶν ποὺ συνδέονται μαζύ τους.

εἰκόνα