Ἑπτὰ ἐλέφαντες ἔχει ὁ κύριος Τζί,
μὰ ὑπάρχει κι ἕνας ὄγδοος ἐκεῖ.
Ἄγριοι εἶναι οἱ ἑφτά, ὁ ὄγδοος ἥσυχος,
κι ὅμως αὐτὸς τὸ κοπάδι φυλᾶ.
Πιὸ γρήγορα! καθαρίστε τὸ δάσος τοῦ Τζὶ
τώρα ποὺ εἶναι ἡμέρα, γιατὶ θὰ βραδιάσει σὲ λίγο!
Συνέχεια →

« Ἄν ἔβγαλε ὁ νοῦς σου κάτι καλόν,

στάσου καὶ πᾶρε τὴν γλύκα ποὺ ἀφήνει καὶ μόνος χαίρου…

Οἱ ψίθυροι γύρω σου, Συνέχεια →

Ἦταν, αὐτὴ ἡ στιγμὴ
τὴν φυλάκισα στὸ βλέμμα
στὴν σκέψη
δικιά μου νὰ τὴν ἔχω
Συνέχεια →

Τὸ μάτι σπίθισε
ἐπικίνδυνο, φλογισμένο
καὶ ὁ μαντατοφόρος
ποὺ χρόνια εἶχε βουτηχθεῖ
στὴν ἀσφυκτικὴ σιωπή
ἒστειλε τὸν μυρωμένο ἂνεμο
νὰ σιγομουρμουρίσῃ
 στοὺς συνοδοιπόρους
τῆς Λευτεριᾶς.
Συνέχεια →

«Πρίν τὸ δάσος νὰ φωτίσῃ,
πρὶν ξυπνήσουν τὰ πουλιά,
τρέμει τἄστρο γιὰ νὰ σβήσῃ
στὰ κατάχλωμα μαλλιά,
μὲ προσμένει ἐκεῖ στὴν βρύση
τὸ παιδὶ τοῦ βασιλιά».
Συνέχεια →